เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 907

ซัมเมอร์ไปถึงที่พักของธัญญ่า แน่นอนว่าเธอจะไม่แสร้งทำเป็นสงบ เธอเคาะประตูจนกว่าธัญญ่าจะเปิดก่อนจะวางเงินสด $30,000 ต่อหน้าหล่อน “$30,000 นับเอาเอง มันเพียงพอสำหรับค่าเอาเด็กออกและโภชนาการที่เธอจำเป็นต้องได้รับหลังจากนั้นด้วย”

ธัญญ่าจ้องไปที่กองเงินบนโต๊ะและรู้สึกราวกับว่าศักดิ์ศรีของเธอถูกดูถูกอย่างมากที่สุด “คนรวยย่อมชอบใช้เงินเพื่อดูถูกคนอื่นจริง ๆ ว่าไหม? หนูอาจจะจน แต่หนูยังมีศักดิ์ศรีอยู่”

“โอ้ จริงเหรอ?” ซัมเมอร์ยิ้มเยาะเย้ย “ไหนล่ะศักดิ์ศรีของเธอ? ทำไมฉันถึงไม่เห็นเลยนะ? ผู้หญิงที่มีศักดิ์ศรีจริง ๆ ไม่มีวันไปหาผู้ชายกลางดึกกลางดื่นและจะไม่มีวันฉวยโอกาสจากคนอื่นหรือขู่คนอื่นเพื่อเรียกร้องค่าเลี้ยงดูเด็กหลังจากที่ท้องโดยไม่ได้ตั้งใจหรอก

ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะมองว่าเรื่องนี้เป็นเพียงอุบัติเหตุและเอาเด็กนั้นออกโดยไม่ลังเลเลย นั่นต่างหากที่เรียกว่าศักดิ์ศรี! ศักดิ์ศรีของเธอไม่ได้มีความหมายอะไรต่อเธอเลย แล้วแบบนี้เธอจะให้คนอื่นเคารพเธอได้อย่างไร?”

“ทำไมคุณถึงมั่นใจนักว่ามันเป็นเพียงอุมัติเหตุ?” ธัญญ่าเถียง “คุณมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาว่าหนูฉวยโอกาสคนอื่น? ไม่มีใครสามารถยืนยันได้ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง!”

ซัมเมอร์จ้องธัญญ่าอย่างดูถูกเหยียดหยาม “เอาล่ะ ในเมื่อเราไม่สามารถยืนยันมันได้เราก็จะไม่พูดถึงมัน เอาเป็นว่ามันเป็นความผิดของแจ็คสันแล้วกัน เธออยากได้คำแถลงการณ์ไหม? ฉันจะแจ้งให้เธอเอง เราจะไม่มีวันยอมรับเด็กในท้องของเธอ ถ้าจำนวนเงินนี้ยังไม่พอสำหรับเธอ ฉันยินดีให้เธอเรียกตัวเลขมาเลย”

ธัญญ่าหน้าซีดเผือด “คุณก็เป็นแค่คนที่ขี้รังแกคนหนึ่ง!” เธอร้องพลางตัวสั่น

ซัมเมอร์ขำ “ฉันรังแกเธอตรงไหน? คิดเสียว่ามันเป็นอุบัติเหตุ เธอชอบแจ็คสันแต่เขาไม่ได้ชอบเธอ ครอบครัวเราก็ไม่มีทางยอมรับเธอ การให้กำเนิดเด็กคนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของเธอแต่เป็นเรื่องของครอบครัวฉันด้วย แน่นอนว่าเราจะต้องปรึกษาหาทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน มันคุกคามเธอตรงไหน?

หนูก็เป็นได้แค่ลูกเป็ดขี้หรี่ที่สกปรกข้าง ๆ เธอ ตอนแรกหนูก็คิดว่าเราจะสามารถเป็นเพื่อนกันได้ แต่สุดท้ายหนูก็ตระหนักว่าหนูไม่มีวันเป็นเพื่อนเธอได้เลยเพราะเรามาจากโลกสองใบที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ใช่ หนูอิฉา แต่หนูชอบพี่แจ็คสันจริง ๆ มันผิดตรงไหน? การตกหลุมรักแฟนเก่าของเพื่อนตัวเองมันบาปมากเลยเหรอ? มันเกิดขึ้นแล้ว และหนูก็ท้อง

พวกคุณทุกคนที่ต้องการให้หนูเอาเด็กคนนี้ออกสมควรตกนรก พวกคุณทำอย่างกับว่าหนูเป็นปีศาจที่น่าเกลียด คุณคิดว่ามันรู้สึกอย่างไร? หนูไม่มีวันให้ในสิ่งที่พวกคุณต้องการหรอก ยังไงหนูก็จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ไม่ว่าหนูจะต้องเจออะไรก็ตาม หนูกล้าเดิมพันได้เลยว่าพวกคุณไม่มีวันเพิกเฉยต่อเขาได้จริง ๆ หรอก”

ซัมเมอร์ทั้งโกรธและหมดหนทาง “นี่มันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเลยนะ เธอตั้งใจที่จะฉุดทุกคนลงไปนรกกับเธอตราบใดที่เธอไม่มีความสุข! เธอมันวิปริต! เธอมองพวกเราทุกคนออกและรู้ทันพวกเราหมด เธอถึงได้กล้ายืนกรานที่จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ ใช่ จิตสำนึกของพวกเราจะขมขื่นหากเราเพิกเฉยต่อเด็กคนนี้

อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่เพียงแต่จะทำให้พวกเราใจแข็งขึ้นเท่านั้น ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน ฉันยินดีที่จะให้เธอรอดูได้เลย ยังไงพวกเราก็จะไม่สนใจเธอ ไม่ว่าชีวิตเธอจะลำบากแค่ไหน! และฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย เธอจะเอาเด็กออกไหม?”