เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 672

ดวงตาของแอเรียนจ้องไปที่มาร์คเป็นเวลาหนึ่งมิลลิวินาทีก่อนที่เธอจะก้มศีรษะลงและจดจ่อกับอาหารของเธอ ความคิดผุดขึ้นในใจเธอเหมือนระลอกคลื่น

อีกครั้งที่มาร์คทำให้เธอหวาดกลัวด้วยการรับรู้ที่ผิดปกติของเขาราวกับว่าดวงตาของเขาลอดผ่านกระโหลกศีรษะของเธอตลอดเวลาและทำให้เขาสามารถอ่านความคิดทั้งหมดที่เกิดขึ้นในหัวของเธอได้

ด้วย “ความช่วยเหลือ” ของเขา แอเรียนจึงทานอาหารจนอิ่มเอิบที่สุดเท่าที่เธอเคยกินมานับตั้งแต่ที่เธอตั้งครรภ์ ด้วยเหตุผลบางอย่างวันนี้เธอมีความอยากอาหารมากเป็นพิเศษ

เมื่ออาหารเย็นใกล้จะสิ้นสุด ทิฟฟานี่ก็ลากแอเรียนและธัญญ่าไปที่ห้องน้ำ

เธอรอไม่ได้ที่จะบ่นว่า “พระเจ้า ฉันคิดว่ามาร์คจะเสนอมาห้องน้ำด้วยแล้ว! แค่ดูโหมดพ่อบ้านที่ ‘ฉันต้องคอยระวังตัวตลอดเวลา!’ ที่เขาเป็นอยู่ตลอดการแฮงเอาท์นี้สิ ฉันเกือบจะเชื่อว่ามีอะไรเข้าสิงเขาเสียแล้ว! แต่พูดตามจริงนะ การดูเขาตอนนี้ทำให้ฉันนึกถึงวิธีที่วิลปฏิบัติต่อเธอในตอนนั้น”

นี่เป็นครั้งแรกที่ทิฟฟานี่เห็นว่าแง่มุมหนึ่งของมาร์คเทียบเท่ากับวิล

การกล่าวถึงชื่อนี้ทำให้แอเรียนเห็นภาพคน ๆ หนึ่ง แต่น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงภาพเงาที่เบลอและไร้ตัวตน ดูเหมือนว่าไม่แม้แต่ชายที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวจะปลอดภัยจากการถูกกาลเวลากัดเซาะ

“วิลคือใคร? เขาเป็นแฟนเก่าของพี่สยเแอริเหรอ?” ธัญญ่าสงสัยออกมา

ทิฟฟานี่รำพึงถึงคำพูดของเธอก่อนจะตอบว่า “ถ้าทางเทคนิคล่ะก็ ไม่ เขาไม่ใช่ แต่เขาเป็นรักแรกพบที่เพอร์เฟคคมาก เข้าใจ? แต่แย่จังที่มาร์คทำลายมัน”

นั่นทำให้ธัญญ่าประหลาดใจจนเธอจ้องพวกเขาด้วยปากที่อ้าค้าง

แอเรียนกลับยิ้มอ่อน ๆ “เอาล่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว มันเป็นอดีตไปแล้ว” เธอกล่าว “ยังไงก็ตาม ธัญ เธอสวยมากเลยนะ!”