เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 977

ทิฟฟานี่เริ่มประหม่า “เอ่อ… อเลฮานโดรน่ะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะส่งพวกมันมาทำไม”

สีหน้าของแจ็คสันเปลี่ยนไปในทางที่ไม่ดี “เขารู้เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของคุณก่อนผมอีกเหรอ? และเขายังรู้ว่าคุณอยู่กับผมและส่งอาหารเสริมมาให้คุณอีกด้วย? ทั้งหมดนี้เป็นอาหารเสริมสำหรับสตรีมีครรภ์ทั้งนั้นเลยนะ…”

เธอเกาหัวอย่างประหม่า “มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด! ฉันบอกเขาก่อนเพราะฉันคิดว่า ถ้าเขาชอบฉันจริง ๆ ล่ะ? นี่เป็นวิธีที่จะทำให้เขาถอยที่ดีที่สุด ฉันไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่ ฉันไม่ได้บอกเขา!”

คำอธิบายของเธอไม่ได้ช่วยให้แจ็คสันรู้สึกดีขึ้นเลย เขายังคงทำหน้าบูดบึ้งเหมือนเดิม “แล้วคุณจะให้ผมคิดว่าอะไร? ผมควรจะขอบคุณเขาที่ดูแลผู้หญิงของผม และลูกที่ไม่รู้ว่าเป็นของผมรึเปล่า เป็นอย่างดี อย่างนั้นเหรอ?”

ทิฟฟานี่อารมณ์เสียทันที “คุณหมายความว่ายังไง? คุณกำลังสงสัยว่าเด็กในท้องของฉันเป็นของคุณรึเปล่าอย่างนั้นเหรอ? ก็ได้ เด็กคนนี้เป็นลูกของอเลฮานโดร พอใจไหม? ฉันเคยมีเซ็กส์กับเขาเมื่อนานมาแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่เขาถึงดีกับฉันมาก แต่ทำไมฉันถึงกลับมาคบกับคุณล่ะ? เขามีทั้งเงินและอำนาจ ทำไมฉันถึงไม่อยู่กับพ่อของลูก?”

หลังจากที่ทะเลาะวิวาทกันไม่นาน บรรยากาศระหว่างพวกเขาก็สงบลง แจ็คสันเบ้ปากแล้วก้มหน้าลง “คิดซะว่าผมไม่เคยพูดอะไรทั้งนั้น รับของขวัญเหล่านี้ไว้เถอะ ยังไงเขาก็ส่งมันมาให้แล้ว ไม่มีอะไรต้องเถียงกันแล้ว”

ทิฟฟานี่ยิ้มเยาะ “อาหารเสริมเหล่านี้ไม่ได้มีไว้สำหรับสตรีมีครรภ์เท่านั้นหนิ แม่คุณและแม่ฉันต่างก็แก่แล้ว พวกเขาก็สามารถทานอาหารเสริมเหล่านี้ได้เหมือนกันนี่? ฉันจะไม่ทิ้งของพวกนี้แน่นอน มันไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นเลย เขาปฏิบัติต่อฉันในฐานะเพื่อน ทำไมฉันต้องปิดกั้นเขาด้วยล่ะ?

มีแต่คุณนั้นแหละที่อคติกับอเลฮานโดรอยู่ฝ่ายเดียว ถ้าฉันจะขุดคุ้ยความผิดพลาดในอดีตของคุณ ฉันคงหัวใจวายนับหมื่นครั้ง! ไม่ต้องห่วง ฉันจะตรวจ DNA เด็กเพื่อความสบายใจของคุณโดยเฉพาะ!”

…

ลึก ๆ แล้วแอเรียนรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น เธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ดีแล้ว ฉันดีใจที่มันเรียบร้อยดี คุณรีบเขานอนเถอะ”

มาร์คลดความเร็วในฝีก้าวของเขา “อเลฮานโดรเป็นเจ้าของเก่าของที่ดินผืนนั้น ฉันตรวจสอบมันมาแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงไม่ได้มาปรากฏตัวเพื่อที่จะแข่งกับฉัน”

แอเรียนประหม่าจนเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง “เอ่อ… จริงเหรอ? มันไม่สำคัญหรอกว่าใครเป็นเจ้าของเก่า บางทีเขาอาจมีที่ดินมากเกินไปจนเขาต้องการเงินเพื่อหมุนเวียน…”

มาร์คหันกลับมามองเธอ “เธอคิดว่าเธอจะหลอกฉันได้จริง ๆ เหรอ? อย่าลืมว่าฉันเลี้ยงดูเธอมานะ ทำไมเธอต้องไปพบกับเขาด้วย? ทำไมเธอต้องยอมจำนนต่อเขาด้วย? ที่ผ่านมาฉันไม่ได้แพ้เขานะ ฉันแค่ไม่จำเป็นต้องแข่งกับเขา เธอไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวกับกิจการของบริษัท เธอเลี้ยงลูกอยู่บ้านเฉย ๆ ไม่ได้เหรอ?”