เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 80

ทิฟฟานี่ เลน ยังคงเป็นเด็กผู้หญิงที่อ่อนแอแม้จะมีทัศนคติที่ดูไร้กังวล เมื่อไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้เธอจึงตื่นตระหนกเล็กน้อย ด้วยมือที่สั่นเทาของเธอ เธอจึงกดหมายเลขของเอธานบนโทรศัพท์มือถือของเธอ

เอธานมาปิดโทรศัพท์มือถืออะไรในเวลาแบบนี้ เธอโทรอีกครั้งถึง จอห์น เลน พ่อของเธอ โชคดีที่โทรติด แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดจอห์นก็ตอบอย่างรวดเร็วว่า“พ่อกำลังประชุมอยู่” แล้ววางสายไป

เธอทุบพวงมาลัยด้วยความโกรธเมื่อสายดังขึ้น เธอเหลือบไปเห็นทางเข้าที่จอดรถชั้นใต้ดินและขับรถเข้าไปโดยไม่คิดอะไรเลย ภายในมืดสลัวจึงเป็นเรื่องยากสำหรับผู้คนที่จะขับรถไปมา หากไม่คุ้นเคยกับสถานที่นั้น

ทิฟฟานี่ไม่กล้าขับรถเร็วมากที่นี่ เธอกำลังเสี่ยงโชคเพื่อดูว่าเธอโชคดีพอที่จะพบลิฟต์หรือไม่หากเธอต้องสละรถของเธอ

ตามที่คาดไว้รถคันหลังตามเธอเข้าไปในลานจอดรถ ตอนนี้เธอรู้ว่ามันเป็นรถตู้ นั่นหมายความว่าอาจมีคนมากกว่าหนึ่งคนในรถ ดังนั้นเธอจึงไม่หวังว่าจะมีคนช่วยในลานจอดรถแห่งนี้เว้นแต่เธอจะโชคดีพอที่จะเจอคนกลุ่มหนึ่ง

เมื่อเธอเลี้ยวไปที่มุมหนึ่งรถเบนท์ลีย์สีดำก็ปรากฏขึ้นโดยไม่คาดคิด เธอไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ทันเวลาจึงกระแทกเบรก เธอปล่อยเสียงกรีดร้องโหยหวนขณะที่รถทั้งสองคันชนกัน รถตู้จอดอยู่ข้างหลังเธอ จากนั้นชายร่างใหญ่สี่หรือห้าคนก็ลงจากรถแต่ละคนถืออาวุธในมือ เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาด้วยเจตนาร้าย

ทิฟฟานี่รีบลงจากรถและขึ้นไปบนรถเบนท์ลีย์ที่เธอเพิ่งชน เธอล็อกหน้าต่างและประตูรถด้วยความตื่นตระหนกโดยไม่สนใจชายที่นั่งคนขับ

“ออกมา!” คนตัวใหญ่ตะโกนนอกรถ

เธอแสร้งทำเป็นว่าเธอไม่ได้ยิน นี่ไม่ใช่รถราคาถูกดังนั้น พวกเขาเชิญทุบมันได้เลยถ้าพวกเขามีห้าวหาญพอที่จะทำเช่นนั้น

ชายที่นั่งคนขับมองเธออย่างสนุกสนาน “คุณกำลังทำอะไรสาวน้อย? คุณชนรถผม แต่คุณยังกล้าขึ้นมาอีกเหรอ”