เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 810

ในขณะเดียวกัน อเลฮานโดรไม่ได้มาเพื่อชวนทิฟฟานี่ไปทานมื้อเย็นแต่เขามาเพื่อนำไวน์แดงราคาแพงมาให้เธอสองขวด “ครั้งที่แล้วคุณไม่ได้ไปชิมไวน์ ผมเลยนำมันมาให้คุณ เนื่องจากวันนี้ผมติดธุระที่ต้องทำ เราค่อยไปทานข้าวกันโอกาสหน้าแล้วกันนะ”

ทิฟฟานี่รู้ดีว่าไวน์แดงที่เขานำมาให้นั้นมีราคาแพง ดูจากที่ขนาดลิเลียนยังชื่นชอบมัน ทว่าเธอกลับปฏิเสธอย่างแนบเนียน “ไม่เป็นไร… ฉันไม่ได้ชอบไวน์แดงขนาดนั้น ถ้าคุณให้ฉัน ฉันก็จะไมดื่มมันอยู่ดี เสียดายของเปล่า ๆ คุณเก็บไว้กินเองดีกว่า ฉันจะเลี้ยงมื้อเที่ยงคุณเมื่อคุณกับฉันมีเวลาว่างตรงกัน”

อเลฮานโดรยืนกรานและบอกให้เจตต์ยัดไวน์เหล่านั้นใส่มือเธอ “ผมไม่ชอบถูกปฏิเสธ ผมให้คุณแล้ว เพราะฉะนั้นตอนนี้พวกมันเป็นของคุณ ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะดื่มมันส์มาก หรือว่ามันจะเสียของรึเปล่า เท่านี้ก่อน ผมต้องไปแล้ว อีกอย่าง… คุณควรไปเยี่ยมเพื่อนคุณ แอเรียน บ่อยกว่านี้นะ”

ทิฟฟานี่ตกใจ “คุณนี่รู้จักฉันดีมากจริง ๆ … คุณรู้จักเพื่อนฉันและสถานการณ์ของพวกเขา คุณรู้ทุกอย่างเลย”

อเลฮานโดรให้คำตอบแบบไม่ผูกมัด “อย่างที่ซัน ซูเคยบอกเอาไว้ ‘ความรู้มาก่อนชัยชนะ ความสับสนมาก่อนความพ่ายแพ้’ เมื่อเราอยากรู้จักใครสักคน เราควรเข้าใจทุกอย่างเกี่ยวกับเขา ท้ายที่สุดแล้ว แอเรียนเป็นเพื่อนสนิทคุณ ผมไม่สามารถละเว้นการไม่รู้จักเธอได้”

คราวนี้เธอฉลาดขึ้นและไม่ได้พยายามถามไถ่เขาว่าทำไมเขาถึงต้องการเข้าใจเธอ การถามเขาแบบนั้นเทียบเท่ากับการรอให้ดอกไม้บานอยู่ดี

เมื่อเธอกลับถึงบ้านเธอก็เดินไปที่ระเบียงเพื่อดูต้นไม้ที่อเลฮานโดรได้ให้ไว้กับเธอ มันโตขึ้นแต่ทว่าไม่มีวี่แววว่าดอกไม้จะบานเลย มันเขียวขจีและเขียวชอุ่มเหมือนหญ้าสูง

เธอเพิ่งจะเก็บไวน์แดงเข้าตู้อย่างระมัดระวังเมื่อแจ็คสันโทรมา เธอไม่ได้พักเหนื่อยก่อน เพราะฉะนั้นเธอจึงรับสายแบบหอบ ๆ อีกคนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสายโทรเงียบสงัด

“เป็นอะไร? คุณโทรหาฉันแล้วทำไมคุณถึงไม่พูดอะไรล่ะ?”

ทิฟฟานี่ดึงชายเสื้อตัวเองมาดม กลิ่นที่รุนแรงของแผ่นยากระทบจมูกของเธอ เธอถอนหายใจ “ลืมมันไปได้เลย ไว้ค่อนคุยกัน พยายามทนสักสองสามวันไปก่อน ตอนนี้ฉันไม่สะดวกจริง ๆ”

แจ็คสันคิดไปอีกเรื่องหนึ่งเมื่อเธอบอกว่า “ตอนนี้เธอไม่สะดสกจริง ๆ” “ประจำเดือนคุณมาเหรอ?” เขาถาม “ผมไม่ได้จะ… ไม่เป็นไร ผมจะไปรับคุณเดี๋ยวนี้เลย”

ทิฟฟานี่ตบอกตัวเองเพื่อบรรเทาความโกรธ “คุณนั้นแหละที่ประจำเดือนมา ประจำเดือนคุณมาทุกวันเลย! ฉัน… แปะแผ่นยาไป ตัวฉันมีแต่กลิ่นแผ่นยา มันเหม็น เราจะคุยกันอีกทีเมื่อกลิ่นนี้หายไปในสองสามวัน ฉันจะไปอาบน้ำล่ะ ฉันเหนื่อยจากการทำงานมาทั้งวัน ทีนี้ก็เลิกตอแยฉันได้แล้ว

ฉันจะบอกคุณครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายว่า ระหว่างฉันกับอเลฮานโดรไม่มีอะไรกัน ไม่เคยมีก่อนที่เราจะเลิกกันจนถึงตอนนี้ก็ไม่มี เลิกสงสัยได้แล้ว ถ้าคุณพูดแบบนี้อีกฉันจะทำให้คุณต้องเป็นกังวลอย่างจริงจัง!”