เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 687

คนขับก้าวไปข้างหน้าเพื่อพยุงทิฟฟานี่ “รถคุณอยู่ที่ไหน?”

ทิฟฟานี่ชี้ไปทางข้างถนน “ตรงนั้น”

คนขับตกตะลึง “ฉัน… ไม่เคยขับรถคันนี้มาก่อน…”

ทั้งหมดที่ทิฟฟานี่ต้องในตอนนี้คือการกลับบ้านไปนอน “ไม่เป็นไร ขับช้า ๆ และคิดว่าเป็นรถธรรมดาแทนรถราคาแพง คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินสักบาทหากคุณชนเข้ากับอะไร แค่ทำให้แน่ใจว่าฉันจะมีชีวิตอยู่รอดก็พอ”

เมื่อได้ยินดังนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ช่วยทิฟฟานี่เข้าไปในรถของเธอโดยไม่ลังเล

ทิฟฟานี่คิดว่าแจ็คสันคงจะเข้านอนนานแล้วเมื่อเธอไปถึงที่วิลล่า ไวท์ วอเตอร์ เบย์แต่ไฟในห้องนั่งเล่นชั้นล่างยังคงเปิดอยู่ เมื่อเธอเดินเข้าไป เธอก็ต้องเผชิญกับแจ็คสันที่หน้าบูดเบี้ยวและจ้องมาที่เธอจากบนโซฟา

เธอรู้สึกผิด “ทำไมคุณยังไม่นอน?” เธอถามด้วยเสียงกระเพื่อมเล็กน้อย

แจ็คสันไม่ตอบ เขาเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยสีหน้าที่บูดบึ้งมาก

เธอบังเอิญเห็นอาหารที่ไม่ถูกแตะต้องบนโต๊ะ ซึ่งเขากลับมาบ้านเพื่อทำให้เธอ ในที่สุดเธอก็เข้าใจความโง่เขลาในการกระทำของตัวเอง

เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของลิเลียนทำให้จิตใจของเธอขุ่นมัวด้วยความหงุดหงิด มันไม่สำคัญว่าเธอจะขายหน้าหรือไม่แต่เธอกำลังจะเป็นสมาชิกของครอบครัวเวสต์ในไม่ช้า ตระกูลเวสต์จะต้องถูกลากลงมาด้วยอย่างไม่ต้องสงสัยหากชื่อเสียงของลิเลียนถูกทำลาย

เธอวางความกังวลทางอารมณ์ทั้งหมดลงแล้วเข้าไปในห้องนอนเพื่อพบแจ็คสันด้วยรอยยิ้ม “คุณโกรธเหรอ? คืนนี้ฉันไปเยี่ยมแม่มา ฉันเลยไม่มีเวลากินข้าว ฉันสัญญาว่าจะกินให้หมดเลย!”

แจ็คสันนอนอยู่บนเตียงโดยหันหลังให้เธอด้วยความเงียบสนิท เขาจงใจรอในสำนักงานจนถึง 23.00 น. เพื่อที่จะกลับบ้าน แค่เธอไม่โทรหาเขาก็แย่แล้ว แต่บ้านยังกลับว่างเปล่าเมื่อเขากลับมาถึงอีก