หลังจากที่เธอกินอิ่มแล้วเธอก็สำรวจห้อง การตกแต่งภายในเรียบง่ายและหยาบกร้าน ห้องมีขนาดเล็กมากเช่นกัน เมื่อเธอเข้าไปในห้องน้ำ เธอก็เปิดฝักบัวและพบว่าไม่มีน้ำร้อน แต่มันไม่สำคัญอยู่แล้ว เนื่องจากมือเธอถูกลวกเธอจึงไม่สะดวกที่จะอาบน้ำอยู่แล้ว แม้ว่ามันจะเริ่มตกสะเก็ดแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังเจ็บอยู่และถ้ามันเปียกมันก็อาจจะติดเชื้อได้
เธอนอนอยู่บนเตียงที่มีกลิ่นเหมือนเชื้อรา แม้แต่ที่นอนก็ยังรู้สึกชื้น เธอไม่สามารถทำให้ตัวเองให้สบายใจได้ ไม่ว่าเธอจะขยับเปลี่ยนตำแหน่งกี่ครั้งก็ตาม อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่ได้บ่น ยังไงมันก็ยังดีกว่าต้องนอนข้างถนน ก่อนเข้านอน เธอได้ดันตู้ให้ชิดผนัง ด้วยวิธีนี้ ถ้ามีคนพยายามจะบุกเข้ามา พวกเขาจะเข้ามาไม่ได้ง่าย ๆ
เธอหลับไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะตื่นขึ้นมาด้วยความโกลาหลในห้องโถง มันฟังดูเหมือนกลุ่มชายหนุ่มขี้เมา พวกเขาพูดเสียงดังและเธอก็รออย่างระมัดระวังจนกว่าความโกลาหลจะหายไป หลังจากนั้น เธอก็คลำหาโทรศัพท์ก่อนที่จะเปิดเครื่อง เนื่องจากเธออยู่คนเดียว โทรศัพท์ของเธอจึงให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่เธอ หากมีอะไรเกิดขึ้นเธอจะโทรแจ้งตำรวจทันที
ประมาณครึ่งนาทีต่อมา โทรศัพท์ที่เก่าของเธอก็เปิดติดในที่สุด เธอประหลาดใจเมื่อเห็นสายที่ไม่ได้รับมากกว่าสิบสายและข้อความบนหน้าจอ พวกเขามาจากทิฟฟานี่และเอริก พวกเขากำลังตามหาเธอเหรอ? เธอมองดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลา 21.00 น. พวกเขาคงเป็นกังวลกันอย่างมาก!
เธอโทรหาทิฟฟานี่ก่อน “พี่ทิฟฟานี่ ทำไมคุณถึงโทรหาหนูบ่อยจัง? แบตเตอรี่ของหนูหมดนะ เพิ่งชาร์จเสร็จ”
อีกด้านหนึ่ง ทิฟฟานี่เกือบจะน้ำตาไหล "เธออยู่ไหน? ทำไมเธอไม่บอกอะไรก่อนจากไป? เอริกและฉันกำลังจะบ้าเพราะมัวแต่ตามหาเธออยู่! โทรศัพท์เน่าอะไรเบอร์นั้น? พรุ่งนี้ฉันจะซื้อเครื่องใหม่ให้! ฉันจะไปรับเธอเดี๋ยวนี้ ส่งตำแหน่งของเธอมาให้ฉันด้วย!” เธอวางสายก่อนที่ธัญญ่าจะตอบได้
ธัญญ่ารู้ว่าทิฟฟานี่หัวแข็งและขี้เล่น เธอยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และส่งชื่อโรงแรมให้ทิฟฟานี่
หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง ทิฟฟานี่และเอริกก็มาถึงในที่สุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...