เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น) นิยาย บท 38

Chapter 38 ตอนพิเศษ กระโจมแต่งตัว

แต่ดูเหมือนว่า...

ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน ผู้คนมากหน้าหลายตาก็เดินกันให้วุ่นไปหมด บ่าวไพร่สาวใช้ทุกคนในจวนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสเดินคอยดูแลแขกเหรื่อ ทหารในกองทัพคอยตรวจตราดูแลความเรียบร้อย กลุ่มคนจากคณะมหสพ กลุ่มคนจากภัตตาคาร จึงไม่มีที่ไหนที่จะพอเป็นส่วนตัวให้ทั้งคู่ได้พูดคุยกัน

ท้ายที่สุดแม่ทัพถางก็จูงมือภรรยาเข้าไปในกระโจมเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ถูกสร้างขึ้นชั่วคราวเพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่นักแสดงเสียดื้อๆ

“ทะ...ท่านพี่ ไม่เห็นต้องเข้ามาคุยในนี้เลย”

กริ๊ก!

แม่ทัพหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามภรรยาแต่จัดการดึงโซ่คล้องบานประตูเอาไว้ แม้ว่าจะไม่ได้แข็งแรงนักแต่คนข้างนอกก็คงไม่มีใครเปิดเข้ามา เพราะคิดว่ามีคนกำลังแต่งตัวอยู่ในกระโจมนี้นั่นเอง

ภายในกระโจมเต็มไปด้วยเสื้อผ้า หมวก อุปกรณ์เข้าฉากต่างๆ เต็มไปหมด เดาได้ว่าหากการแสดงบนเวทีชุดนี้จบลงเมื่อใด เหล่านักแสดงคงได้พากันลงมาเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับการแสดงชุดถัดไปในกระโจมนี้อย่างแน่นอน

“ไหน....พูดอีกทีสิ คราวนี้ข้าคงได้ยินที่เจ้าพูดอย่างแน่นอน”

พูดพลางใช้นิ้วจับที่ปลายคางของภรรยาเอาไว้ ดวงตาคมจ้องจดไปยังใบหน้าหวานล้ำของภรรยาสาวด้วยความหลงใหล

“ข้าจะบอกท่านพี่ว่า ข้ามีความสุข....อื้อ!”

ยังไม่ทันพูดจบเรียวปากอิ่มก็ถูกประกบปิดอย่างเร่าร้อน ยังผลให้หัวใจของคนตัวเล็กวูบไหวร่วงหล่นลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า

ร้อนฉ่าไปทั้งใบหน้าเมื่อมือหนาสากของสามีลามไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง ไวเสียยิ่งกว่าไว เพียงชั่วพริบตาเดียวเขาก็ล้วงมือเข้าไปในสาบคอเสื้อ กอบกุมเต้าหวานของนางเอาไว้เต็มมือแล้วฟอนเฟ้นหนักเบาจนหญิงสาวระทวยอ่อน

“ทะ...ท่านพี่!”

“ฮืม...”

เขาครางขานรับในลำคอ ซุกไซ้ไปตามแก้มนวลเนียนก่อนจะเลื่อนไปยังลำคอระหง อยากจะจูบจ้วงแสดงรอยแดงเอาไว้แต่ก็ไม่อาจทำได้ จำต้องเลื่อนริมฝีปากลงต่ำแล้วตีตราประทับเอาไว้ที่เนินอกหลายรอย

“ทะ...ท่านพี่เป็นพวกชอบอวดหรือเจ้าคะ จึงได้ชอบเสพสม อะ...อื้อ นะ...ในสถานการณ์ที่สุ่มเสี่ยงตลอดเลย ทะ...ท่านไม่กลัวใครมาเห็นหรือเจ้าคะ”

เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระนางก็เอ่ยถาม ทว่าน้ำเสียงที่เอ่ยออกมานั้นกระท่อนกระแท่นขาดห้วง เพราะเวลานี้เรียวปากอุ่นร้อนของสามีกำลังดูดดุนปลายถันสีชมพูระเรื่อของนางเอาไว้เต็มคำ ทั้งดูด ทั้งใช้ลิ้นดัน ในขณะที่มือหนาบีบเฟ้นจนนางรู้สึกราวกับหัวสมองกำลังขาวโพลน

“จะเรียกว่าชอบได้หรือไม่...”

เขาเงยหน้าขึ้นจากทรวงอก เอ่ยย้อนทวนถามราวกับกำลังใช้ความคิดในขณะที่มือหนาล้วงลึกลงต่ำ ปลดกางเกงสีขาวตัวในของภรรยาให้ลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าแล้วจัดการกอบกุมโหนกนูนเอาไว้เต็มมือ

“อะ....ฮึก”

คนตัวเล็กถึงกับสะท้านหวามเมื่อเขาแทรกนิ้วกลางเข้ามายังรอยแยกที่แสนชื้นแฉะ นางกำลังเปียกด้วยความอยาก แม้จะขัดเขินที่ต้องเสพสมในกระโจมที่ตั้งอยู่ภายในงานที่มีผู้คนเดินขวักไขว่นับร้อยเช่นนี้

“ข้าน่าจะชอบ...เพราะมันทำให้ข้าตื่นเต้นจนแทบควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ ยิ่งเห็นสีหน้ากระดากอายและวิตกกังวลของเจ้า ข้าก็ยิ่งแข็งจนอยากจะแทงเข้าไปในรูที่แสนเปียกชื้นนี่”