เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 690

แมรี่เก็บรายละเอียดทั้งหมดไว้เพราะไม่กล้าบอกแอเรียน ทั้งหมดที่เธอบอกแอเรียนคือหญิงชราคนนั้นเป็นหวัดหนักและไม่มีอะไรผิดปกติ เธอรอจนกระทั่งแอเรียนกลับเข้าห้องก่อนที่เธอจะโทรหามาร์คว่า

“นายท่าน มีบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณวินน์, โซอี้ แฮร์ริสและสามีของเธอทำให้คุณวินน์เป็นโรคปอดบวมเฉียบพลัน คุณวินน์มีไข้อย่างต่อเนื่องจนมันทำให้สมองของเธอเสียหาย เธอแก่แล้ว แม้ว่าหมอจะช่วยเธอได้ แต่เธอก็จะมีผลข้างเคียง ฉันทนบอกนายหญิงไม่ได้… เราควรทำอย่างไรดีคะ?”

มาร์คขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดในออฟฟิศ “ผมว่าแล้วว่าจะต้องมีอะไรเกิดขึ้น… ผมเข้าใจแล้ว ผมจะจัดการเอง คุณทำถูกแล้ว อย่าให้แอริรู้เด็กขาด”

หลังจากที่วางสายมาร์คก็บอกเดวี่ เลขาของเขา ให้ยกเลิกการประชุมทั้งหมดในตอนบ่ายก่อนที่เขาจะรีบไปที่โรงพยาบาล

หญิงชราอยู่ในห้องผู้ป่วยหนัก โดยมีโซอี้และสามีของเธอยืนเฝ้าอยู่ข้างนอกพลางดูเหมือนเศร้าและอ้างว้าง ทุกคนรู้ดีว่ามันปลอมหรือไม่

“มาร์ค แอริไม่มาเหรอ?” โซอี้รีบถามเมื่อเห็นว่ามาร์คมาคนเดียว

“อืม เธอไม่สะดวก ผมจะจัดการทุกอย่างเอง” เขาตอบอย่างใจเย็น

“เธอเป็นหลานสาวของเขา คุณย่าของเธอป่วยหนักมาก เธอเพิ่งท้องเองไม่ใช่เหรอ? เธอบอบบางขนาดนั้นเลยเหรอ? เธอไม่มาโรงพยาบาลด้วยซ้ำ!” สามีของโซอี้ตะคอกอย่างหงุดหงิด

มาร์คขมวดคิ้วและทำหน้าบึ้งใส่สามีของโซอี้ ชายคนนั้นเงียบไปทันที โซอี้ลากสามีของเธอเข้าหาเธอและพูดเยาะเย้ยว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ลูกในท้องของเธอคือสิ่งสำคัญที่สุด แค่คุณมาที่นี่ก็เหมือนกันนั่นแหละ เราทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน

อาการของแม่รุนแรงมาก เขาไม่ยอมให้ครอบครัวเข้าห้องผู้ป่วยหนักเพราะกลัวการติดเชื้อ ค่าธรรมเนียมรายวันค่อนข้างแพงและเราเพิ่งย้ายมาที่นี่เพื่อทำธุรกิจ เรามีหนี้สินอยู่แล้วดังนั้นเราจึงไม่สามารถจัดการกับค่ารักษาพยาบาลได้ แต่เราก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อแม่ได้เช่นกัน

สามีของเธอมีสีหน้าเคร่งขรึม “โซอี้ ฉันไม่สนใจหรอก เราจะไม่สามารถใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปได้หากเราไม่ได้รับเงินคืน ค้างคาวแก่เฒ่านั้นอาศัยอยู่กับเรามานานหลายปีแล้ว เธออาจจะเป็นหนี้เขาที่เลี้ยงดูเธอมา

แต่ไม่ใช่ฉัน ให้แอเรียนคืนของของเราให้เราโดยเร็วที่สุด ความรับผิดชอบของแซคารี่ วินน์ไม่ควรเป็นภาระของฉันแม้ว่าเขาจะตายไปแล้วก็ตาม!”

โซอี้โกรธมากเมื่อเธอได้ยินดั่งนั้น “นายกล้าดียังไงถึงมาพูดกับฉันแบบนี้? นายก็ใช้เงินของหญิงชราด้วยไม่ใช่เหรอ? ในความเป็นจริง นายไม่ได้ใช้เงินของตัวเองกับหญิงชราเมื่อเขาอาศัยอยู่กับเราแม้แต่เหรียญเดียวและฉันเป็นคนที่ดูแลเขาเมื่อเขาป่วยเสมอ

ในทางกลับกัน หญิงชราได้ทุ่มเงินของเขาให้นายเป็นจำนวนมาก นายไม่มีสติสัมปชัญญะเลยหรือไง? ที่ฉันต้องการให้แอเรียนตอบแทนฉันเป็นเรื่องของครอบครัววินน์ มันเกี่ยวอะไรกับนาย? มนุษย์ควรมีจิตสำนึกในทุกสิ่งที่พวกเขาทำอยู่เสมอ! นายเป็นแค่คนว่างงานที่มีพรสวรรค์เพียงอย่างเดียวคือการฉวยโอกาส

นายมีสิทธิ์อะไรมายืนบ่นตรงนี้? ฉันต่างหากที่เป็นคนที่คอยทนทุกข์มาตลอดและแม้ว่าฉันจะแตะต้องเงินของนายมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย! แล้วนายยังกล้าพูดว่าเราจะไม่สามารถดำเนินชีวิตแบบนี้ต่อไปได้งั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นเราก็หย่ากันเถอะ เดี๋ยวนี้เลย!”