เด็กฝึกงานสอนรัก นิยาย บท 8

ตอนที่ 8 จะหยุดหรือไปต่อดี

เอาอีกแล้วเป็นแบบนี้อีกแล้วเกิดอะไรขึ้นอีกทำไมโทรหาทั้งคืนแล้วยังไม่รับสายคชานอนครุ่นคิดทั้งคืนจนเผลอหลับไป

ทั้งสองงัวเงียตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามืด เด็กน้อยฝึกงานรีบออกจากห้องไป ส่วนเธอก็รีบจัดการตัวเองเพื่อจะไปทำงานในตอนเช้าด้วยความรีบเร่ง กว่าจะจับโทรศัพท์ได้อีกทีก็ถึงที่ทำงานเรียบร้อยแล้ว

ฮัลโหลค่ะ

คชาเมื่อคืนเพลียมากเลย เผลอหลับไปไม่ได้เปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ขอโทษนะคะ ไม่ได้รับสายคุณ เธอโทรไปแก้ตัวกับเขาในตอนเช้า

ไปทำอะไรมาถึงเพลียได้ขนาดนั้น

ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ปวดหัวนิดหน่อยแล้วก็กินยาแก้ปวดไปสองเม็ดหลับไม่รู้เรื่องเลย

แล้วดีขึ้นไหมเค้ายังเหมือนเดิม ยังคงเหมือนเดิม เป็นห่วงเหมือนเดิม

คชาพยามจะไม่คิดมากเค้าเองก็ไม่มีเวลาไปหาเธอบ่อยเหมือนเดิม หวังแค่ว่าเธอจะเข้าใจเขาที่เป็นแบบนี้

ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้วทานอะไรหรือยังเช้านี้ หาอะไรทานบ้างนะ

เนเน่ครับคุณมีอะไรหรือเปล่า ผมขอโทษนะที่ไม่มีเวลาไปหาคุณเลย คชาพยายามจะบอกกับเธอ ถึงการเปลี่ยนแปลงในตัวเธอ

เค้าพยามจะถามเธออ้อมๆเผื่อเธอจะบอกอะไรในใจบ้าง

ไม่มีอะไรนี่คะคุณมีอะไรเหรอ เธอทำหน้าครุ่นคิดเขากำลังสงสัยอะไรในตัวเธอหรือเปล่า ถึงถามมาแบบนั้น หรือมีใครบอกอะไรกับเขาไหม

เค้าจะจับได้หรือเปล่าว่าที่เธอไม่รับโทรศัพท์เขาเมื่อคืนนี้เป็นเพราะเธอเมา

เนเน่เริ่มกังวลกลัวว่าเขาจะรู้เรื่องของเธอเอายังไงดีจะทำยังไงดีถ้าคชารู้เธอจะทำยังไง

สวัสดีครับพี่

เธอสะดุ้งสุดตัว โทรศัพท์ราคาแพงแทบจะหลุดออกจากมือ เมื่อเด็กน้อยฝึกงานเดินเข้ามาในห้อง เธอวิตกจนเห็นได้ชัด

พี่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ พี่แลดูตกใจมากตอนที่ผมเข้ามามีอะไรไหมครับ

เปล่าจ๊ะ

เธอพยายามทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จริงๆแล้วเธอวิตกกังวลมาก ตัดสินใจอะไรไม่ถูกตั้งคำถามในหัวตัวเองว่าจะเอายังไงดี

มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเธอทำไมเธอถึงทำได้เพียงนี้ จริงๆแล้วเธอไม่ได้รักคชาเหรอ เค้าทำอะไรผิดเหรอ ทำไมเธอถึงได้ทำแบบนี้กับเขาได้

มันเป็นความผิดพลาดของเธอเอง มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ ปล่อยให้ตัวเองถลำลึกไปแบบนี้ได้ยังไงกัน

นี่มันครั้งที่สองแล้วที่เธอพาเด็กฝึกงานเข้าไปข้างในห้องเธอถ้าเกิดคชารู้ เค้าจะรู้สึกยังไง แล้วเธอจะทำตัวยังไง เธอจะแก้ไขปัญหานี้ได้ยังไงใครจะเป็นคนบอกเธอได้

กริ่ง กริ่ง

พี่เนเน่ครับ

โทรศัพท์ครับ เสียงดังตั้งนานแล้วให้ผมรับให้ไหมครับ เสียงโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะตรงหน้าเธอดังขึ้นหลายรอบแล้ว แต่เธอไม่ได้ยินมันเป็นไปได้ยังไง ที่โทรศัพท์สำนักงานเสียงดังขนาดนี้ เสียงดังจนไปถึงข้างนอก พนักงานที่อยู่ข้างนอกต่างก็ได้ยินแทบทุกคน

เสียงของมันดังขนาดนี้แต่เธอกลับไม่ได้ยิน ทั้งๆที่ เธอนั่งอยู่ตรงนั้น นั่งอยู่ใกล้โทรศัพท์ขนาดนั้น

พนักงานข้างนอกต่างก็แปลกใจมาก คนที่อยู่ในห้องนั้นมีถึงสองคน ทำไมปล่อยให้โทรศัพท์เสียงดังนานได้ขนาดนี้ เค้าทำอะไรกันเหรอในห้องนั้นเสียงพนักงานข้างนอกซุบซิบกันเบาๆ

เธอมองหน้าเด็กน้อยฝึกงานแล้ว ก็อ่อนระทวยไปอีกครั้ง รีบหยิบกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือเดินออกจากห้อง เพื่อไปกินข้าวเที่ยง กับเด็กน้อยคนนั้น

ทันทีที่ประตูห้องเธอเปิด ทันทีที่พนักงานเห็นเขาทั้งสองคนเดินออกมาจากห้องพร้อมกัน เสียงซุบซิบก็เกิดขึ้น เธอรู้สึกหน้าชาเล็กน้อย เหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอ

ภาพลักษณ์ที่เคยสร้างมา ไม่เคยทำให้ใครต้องมองเธอแบบนี้มาก่อน

ทำไมเธอถึงรู้สึกดีเมื่อได้อยู่กับเขา เด็กน้อยฝึกงานคนนี้ ทำไมเขาทำให้เธอกล้าบ้าบิ่นได้ขนาดนี้ เธอไม่แคร์แม้แต่คนที่มองเธอยังไง เธอออกมากินข้าวกับเขาโดยที่ไม่แคร์สายตาใครในที่ทำงานแม้แต่น้อยเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

พี่วันนี้ไปไหนไหมครับ เด็กน้อยฝึกงานทำเสียงออดอ้อน เมื่อใกล้ถึงเวลาเลิกงาน

วันนี้พี่ต้องรีบกลับ พอดีแฟนพี่จะมาหาที่ห้อง

ครับ

เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่รู้สถานะของตัวเองดี

พี่ครับผมขอไปส่งพี่ที่รถได้ไหมครับ

เธอไม่ได้พูดอะไรแค่พยักหน้ารับ

ทันทีที่เธอปลดล็อคประตูรถ เขาก็เข้าไปนั่งในรถกับเธอทันทีแล้วใช้มือเอนเบาะนั่งของเธอให้นอนลง

เด็กน้อยฝึกงานเข้าไปฝากจูบที่เร้าร้อนไว้ให้เธอ ริมฝีปากของเขาบดขยี้ที่ปากของเธออย่างรุนแรง ลิ้นร้อนของเขาควานเข้าไปที่ปากของเธอ

พอแล้วพอได้แล้วเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า เธอรีบห้ามเขาด้วยกลัวใครจะเดินมาเห็น ไว้เจอกันนะพี่ไปล่ะ

เธอรีบบอกให้เขาออกไปจากรถได้แล้วกลัวคนมาเห็น ทั้งที่รู้สึกเสียดายรสจูบที่เร้าร้อนของเขามากเหลือเกิน คืนนี้อยากให้เป็นเขาคนนี้ที่มาค้างกับเธอด้วยซ้ำ