เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต นิยาย บท 6

ใบหน้าที่สวยงามของหนิงชิงเสวี่ยเต็มไปด้วยความสุข “ประธานฉู่คะ ทักษะการรักษาของวิเศษคนนั้นเป็นยังไงบ้างคะ เขาสามารถรักษาโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงได้หรือเปล่าคะ “

เหตุผลที่เธอต้องถามแบบนี้ก็เพราะคุณปู่ของเธอ หนิงฉางเจิ้ง ป่วยด้วยโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงซึ่งเป็นที่รู้จักว่าเป็นหนึ่งในห้าโรคร้ายแรงที่สุดในโลก ผู้ป่วยมักจะมีชีวิตอยู่ได้เพียง 3 ถึง 5 ปีเท่านั้น

อาการของมันคือกล้ามเนื้อลีบทั่วทั้งตัว แขนขาตึง เคลื่อนไหวไม่ได้ ซึ่งส่งผลต่อกล้ามเนื้อทางเดินหายใจในท้ายที่สุด ทำให้หายใจล้มเหลวถึงแก่ชีวิตได้

อาการป่วยของหนิงฉางเจิ้งได้เข้าสู่ขั้นระยะสุดท้ายและชีวิตของเขาอาจตกอยู่ในอันตรายได้ตลอดเวลา

“โรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงงั้นเหรอ?”

ฉู่เซี่ยงตงตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “โรคแบบนี้หากเป็นหมอคนอื่นก็คงไม่สามารถรักษาได้หรอกนะครับ แต่ถ้าให้หมอวิเศษที่รักษาผมในตอนนั้นมารักษาให้ ก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรนะครับ”

“ตุ้ม !”

หนิงชิงเสวี่ยรู้สึกว่าศีรษะของเธอจะระเบิด และเริ่มหายใจถี่ ๆ ขึ้นมา

หากมีคนอื่นบอกเธอเรื่องนี้ เธอคงจะไม่เชื่อและรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังโกหกเธออย่างแน่นอน

แต่คนที่พูดคือฉู่เซี่ยงตง

ผู้เป็นเจ้าของตี้หาวกรุ๊ป

เจ้าพ่อแห่งหนานเจียงผู้มีชื่อเสียง !

คำพูดของเขามีค่ามากมายมหาศาล!

เมื่อคิดแบบนี้ขึ้นมา เธอก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือออกมาว่า “ประธานฉู่คะ คุณ... คุณช่วยแนะนำหมอวิเศษคนนั้นให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ ? “

“ได้สิ หมอวิเศษคนนั้นก็มาถึงหนานเจียงด้วยพอดี เดี๋ยวผมจะให้ที่อยู่ของเขากับคุณนะ” ฉู่เซี่ยงตงพยักหน้า แล้วหยิบปากกาและกระดาษขึ้นมาจดที่อยู่ของหมอวิเศษคนนั้นในทันที

“โอเคค่ะ” หนิงชิงเสวี่ยพูดขึ้นมาราวกับเห็นความหวัง “ขอบคุณค่ะ ขอบคุณประธานฉู่มากเลยนะคะ”

“ล้อมรอบด้วยน้ำสีเขียว ภูเขาเขียวขจี และหมอกปกคลุม รูปแบบฮวงจุ้ยที่นี่ค่อนข้างดีเลยล่ะ”

ขณะที่ฉู่เฉินกำลังขึ้นไปบนภูเขา เขาก็มองขึ้นไปบนยอดเขาแล้วพูดว่า “บ้านเดี่ยวด้านบนนั่นต้องเป็นบ้านหลังที่คุณปู่ทิ้งไว้ให้ฉันเป็นแน่”

ที่เชิงเขา จู่ ๆ ก็มีรถเบนท์เล่เร่งความเร็วขึ้นขับผ่านมา และในรถคันนั้นก็มีพานอวิ๋นและหนิงชิงเสวี่ยนั่งอยู่ด้านใน

ทันใดนั้น พานอวิ๋นก็สังเกตเห็นร่างหนึ่งริมถนนในระยะไกล และอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความประหลาดใจ “ท่านประธานคะ คุณว่าคนที่อยู่ข้างหน้านั่นคือไอ้บ้านนอกฉู่เฉิน หรือเปล่า?”

หนิงชิงเสวี่ยถอดแว่นกันแดดออกแล้วมองดู สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที “เป็นเขาจริง ๆ ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้”

“พี่อวิ๋น จอดรถสิ”

พานอวิ๋นหยุดรถกะทันหัน หนิงชิงเสวี่ยมองฉู่เฉินที่อยู่นอกหน้าต่างอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ?”

ฉู่เฉินไม่ชอบท่าทางของเธอเลยสักนิด จึงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เพราะผมอยู่ที่นี่ไงล่ะ”