เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 82

เมื่อเห็นว่าคุณป๋าร้องไห้ฉันก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพราะไม่อยากจะมอง

เสียงคุณป๋าสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่ยังสั่นเครืออยู่ “ฉะ ฉันไปรดน้ำผักให้นะ”

คุณป๋าเดินผ่านหน้าฉันไปพร้อมๆ กับปาดน้ำตาออกจากแก้มไปด้วย เมื่อเดินไปถึงก็อกน้ำก็ก้มลงเปิดแล้วจับสายยางลากไปรดน้ำผักกับดอกไม้ที่ฉันปลูกเอาไว้

“แอบมองแบบนี้ไม่กลัวถูกเจ้าตัวจับได้หรือไง”

“อ่ะ! พี่ดิน” ฉันอุทานออกมาเบาๆ พลางยกมือขึ้นมาทาบอกเพราะตกใจเสียงของพี่ดิน

“ขี้ตกใจไปได้” พี่ดินพูดแล้วยกมือขึ้นมาลูบผมของฉันเบาๆ เหมือนจะจงใจทำให้คุณป๋าเห็นนะ สังเกตว่าสายตาของพี่ดินจะมองไปทางด้านหลังของฉันตลอดเวลา

“มาเงียบๆ ใครจะไม่ตกใจบ้างล่ะคะ” ฉันปัดมือพี่ดินออกแล้วทำหน้าบึ้งใส่เขา

“เดี๋ยวพี่จะกลับแล้วนะ”

“หื้อ! เพิ่งมาเมื่อวานเองนะคะ” ฉันขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้ยินพี่ดินบอกว่าจะกลับ ทั้งๆ ที่เพิ่งมาเมื่อวาน

“พี่มาหาเพราะเป็นห่วง แต่ตอนนี้พี่คงไม่จำเป็นแล้ว”

“พูดอะไรแบบนั้นคะ พี่ดินเป็นพี่ชาย…”

ยังไม่ทันที่ฉัรจะพูดอะไรจบพี่ดินก็ขัดขึ้นมาสะก่อน “อ่า!! รู้แล้วน่าพี่ชายน่ะ ย้ำจริงๆ”

“แล้วจะกลับมาอีกมั้ยคะ ?”

“คงไม่แล้วแหละ พี่ต้องไปต่างประเทศ” พี่ดินมองไปทางด้านหลังของฉันอีกครั้ง “เดี๋ยวพี่ไปก่อนแล้วกัน ดูท่าคนแก่แถวนี้จะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่”

“เดี๋ยวเมเบลเดินลงไปส่งนะคะ” ฉันไม่ค่อยทำดีแบบนี้กับใครหรอกนะ แต่กับพี่ดินเขาดีกับฉันในหลายๆ เรื่อง จึงทำให้ฉันเปิดใจยอมรับเขาให้เป็นพี่ชายคนหนึ่ง

“ไม่ต้องหรอก เหนื่อยเปล่าๆ” พี่ดินยิ้มเขายกมือขึ้นมาลูบหัวฉันอีกครั้งแล้วเดินจากไป

พอพี่ดินเดินกลับไปแล้วฉันจึงหันกลับไปมองคุณป๋า ซึ่งคุณป๋าก็มองมาทางฉันอยู่เหมือนกัน พอเห็นว่าฉันมองไปทางตัวเองก็รีบก้มหน้าหลบสายตาทันที

ที่พูดไว้ว่าให้ฉันกลับไปอยู่ในสถานะลูกเลี้ยง แทบเชื่อไม่ได้เลยว่าคุณป๋าจะทำอย่างที่พูดได้จริงๆ

จ๊อก~ (เสียงท้องร้อง)

ฉันเม้มปากแน่นก่อนจะรีบยกมือขึ้นมาจับที่ท้องของตัวเอง หิวข้าวแต่ก็ไม่อยากกินอาหารที่คุณป๋าทำไว้

เอาเถอะ!! ถึงยังไงอาหารมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรสักหน่อยนี่นา

คิดได้แบบนั้นฉันจึงเดินกลับเข้ามาในบ้าน นั่งตรงโต๊ะอาหารแล้วตักข้าวใส่จาน ตักอาหารที่คุณป๋าทำใส่ปาก ฉันต้องรีบกินเพราะเดี๋ยวคุณป๋าเข้ามาเห็นจะได้ใจคิดว่าฉันยกโทษให้ตังเอง

ตกดึก….

หลังจากที่ฉันอาบน้ำแล้วก็นุ่งกระโจมอกออกมาจากห้องน้ำ แต่!! ก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเห็นว่าคุณป๋ากำลังนั่งอยู่บนเตียง

“เข้ามาทำไมคะ ออกไปนะ!!”

“น้ำอีกห้องไม่ไหลฉันเลยมารออาบน้ำ”

“คิดว่าหนูดูไม่ออกหรอว่าคุณป๋ากำลังโกหก”

“….ฉันเปล่า”

สายตาที่แสนจะเจ้าเล่ห์คู่นั้นจ้องมองฉันอยู่ นี่คือเหตุผลที่ฉันไม่เคยเชื่อคำพูดของผู้ชายตรงหน้าเลย

“ขอยืมผ้าเช็ดตัวหน่อย” คุณป๋ายื่นมือมา ก็เห็นๆ อยู่ว่าผ้าขนหนูมันพันตัวฉันเอาไว้อยู่ ถ้าฉันดึงออกไปให้ก็โป๊น่ะสิ!!