เด็กเสี่ย NC-25 นิยาย บท 9

ขาเรียวก้าวลงจากแท็กซี่และเดินเข้ามาในส่วนต้อนรับของคอนโด เสียงฮัมเพลงดังอยู่ในลำคอเบาๆ บ่งบอกว่าเธอกำลังอารมณ์ดีแค่ไหน เธอหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังไปที่หน้าลิฟต์ กดเรียกเพียงไม่นานลิฟต์ตัวใหญ่ก็เปิดกว้าง

ดอกแก้วเดินเข้าไปในลิฟต์ที่มีกระจกเงารอบด้าน เธอกดชั้นที่ยี่สิบสาม ก่อนจะชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นเล็บของตัวเอง

มันแปลกตา... เพราะเธอไม่เคยทาเล็บแบบนี้มาก่อน และแน่นอนว่าเธอไม่ได้ตัดสินใจด้วยตัวเอง เล็บสีนู้ดสวยนี้เจ้น้ำเป็นคนเลือกให้เธอทั้งหมด

ดอกแก้วหันไปมองกระจก ภาพสะท้อนของคนในนั้นช่างแปลกตาเหลือเกิน เส้นผมที่เคยเป็นสีดำสนิทถูกย้อมเป็นสีน้ำตาลอ่อน ดัดเป็นลอนเบาๆ เหมือนไม่ได้ตั้งใจแต่ยังดูสวย ใบหน้าที่เคยจืดสนิทถูกแต่งแต้มเล็กน้อยให้พอมีสีสัน เสื้อผ้าที่เคยเป็นแค่กางเกงขายาวและเสื้อยืดก็เปลี่ยนเป็นชุดเดรสสั้นเข้ารูป แว่นหนาๆที่เคยใส่ก็แปรเปลี่ยนเป็นคอนแทกเลนส์สายตาไร้สี

ทั้งหมดนี้... เจ้น้ำเป็นคนลากเธอไปทำทั้งนั้น รวมถึงเครื่องสำอางถุงใหญ่ และเสื้อผ้าใหม่ๆ ที่อยู่ในถุงนี่ด้วย เจ้น้ำเลือกให้เธอ และออกเงินให้เธอก่อน

.

‘นี่มันแพงมากเลยนะเจ้’

เธอค้านหัวชนฝา ไม่ยอมรับทั้งเสื้อผ้าและเครื่องสำอางแพงๆ นั่น จนเจ้น้ำต้องมันยัดใส่มือและไม่ยอมรับคืน ไม่ว่าเธอจะพูดอย่างไรก็ตาม

‘เอาไปเถอะ เงินแค่นี้ มีเมื่อไหร่ค่อยเอามาใช้’

‘แต่…’

‘นี่ดอกแก้ว... แกรู้ไหมว่าคนที่ทั้งหล่อและรวยอย่างเสี่ยน่ะมีผู้หญิงเสนอตัวให้มากแค่ไหน ไม่ใช่แค่แกหรอกนะ เด็กในร้านฉันเกือบครึ่งเคยเสนอตัวให้เสี่ยมาแล้วทั้งนั้น แต่เสี่ยไม่เคยสนใจ เสี่ยเป็นคนเลือกมาก และเขาก็เลือกแก แกจะปล่อยตัวเองโทรมๆ แบบนี้ไม่ได้ อย่าให้เสียโอกาสที่ได้มาสิ’

‘ถ้าเสี่ยจะมาหาฉันก็ต้องแต่งตัวอยู่แล้ว แต่วันนี้เสี่ยไม่ได้มา ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องแต่งนี่เจ้’

‘จำเป็นสิ!!’ เจ้น้ำเสียงดังจนเธอเผลอหลับตาปี๋ด้วยความตกใจ ‘ถ้าสมมติว่าเสี่ยอยากมาหาแกโดยไม่บอกล่วงหน้าล่ะ? แล้วมาเจอแกในสภาพเป็นอิเพิ้งแบบนี้ รับรอง... ไม่เกินเดือนหรอก เสี่ยเบื่อแกแน่ๆ แกต้องหัดแต่งตัวให้เป็นปกติ ไม่ว่าเสี่ยจะมาหรือไม่มาก็ห้ามปล่อยให้ตัวเองโทรม ทาปากทาแก้มให้มีสีสันบ้าง ใส่เสื้อผ้าสวยๆ หน่อยก็ยังดี ส่วนแว่นหนาๆ นี่ไม่จำเป็นไม่ต้องหยิบมาใส่เลยนะ ถ้าไม่อยากถูกทิ้งเร็วแกต้องทำตามที่ฉันบอก’

.

เจ้น้ำทั้งพูดทั้งขู่จนเธอต้องยอมในที่สุด หลังจากนั้นเธอก็กลายเป็นตุ๊กตา ถูกเจ้น้ำลากเข้าร้านเสริมสวย ร้านเสื้อผ้า และร้านเครื่องสำอางเป็นสิบๆ ร้าน รวมถึงสอนให้เธอเลือกของพวกนี้ด้วย

ไม่ใช่ว่าเธอเลือกไม่เป็น เรื่องแบบนี้มันเป็นเหมือนสัญชาติญาณของผู้หญิงอยู่แล้ว แต่เจ้น้ำเลือกของพวกนี้เก่งกว่าเธอ เสื้อผ้าที่เจ้น้ำเลือกมามันเหมาะกับเธอและดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ แต่กว่าจะได้ของทุกอย่างครบ เธอก็เป็นหนี้เจ้น้ำไปหลายหมื่น รายนั้นไม่ได้ทวงหรือกำหนดวันคืนเงิน แต่เธอก็ตั้งใจไว้แล้วว่าได้เงินเมื่อไหร่จะใช้คืนทันที

ติ๊ง!

ลิฟต์โดยสารพาขึ้นมาถึงชั้นยี่สิบสามตามที่ต้องการ หญิงสาวรอให้ประตูลิฟต์เปิด ก่อนจะเดินหอบหิ้วข้าวของไปตามทางเดิน

ห้องที่เธออยู่อาศัยเป็นห้องมุม ทำให้ห่างไกลจากลิฟต์พอสมควร แต่ก็แลกมาด้วยวิวที่สวย ห้องกว้าง และรับแสงรับลมได้มากกว่าห้องอื่นๆ ดอกแก้วรู้สึกว่ามันคุ้มค่ากับการต้องเดินไกล

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

นิ้วเรียวกดรหัสหกหลักที่เป็นคนตั้งเองอย่างคล่องแคล่ว เมื่อรหัสถูกต้องประตูบานหนักๆ ก็เปิดออกกว้าง ลมเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศปะทะเข้าที่ใบหน้าเป็นอย่างแรกทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันทันที

“ฉันลืมปิดแอร์เหรอ?”

ดอกแก้วถามตัวเองเบาๆ เธอจำได้ว่าเธอปิดไฟฟ้าทุกอย่างก่อนออกจากห้องเรียบร้อยแล้ว แต่ทำไมในเวลานี้เครื่องปรับอากาศถึงยังทำงานอยู่ได้

“ช่างเถอะ” ดอกแก้วเลิกให้ความสนใจ เธอหันไปเปิดไฟจนสว่างทั้งห้อง ก่อนจะปิดบานประตูลง

“กลับมืดเชียว”

“อ๊ะ!”

ฟุ่บ!

เสียงทักทายแปลกๆ ทำให้ร่างอิ่มสะดุ้งโหยง เผลอปล่อยของในมือหล่นกระจาย หญิงสาวหอบหายใจถี่ ก้อนเนื้อในอกด้านซ้ายเต้นกระหน่ำอย่างตื่นตระหนก เธอไม่ได้อยู่ในห้องนี้คนเดียว!!

ใคร?!

ใครกันที่รู้รหัสห้องของเธอ ดอกแก้วจำได้ว่าไม่เคยบอกมันกับใคร หรือว่าจะเป็น... โจร!?

“ย้อมผมเหรอ?” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อคนหน้าประตูยังไม่ยอมหันกลับมา ดวงตาคมไล่สำรวจเรือนร่างอิ่มเงียบๆ เหมือนว่าเธอจะผอมลงเล็กน้อย “ผอมลงด้วยใช่ไหม?”

“.....”

“ทำไมไม่ยอมหันกลับมา?”

“คะ คุณเป็นใคร? ต้องการอะไร?”

เสียงสั่นๆ และคำถามแปลกๆ ทำให้พิธานขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ฉะ ไม่มีอะไรให้ และห้องนี้ก็ไม่ใช่ของฉัน”

“ดอกแก้ว?” พิธานตัดสินใจเรียกชื่อ ร่างสูงลุกขึ้นยืน ก้าวเดินเข้าไปหาเธออย่างเชื่องช้า

แต่เสียงก้าวเดินนั้นยิ่งทำให้ดอกแก้วสติแตกมากกว่าเดิม เหมือนสมองมันหยุดทำงานกะทันหัน ไม่ยอมตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมโจรถึงได้รู้ชื่อเธอแบบนี้ เธอคิดเพียงแค่อย่างเดียวคือเธอยังไม่อยากตาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน