เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 620

ทิฟฟานี่เกือบพลาดความหมายเบื้องหลังคำพูดของแจ็คสัน เมื่อตระหนักถึงความหมายของมันเธอก็รู้สึกประหลาดใจ เขากำลังปกป้องพ่อของเขา เขากังวลอย่างชัดเจนว่าทิฟฟานี่จะเข้าใจพ่อของเขาผิด นี่เป็นสัญญาณที่ดี

"ฉันรู้ ฉันรู้ พ่อของคุณเป็นคนหน้านิ่งและเงียบ ดังนั้นเขาจึงดูข่มขู่เล็กน้อย จริง ๆ แล้วฉันแค่อ่อนไหวเพราะฉันไม่ได้ใช้ชีวิตแบบลอยตัวมาระยะหนึ่งแล้ว ฉันรู้ว่าการหาเงินมันยากแค่ไหน ดังนั้นฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องจ้างแม่บ้าน เมื่อพ่อของคุณบอกว่าครอบครัวของคุณไม่ได้ขาดแคลนเงินเพียงเล็กน้อยนั้น ฉันก็เลยรู้สึกประหม่า ทั้งหมดก็มีแค่นั้น” เธออธิบาย “ฉันรู้ว่าสถานะของฉันต่ำกว่าคุณมากและนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันทำงานอย่างหนักเพื่อให้คู่ควรกับคุณ ไม่ต้องกังวล ฉันรู้ว่าพ่อของคุณไม่ได้มีเจตนาร้าย ฉันแค่อ่อนไหวเท่านั้นเอง”

รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของแจ็คสัน “เฮ้ คุณมีค่ามากกว่าผมนะ อย่าแม้แต่จะคิดอย่างอื่นเลย”

ในขณะนี้ โทรศัพท์ของเขาก็ส่งเสียงบี๊บ แสดงให้เห็นว่าเขาได้รับข้อความ เนื่องจากโทรศัพท์ของเขาเชื่อมต่อกับลำโพงที่ใช้บลูทูธในรถยนต์ เสียงดังกล่าวจึงดังพอที่ทิฟฟานี่จะได้ยิน

ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความสงสัย มีแม้กระทั่งความตื่นเต้นเล็กน้อยในการค้นพบความลับ สายตาของเธอจึงจ้องไปที่เขา

“…ก็ได้ คุณอ่านให้ผมฟังหน่อย” เขาพูดพลางยอมจำนนเล็กน้อย “ผมกำลังขับรถอยู่อยู่ดี”

ทิฟฟานี่หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าโดยไม่พูดอะไรอีกและอ่านเนื้อหาอย่างหิวกระหาย อย่างไรก็ตาม เธอเอามือปิดปากของเธอเมื่ออ่านข้อความจบ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง “จะ-จะ-แจ็คสัน!”

ปฏิกิริยาของเธอทำให้แจ็คสันตกใจ เขากลัวว่าเพื่อนในระหว่างการหลบหนีในอดีตของเขาจะส่งข้อความหาเขา สิ่งนี้จะทำให้เกิดความเข้าใจผิดอย่างแน่นอน

เขารีบเลี้ยวรถไปที่ข้างถนนและคว้าโทรศัพท์จากเธอ

เมื่อเขาเห็นผู้ส่งและอ่านข้อความ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ถึงตอนนั้น ความรู้สึกโล่งใจก็ยังคงอยู่เพียงชั่วครู่เท่านั้น “ดูเหมือนว่าแอเรียนได้ชนะคุณในเรื่องการท้อง ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอท้องอีกแล้ว ให้ตายเถอะ มาร์คจะต้องวิตกกังวลอย่างมากในตอนนี้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกังวล

ในขณะเดียวกัน ทิฟฟานี่ก็ตื่นตระหนก “คุณรู้ไหมว่ามันจะฆ่าแอริได้สูงแค่ไหนถ้าทารกแรกเกิดนี้ไม่สามารถรอดได้อีก? ให้ตายสิ มาร์ค เทรมอนต์! เขารู้ว่าเธอไม่สามารถมีลูกได้ แล้วทำไมเขาถึงทำอย่างนั้นล่ะ?! พระเจ้า ผู้ชายทุกคนเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่คิดด้วยหนอนของเขาหรือ?” เธอพูดอย่างขุ่นเคือง “เขาบอกว่าจะพาแอริกลับมาที่เมืองหลวงเพื่อเริ่มการตรวจร่างกาย แต่ใครจะรู้ว่าเธอเต็มใจหรือไม่? ฮึ ฉันจะบีบคอเขาให้ตาย!”

“เฮ้ หมายความว่ายังไงที่ผู้ชายทุกคนเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดด้วยหนอนของเขา?” แจ็คสันพึมพำพลางรู้สึกชัดเจนว่ามันไม่ยุติธรรมที่จะถูกเหมารวมอยู่ในหมวดหมู่นั้น “ผมคนหนึ่งล่ะที่ไม่ได้เป็นอย่างนั้น? คุณไม่รู้เหรอว่าการเหมารวมเพศทั้งหมดนั้นน่ากลัวแค่ไหน? อย่างไรก็ตาม อย่านอกเรื่องดีกว่า ประเด็นคือ มันเกิดขึ้นแล้ว แอเรียนจะกลับมาที่เมืองหลวงในไม่ช้า ในเวลานั้นคุณควรอยู่กับเธอบ่อยขึ้น คุณจะเป็นที่ที่สบายใจสำหรับเธออย่างแน่นอน”

…

แอเรียนและมาร์คได้ตกลงกันในที่สุด

แอเรียนตกลงกลับเมืองหลวงไปตรวจที่โรงพยาบาลโดยปิดร้านขนมชั่วคราว อันที่จริงเธอไม่คิดว่าเธอจะสามารถให้กำเนิดลูกได้ เธอทำใจเพื่อทำแท้ง หลังจากนั้นเธอก็จะกลับไปที่ร้าน แม้ว่าขั้นตอนดังกล่าวจะเป็นเรื่องปกติในประเทศ แต่มาร์กก็ยังกังวลเรื่องความยุ่งยากและสิ่งที่ไม่ปกติ ดังนั้นเขาจึงยืนยันว่าเธอต้องอยู่ที่เมืองหลวงในช่วงเวลานี้

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น มาร์คและแอเรียนอยู่ที่สนามบินแล้ว

ทิฟฟานี่กำลังเดือดดาลด้วยความโกรธ เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอจะอารมณ์เสียมากเมื่อมองไปที่มาร์ค อย่างไรก็ตาม เธอระงับความคิดเหล่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าก่อน

เนื่องจากมาร์คไม่ได้พาใครมาด้วย เขาจึงต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง จ่ายบิล รับผลและอื่น ๆ เขาวิ่งไปมาในโรงพยาบาล นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทิฟฟานี่ระงับความโกรธของเธอ

เอาไว้

ผลอยู่ในมือของพวกเขาแล้ว แต่แอเรียนพบว่าตัวเองไม่กล้าอ่านมัน ทั้งคู่เข้าไปในห้องทำงานของแพทย์และวางรายงานไว้บนโต๊ะของเขาแทน

หมอดูรายละเอียดก่อนที่จะมองไปที่มาร์ค “คุณเทรมอนต์ ภรรยาของคุณท้องจริง ๆ เธอตั้งครรภ์มาสี่สิบวันแล้ว” เขากล่าว “เป็นเรื่องน่าเศร้าที่การแท้งสองครั้งก่อนหน้านี้ของคุณหญิงเทรมอนต์ได้สร้างความเสียหายอย่างมากต่อมดลูกของเธอ เนื่องจากลูกยังเล็กอยู่ เราจึงยังไม่เห็นผลเสียอะไร อย่างไรก็ตาม เราไม่สามารถรับประกันได้ว่ามันจะคงอยู่แบบนี้เมื่อทารกในครรภ์เติบโต มีความเสี่ยงแน่นอน แต่ไม่แน่นอน 100% ว่าจะมีอาการแทรกซ้อนเช่นกัน”

แอเรียนคาดคิดสิ่งนี้ไว้แล้ว อย่างไรก็ตาม ไม่มีการเตรียมจิตใจใดที่สามารถหยุดน้ำตาไม่ให้เอ่อล้นในดวงตาของเธอได้

มาร์ครู้ว่าเด็กคนนั้นมีความหมายต่อเธอมากแค่ไหน เขาจึงสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนถามว่า “คุณคิดว่าเราควรเก็บเด็กไว้ไหมครับ?”