เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 222

บทที่ 222 ซูเย่ VS ลูกรักสวรรค์ทั้งหก!

“รีบ ๆ ตายซะจะได้รีบหลุดพ้น!”

เหล่าซานกล่าวขณะเดินมาประจันหน้ากับซูเย่ ทันใดนั้นก็พุ่งร่างเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ในตอนที่พุ่งเข้ามา เหยียดเท้าไปข้างหน้า ร่างกายทั้งหมดก็กดถอยหลังอย่างรวดเร็ว กำจัดแรงต้านได้อย่างสมบูรณ์แบบ พุ่งทะยานไปที่ร่างของซูเย่ด้วยฝีเท้าอันดุดันโดยทันที

เท้าเหยียบย่างอย่างมั่นคง ร่างกายเหยียดตรง รวบรวมแรงเฉื่อยอันทรงพลังทั้งหมดที่เกิดขึ้นไปยังหมัดขวา และกระแทกไปที่ซูเย่อย่างรุนแรง

“หมัดตรง?” ซูเย่หรี่ตามอง

นี่คือกระบวนท่าสังหารของศิลปะการป้องกันตัวที่มักปรากฏในการแข่งขันการต่อสู้แบบโบราณ โดยทั่วไปศิลปะการป้องกันตัวประเภทนี้จะถ่ายทอดผ่านกังฟูรูปแบบต่างๆ คนทั่วไปไม่มีโอกาสได้เรียนแน่

ตอนแรกถูกหมายหัว ตอนนี้ก็มีผู้ฝึกยุทธ์ที่ไม่ธรรมดามาอีกแล้ว…

“มีคนอยากทดสอบขีดความสามารถของฉัน?” ซูเย่กระจ่างแจ้งโดยพลัน

ตั้งแต่โหมดไล่ฆ่าวันที่สองเป็นต้นมา เขาก็รู้สึกราวกับว่ามีคนกำลังจ้องมองตัวเอง

และความรู้สึกเช่นนั้น ในตอนนี้ก็ยังไม่หายไป

“เชิญทดสอบได้ตามใจ!” ซูเย่กล่าวเสียงเย็น พลันก้าวขาออกไปอย่างรวดเร็ว

พลั่ก!

การโจมตีของคู่ต่อสู้เป็นเพียงการเตะเบาๆ

ใบหน้าของเหล่าซานเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ และจู่ ๆ ร่างของเขาก็พลิกไปด้านข้าง

หมัดที่รวบรวมกำลังทั้งหมดของร่างกาย เลื่อนเฉียดใบหน้าของซูเย่ไป

ตั้งแต่ต้นจนจบ ซูเย่ไม่แม้แต่จะขยับเท้าของเขา…

ในวินาทีถัดมา

พลั่ก!

ซูเย่สะบัดมือขวาของเขาหมัดตรงเข้าที่หน้าท้องส่วนล่างของคู่ต่อสู้อย่างดุดัน

พลังมหาศาลปะทุออกมา

เพียงหมัดเดียว ร่างอีกฝ่ายไม่ได้กระเด็นออกไป แต่ค่อย ๆ จางหายไปเบื้องหน้าซูเย่

ฆ่าภายในเสี้ยววินาที….

ทุกคนมองฉากที่ปรากฏเบื้องหน้าอย่างเลื่อนลอย

ในเวลานี้ ดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง มองดูฉากนี้อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

เพียงหนึ่งหมัด?

ขนาดเท้ายังไม่ทันได้ขยับด้วยซ้ำ แค่นี้ก็ฆ่าได้แล้วงั้นเหรอ?!

ไม่มีใครสู้คนเหล่านี้ได้ตลอดทาง ยอดฝีมือที่สังหารผู้เล่นฝึกยุทธ์หลายร้อยคน!

ตายไปแบบนี้เนี่ยนะ?

“ท่าสังหารของมันเมื่อครู่ มีจุดอ่อน ซึ่งก็คือฝีเท้า”

ซูเย่หันไปทางกลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังเขาแล้วอธิบาย “ดูเหมือนว่าฝ่ายตรงข้ามจะสามารถหยุดร่างกายที่พุ่งไปข้างหน้าได้ในทันที ซึ่งหมายความว่าขาและเท้าของคู่ต่อสู้มีพละกำลังมหาศาล แต่จริง ๆ แล้วนี่เป็นเพียงวิธีการปรับพลังเท่านั้น”

“ภายใต้การฝึกแบบนี้ พลังร่างกายจะห่อหุ้มแรงเฉื่อยของแรงผลักไปข้างหน้า และทุกอย่างก็ถูกถ่ายโอนไปยังหมัด ไม่ว่าฝีเท้าของเขาจะดูมั่นคงแค่ไหน แต่มันก็เป็นเพียงรูปลักษณ์ที่ไร้ประโยชน์”

“เมื่อพวกนายใช้ทักษะการต่อสู้ในอนาคต จงใส่ใจทั้งร่างกาย สนับสนุนทุกด้าน และอย่าใส่ใจเพียงด้านเดียวจนละเลยด้านอื่นๆ”

ภาพทั้งหมดเพิ่งปรากฏขึ้นในสมองของคนสามพันคนที่เหยียดมือออกและพยักหน้าเข้าใจ

บนสนามประลอง

สีหน้าของ อี เอ้อ ซาน อู่ ลิ่วทั้งห้าคนพลันเปลี่ยนเป็นความตกตะลึง!

ระดับความสามารถของเหล่าซานคือระดับที่สาม เปิดสามเส้นลมปราณ และพลังการต่อสู้ของเขาสามารถไปถึงจุดสูงสุดของระดับที่สามโดยเปิดสี่เส้นลมปราณ

ในโลกของเกมที่เต็มไปด้วยพวกกระจอก เขากลับถูกฆ่าด้วยกระบวนท่าเดียว?

แถมยังถูกมองทะลุถึงจุดอ่อนในคราวเดียวอีกด้วย?

“นี่ก็คือเหตุผลที่เรามาพร้อมกันหกคนงั้นเหรอ?” ลิ่วกล่าว

“ไอ้หมอนี่คงเก่งพอตัวจริงๆ” สายตาของทั้งห้าที่มองไปยังซูเย่ ฉายถึงแววความกลัวเล็กน้อย

“แบบนี้สิถึงจะน่าสนใจ” ซื่อแสยะยิ้มพลางเอ่ยพูด

“ฉันเอง!” เอ้อก้าวเท้าออกมา

ปรากฏว่า เมื่อก้าวออกไปได้หนึ่งก้าว ก็ถูกฝ่ามือของอีกดไหล่เอาไว้

“นายจัดการมันไม่ได้หรอก…ฉันเอง” เมื่อพูดจบ เขาก็ก้าวออกไปอย่างเย็นชา และเดินไปเบื้องหน้าของซูเย่

“โทษทีนะ” เมื่อเห็นอีก้าวออกมา ซูเย่ก็กล่าวขอโทษ “ฉันอยากจะแสดงให้นายขายหน้า ฉันไม่ได้ตั้งใจใช้แรงมากไป ดังนั้นฉันจะพยายามทำให้นายขายหน้าในครั้งนี้…”

เมื่อประโยคนี้จบลง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…!”

สามพันคนเบื้องหลังซูเย่หัวเราะขึ้นมาเสียงดัง

ที่แท้ที่ซูเย่บอกว่าจะทำให้ขายหน้าคือทำให้พวกนั้นขายหน้าต่างหาก

“ครั้งนี้แกไม่มีโอกาสปากดีอีกแน่!” อีกล่าวเสียงเย็นก่อนจะพุ่งตรงไปทันทีด้วยความเร็ว โดยใช้เทคนิคร่างกายที่ว่องไวเป็นพิเศษ ทั้งร่างดูเหมือนวานรที่ปราดเปรียว ในเสี้ยววินาทีเขาก็พุ่งเข้าไปถึงเบื้องหน้าของซูเย่ มือและเท้าของเขายื่นออกไปพร้อมกัน

พลั่ก! พลั่ก!

เสียงปะทะกันอย่างรุนแรงดังขึ้นทันที

มีแววความประหลาดใจพาดผ่านในดวงตาของซูเย่…

คนผู้นี้แข็งแกร่งมากจริง ๆ ระดับสามเปิดสามเส้นลมปราณ ย่อมมีพลังต่อสู้ระดับสาม เปิดหกเส้นลมปราณ

แต่ว่าในสายตาของซูเย่ ทุกกระบวนท่าที่อีกฝ่ายใช้นั้นมีข้อบกพร่องอย่างมาก!

แต่อย่างไรก็ตาม พลังในการโจมตีนั้นแข็งแกร่งมาก ผู้ฝึกยุทธ์ธรรมดาคงไม่สามารถจะต้านทานมันได้

ซูชือและคนอื่น ๆ ที่อยู่เบื้องหลังซูเย่ ต่างประจักษ์ว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งเพียงใด และถ้าให้พวกเขาไปประลองละก็…คงไม่สามารถรับการโจมตีของพวกมันได้แน่ๆ

ชั่วขณะหนึ่ง

ทุกคนไม่สนใจสถานการณ์ของการต่อสู้อีกต่อไป แต่มุ่งเน้นไปที่การเคลื่อนไหวของซูเย่ ดูอย่างละเอียดถี่ถ้วนและศึกษาทุกการเคลื่อนไหวของซูเย่

ในตอนที่ทุกคนกำลังเดาว่าใครจะเป็นผู้ชนะในศึกครั้งนี้

พลั่ก!

เสียงปะทะก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เมื่อรับไปสิบกว่ากระบวนท่า หมัดของซูเย่เริ่มกระแทกหน้าอกของคู่ต่อสู้ครั้งแล้วครั้งเล่า

เหมือนกับตอนก่อนหน้านี้ ด้วยหมัดเดียว ร่างของคู่ต่อสู้ก็หายไปในทันที

ส่วนอีกสี่คนที่เหลือเบื้องหน้า สีหน้าก็แปรเปลี่ยนโดยพลัน ขนาดคนที่เก่งที่สุดในกลุ่มพวกเขาก็แพ้งั้นเหรอ!

หมอนั่นมีความสามารถเท่าไหร่กันแน่?!

ทั้งสี่มองหน้ากันอย่างบูดบึ้ง และก้าวไปข้างหน้าพร้อมกัน เห็นได้ชัดว่าต้องการรวมพลังกันเพื่อจัดการกับซูเย่…

“โทษทีนะ กะแรงไม่ถูกเลย ครั้งนี้ฉันจะพยายามโยนนายออกไปก่อนให้ได้” ซูเย่กล่าวอย่างขอโทษขอโพยต่อคนทั้งสี่ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ใบหน้าของคนทั้งสี่เริ่มมืดมนมากขึ้น