เด็กฝึกงานสอนรัก นิยาย บท 12

ตอนที่12

เราสามคน

มันเป็นการดูหนังที่อึดอัดที่สุด เท่าที่เคยดูมาในชีวิต

ซันถูกแยกให้ไปนั่งเก้าอี้ ถัดออกไปอีกสี่ตัวในแถวเดียวกันเนื่องจากการซื้อตั๋วหนังที่นั่งติดกัน ถูกจองไปหมดแล้ว เหลือที่นั่งว่างในแถวเดียวกันเพียงตัวเดียว

มันจะดีกว่ามั๊ย ถ้าได้ ไปนั่งไกลออกไป โดยที่ไม่ต้องมองเห็นหน้ากันเลย น่าลดความอึดอัดได้มากกว่านี้เป็นแน่

ถึงแม้ไฟที่โรงหนังจะถูกปิดมืดไปแล้วก็ตาม แต่ไฟในดวงตาของใครบางคน ยังคงมองเห็นฝั่งตรงข้ามได้อย่างชัดเจนแทบไม่น่าเชื่อ

ใช่ละซันถูกแยกให้ไปนั่งเก้าอี้ที่ไกลออกไปสี่ตัว จากทั้งคู่ เพื่อความถูกต้อง

มันเป็นดูหนังที่มีความทรมานใจมากทีเดียวเท่าที่รู้มา

ไม่มีใครสักคนที่ดูหนังรู้เรื่องเลย อย่าได้ถามหาความสนุกของหนังที่อยู่ตรงหน้าไม่มีแน่แท้แก่สายตา

ตั้งใจจะมาสวีทกันแท้ๆ แต่ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้

มันเลวร้ายมากที่สุดเท่าที่เคยเข้าโรงหนังมาทั้งชีวิต ป๊อบคอร์นที่เคยอร่อยมาก เมื่อได้เข้ามากินในโรงหนัง

ทำไมวันนี้ มันดูฝืดคออะไรเยี่ยงนี้ กินไม่ลงเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่เป็นเพราะของเขาที่ทำมายาวนาน จะไม่อร่อยหรอกนะ แต่มันกินไม่ลงจริงๆ ด้วยความฝืดคอ

เธอได้แต่ดูดน้ำแก้วใหญ่ เกือบจะหมดแก้ว อยู้แล้ว เธอดูดน้ำอยู่แบบนั้นด้วย ความฝืดคอทำตัวไม่ถูก

ซันเองก็เช่นกันได้ แต่แอบมองมาที่เธอตลอดเวลา เค้าทั้งคู่ต่างก็ดูหนังไม่รู้เรื่องพอกัน

ไม่ใช่เพราะหนังไม่สนุก แต่มันเป็นความอึดอัดมากกว่า

คชาเองก็พยายามแอบสังเกตทั้งสอง ตลอดเวลา หวังจะเห็นความผิดปกติในตัวทั้งสองคน แสดงออกมาให้เห็น

ถึงแม้ในโรงหนังจะมืดเพียงใด เสียงเซอร์ราวด์ จะดังกระหึ่มแค่ไหน เขาเองยังคงพยายามแอบมองทั้งคู่ ด้วยความระแวงสงสัยอยู่ดี

ทำไมเรื่องการดูหนังวันนี้ถึงได้ทรมานใจเหลือเกินขนาดนี้ ทั้งสามคนไม่ได้มองที่จอหนังที่ใหญ่เต็มโรงแม้แต่น้อย เรียกว่าไม่มีสติกันมั้งสามคน

ต่างคนก็ต่างรู้สึกอึดอัดในการดูหนังครั้งนี้มาก

ทั้งๆ ที่เก้าอี้นั่ง ก็ห่างกันไกลขนาดนั้น ทำไมความรู้สึกมันเหมือนถูกเชีอกเส้นใหญ่ หมัดที่ลำตัวด้วยความแน่นหนาเหมือนกำลังถูกจัดให้ยืนหันหลังชนกันสามคน ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดด้วยความแน่นของเชือกเส้นใหญ่ให้ตายเถอะ

เมื่อไหร่หนังที่ยาวนานเรื่องนี้ มันจะจบสักทีเมื่อไหร่จะได้ออก จากห้องที่มืดไม่มีอากาศหายใจห้องนี้ให้พ้นๆ

คนที่อึดอัดมากที่สุด ก็คือเนเน่นั้นเอง เธอต้องนั่งระวังตัวเองตลอดเวลา เพื่อไม่ให้คชารู้ความลับที่เธอปกปิดไว้ได้

เธอต้องคอยส่งสายตาความห่วงใย ให้กับซัน เพื่อจะให้เขารู้ว่าเธอแคร์มากแค่ไหน แต่ต้องหลับตาไม่ให้คชารู้ได้

แล้วยังต้องห่วงว่าซันจะโกรธ เธอหรือเปล่า มันเป็นวันอะไรของเธอกันแน่ 'ทำไมคชาต้องนัดลูกค้าที่นี่ด้วย' มีห้างออกเยอะแยะไปในเมืองนี้ ทำไมต้องมานัดที่นี่

ทำไมต้องมานัดเดียวกันกับเธอด้วย

ดูหนังก็ไม่รู้เรื่องเมื่อไหร่จะจบซะที ไอ้หนังบ้าเนีย

เธอเริ่มทนไม่ไหวที่ต้องนั่งอยู่แบบนี้เวลานานๆ แล้วเวลามันช่างเดินช้าอะไรขนาดนี้

เปิดแอร์บ้างหรือเปล่าเนีย ทำไมมันร้อนอย่างงี้ หายใจไม่ออกเลยจะบ้าตาย

เนเน่เริ่มแสดงอาการอึดอัดออกมาอย่างเห็นได้ชัดเจน

เหงื่อออกเต็มตัวไปหมด ทั้งที่แอร์โรงหนังแห่งนี้เย็นแทบจะติดลบ

แขนของเธอสัมผัสโดนแขนคชาโดยไม่ตั้งใจ เขาสัมผัสถึงเหงื่อของเธอได้ แขนเธอเปลียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทั้งที่แอร์ถูกเปิดด้วยความเย็นขนาดนี้

ใครๆต่างก็อยากได้ผ้าห่มด้วยซ้ำ เธอกลับร้อนจนเหงื่อท้วมตัว เธอเป็นอะไรของเธอ

ต้องมีอะไรแน่ๆ เธอต้องปิดบัง อะไรไว้แน่นอน

หรือเรื่องที่เขาสงสัยอยู่เป็นเรื่องจริง เด็กหนุ่มคนนี้เหรอที่เธอพูดถึง

"ใช่ละวันนั้นเธอบอกให้ใครบีบเต้าเธอแรงๆ'

เธอเรียกตัวเองว่าพี่ บีบเต้าพี่แรงๆ เลยพี่ชอบ

เธอบอกเด็กฝึกงานคนนี้เหรอ ?

เธอไปถึงไหนๆ กันแล้วเหรอ ?