เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 625

เมื่อแอเรียนได้ยินความหมายอันลึกซึ้งเบื้องหลังคำพูดของโซอี้ เธอก็ยิ่งเย้ยหยันมากขึ้นไปอีก

เขาแค่ต้องการพาหญิงชรากลับไปเพื่อที่เขาจะได้รับเงินเป็นครั้งคราว แอเรียนไม่ได้โง่ นอกจากนี้ เธอเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์ดุเฮเลน ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเธอคนนี้ไม่มีสิทธิ์นั้น เธอดึงมือของเขาออกอย่างไม่แสดงอารมณ์ “แม่ของฉันติดต่อฉันมาแล้ว ฉันรู้ดีว่าเธออยู่ที่ไหน ฉันมีครอบครัวเป็นของตัวเอง ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย ฉันเกรงว่าคุณย่าจะไม่กลับบ้านกับคุณ คุณจะถามเขาก็ได้ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน”

โซอี้รับรู้ได้ว่าแอเรียนไม่ใช่คนที่จะรับมือด้วยได้ง่าย ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะพยายามเกลี้ยกล่อมหญิงชรา “แม่ คุณจะปล่อยให้คนรุ่นหลังเกลียดฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่ว่าฉันเคยทำอะไรไว้ ฉันยังคงเป็นลูกสาวของคุณนะ กลับบ้านกับฉันเถอะ...”

หญิงชราหงุดหงิด “หยุดเปลี่ยนน้ำเสียงตลอดเวลาสักที ฉันแก่แล้ว ฉันไม่มีพลังที่จะจัดการกับเรื่องนี้ ฉันจะไม่กลับไปกับเธอ ฉันมีความสุขกับวันเวลาของฉันในคฤหาสน์เทรมอนต์ ทำไมฉันต้องกลับไปอยู่กับคนอกตัญญูอย่างเธอด้วย? ออกไปเดี๋ยวนี้ เธอไม่คู่ควรที่จะได้กินอาหารบนโต๊ะของคฤหาสน์เทรมอนต์!”

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ใกล้จะจบลงแล้วและไม่ต้องการให้คนแปลกหน้ามารบกวนแอเรียนระหว่างตั้งครรภ์ เฮนรี่จึงก้าวไปข้างหน้าและคว้าแขนโซอี้ไว้ “อนุญาตให้ผมไปส่งคุณนะครับ”

โซอี้อารมณ์เสีย เธอตบมือของเฮนรี่ออก “คุณเป็นคนรับใช้ของตระกูลเทรมอนต์ใช่ไหม? ถึงคราวคุณพูดแล้วเหรอ? ฉันเป็นป้าของคุณหญิงเทรมอนต์ พวกเราใช้นามสกุลเดียวกัน! อย่ากล้าดีมาใช้ตำแหน่งของคุณรังแกฉันนะ!”

สิ่งนี้ทำให้แอเรียนหงุดหงิดมาก เธอทนไม่ได้ที่จะให้ป้าของเธอ ซึ่งปรากฏตัวออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ดุเฮนรี่ที่ดูแลเธอมาตั้งแต่เด็กด้วยความเย่อหยิ่งเช่นนี้ “หุบปาก! คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดในคฤหาสน์เทรมอนค์นี้! ไป ออกไปเดี๋ยวนี้!"

เมื่อเห็นความโกรธของแอเรียน หญิงชราก็ยกไม้เท้าของเธอขึ้นและใช้มันตีโซอี้ “นังคนชั่ว แกทำให้เกิดหายนะและตอนนี้แกยังต้องการที่จะลากหลานสาวของฉันให้ต่ำลงไปอีกเหรอ? เธอกำลังท้อง! เพราะฉะนั้นแกอย่าทำให้เธอโกรธเชียวนะ ออกไปซะ!"

เฮนรี่โบกมือให้บอดี้การ์ดด้านนอก โซอี้ถูกลากออกไปพร้อมกับของขวัญที่เธอนำมาทันที โซอี้อาจมีลักษณะที่น่าเกลียดแต่เธอได้รับการศึกษาระดับสูงจากหญิงชราคนนั้น เธอเตะประตูทางเข้าอย่างอับอายและไม่พอใจ “ใครสนวะ? เธอคิดว่าเธอสามารถทำตัวแบบนี้ได้เพียงเพราะเธอมีเงินเหรอ? เธอเองก็ใช้ลูกในครรภ์เป็นทางผ่านเพื่อให้ได้กลับมาที่คฤหาสน์เทรมอนต์ไม่ใช่เหรอ? ในเมื่อในที่สุดเธอก็สามารถตั้งครรภ์ได้แล้ว เธอควรทำให้แน่ใจด้วยว่าเด็กคนนั้นจะสามารถเกิดมาได้!”

“ใช่ ฉันยอมรับว่าฉันไม่ได้รับเธอกลับไปในตอนนั้น ตอนนั้นมันชุลมุนวุ่นวายมากและฉันก็ถูกรั้งไว้เพราะมีครอบครัวที่ต้องเลี้ยงดู ฉันจะมีความกล้าที่จะก้าวออกมาและไปรับเธอมาได้อย่างไร? เธอจะเกลียดฉันก็ได้ถ้าเธอต้องการ ยังไงฉันก็ใกล้ถึงจุดจบของชีวิตอยู่แล้ว เธอมีเวลาเกลียดฉันไม่นานหรอก”

แอเรียนรู้สึกหมดหนทาง คนแก่นี่เจ้าเล่ห์จริง ๆ เธอพูดผิดเพียงครั้งเดียวและพวกเขาก็พร้อมจะจิกหัวเธอแล้ว นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอจะสื่อ เธอเพียงแค่ต้องการให้หญิงชราเปิดอกยอมรับเฮเลนบ้าง เธอไม่ต้องการให้หญิงชราสาปแช่งเฮเลนเช่นกัน ท้ายที่สุด… เขาก็เป็นแม่ของเธอ

มาร์คกลับบ้านมาตอนบ่ายสามโมง สิ่งแรกที่เขาทำคือถามเกี่ยวกับแอเรียน เฮนรี่ถอดเสื้อคลุมให้เขาและตอบอย่างอ่อนโยนว่า “นายหญิงและคุณวินน์ต่างพากันงีบหลับและพวกเขาก็ยังคงหลับอยู่จนถึงตอนนี้ นายหญิงทานอาหารได้ดี แต่… วันนี้ป้าของเขามาสร้างความวุ่นวายครั้งใหญ่ นายหญิงโกรธมาก”

สีหน้าของมาร์คแข็งทื่อ “ต่อจากนี้ไป คนโง่เขลาที่ไร้ความหมายของชีวิตเช่นนั้นไม่ได้รับอนุญาตให้มารบกวนแอริ สิ่งนี้จะต้องไม่เกิดขึ้นอีก”