เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 274

Sign in Buddha’s palm 274 มาถึง

พรรคหมื่นดาบเป็นนิกายใหญ่ในดินแดนโพ้นทะเล

เมื่อเทียบกับบรรดานิกายใหญ่จํานวนมากในต่างแดน พวกเขายังคงตื้นเขินและอยู่ในอันดับที่ค่อนข้างต่ํา แต่อย่างไรก็เป็นนิกายใหญ่ระดับสูงอยู่ดี นักพรตหมื่นดาบผู้ก่อตั้งเป็นถึงนักดาบ ขอบเขตเซียนเทพปฐพีมีอํานาจปกครองยุทธภพต่างแดนนานถึงห้าร้อยปี เป็นหนึ่งไม่มีสอง

ถ้าไม่ใช่เพราะพรรคหมื่นดาบไม่เคยให้กําเนิด เซียนเทพปฐพีออกมาเลย เกรงว่าพรรคหมื่นดาบคงจะไม่ได้อยู่ในตําแหน่งที่ต่ําขนาดนี้ในหมู่นิกายใหญ่ต่างแดน

การมีเซียนเทพปฐพี่สักคน มีอิทธิพลอย่างมากต่อนิกายใหญ่

เซียนเทพปฐพไม่ใช่แค่ดํารงอยู่ได้เป็นพันปีเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเคล็ดวิชาที่ได้ทิ้งเอาไว้ด้วย มันจะคงอยู่ตลอดไป อย่างเช่น บรรพชนดาบเมื่อพันกว่าปีก่อนที่บังเอิญได้รับมรดกจากนักพรตหมื่นดาบจึงพัฒนาได้อย่างก้าวกระโดด ในที่สุดก็สามารถแปรเปลี่ยนจิตวิญญาณแรกกําเนิดจนไร้เทียนทานในต่างดินแดนยุคนั้น

และในเวลานี้

ขณะที่ประมุขพรรคหมื่นดาบออกคําสั่งให้เตรียมการสําหรับการเข้ายึดร่างของบรรพชนดาบ บรรยากาศภายในพรรคหมื่นดาบค่อยๆตึงเครียดขึ้น ศิษย์พรรคหมื่นดาบจํานวนมากขวัญเสีย ไม่รู้ว่าเกิดเหตุอันใดขึ้น

“เจ้าได้ยินไหมว่าบรรพชนทั้งหมดของพรรคหมื่นดาบที่เดินทางไปแผ่นดินแห่งพลังยุทธฯต่างตกตายไปหมดแล้ว”

ศิษย์พรรคหมื่นดาบคนหนึ่งลดเสียงลงก่อนจะพูดออกมา

เมื่อดวงไฟแห่งชีวิตของบรรพชนพรรคหมี่นดาบได้ดับลง ศิษย์หลายคนก็บังเอิญผ่านมาเห็น รวมกับความจริงที่ว่าประมุขพรรคหมื่นดาบ ว่าบรรพชนดาบตื่นขึ้นจากหลับใหลแล้ว ดังนั้น เขาจึงไม่ได้ระงับข่าวนี้แต่อย่างใด

เพราะในสายตาของประมุขพรรคหมื่นดาบ การตายของบรรพชนพรรคหมื่นดาบทั้งหลายนั้นเกิดจากนิกายใหญ่แห่งอื่นๆ แม้เขาจะระงับข่าวไม่ให้รั่วไหล นิกายใหญ่แห่งอื่นๆ ที่ร่วมมือกันทําเรื่องนี้ก็คงจะกระจายข่าวออกไปอย่างอยู่ดี

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นทําไมไม่ยอมรับเรื่องนี้อย่าง เปิดเผยไปเลยเล่า

ในทางตรงกันข้าม สําหรับประมุขพรรคหมื่นดาบแล้วนั้น บรรพชนดาบกําลังจะตื่นขึ้นอีกครั้ง นับประสาอะไรกับบรรพชนทั้งหลายที่ล่วงลับไป แม้จํานวนคนที่ตายจะเพิ่มไปอีกสองเท่า แต่บรรพชนดาบก็ยังคงอยู่ และพรรคหมื่นดาบจะยังสามารถยืนหยัดได้ในยุทธภพต่างแดน

และเมื่อข่าวการตายของบรรพชนขอบเขตตํานานยุทธขั้นสูงสุดแพร่กระจายในพรรคหมื่นดาบ ศิษย์พรรคหมื่นดาบต่างก็รู้สึกเหมือนระเบิดลง

“เกิดอะไรขึ้นภายในแผ่นดินแห่งพลังยุทธฯกัน ก่อนหน้านี้ก็เป็นศิษย์พรรค แล้วก็ผู้อาวุโส จากนั้นก็บรรพชน เป็นไปได้ไหมว่าแผ่นดินแห่งพลังยุทธฯนั้นเป็นถ้ําเสือสระมังกร?”

ศิษย์พรรคหมื่นดาบต่างหวาดกลัวและไม่สบายใจ รู้สึกดีใจอย่างยิ่งที่พวกตนไม่ได้ไปยังแผ่นดินแห่งพลังยุทธอันยิ่งใหญ่ด้วย

แม้ว่ายุทธภพในดินแดนโพ้นทะเลแห่งนี้จะมี การแข่งขันกันอย่างดุเดือด แต่ในฐานะศิษย์นิกายใหญ่ ตราบใดที่พวกเขาระมัดระวังตนให้ดี ก็จะไม่มีใครกล้าคุกคามพวกเขา

แต่แผ่นดินแห่งพลังยุทธอันยิ่งใหญ่นั้นไม่ เหมือนกัน

เวลาผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ แต่บรรพชนต่างก็ล้มหายตายจากกันไปอีกแล้ว ช่างน่าเหลือเชื่อนัก

“ฮ่ม!”

“บรรพชนดาบของพวกเรากําลังจะตื่นแล้ว ถึงเวลาที่พรรคหมื่นดาบของพวกเราจะครอบครองพิภพนี้ด้วยคมดาบแล้ว”

ศิษย์อีกคนส่งเสียงเย้ยหยันและกล่าวว่า บรรพชนดาบกําลังจะตื่นขึ้น

อันที่จริงนี่เป็นสิ่งที่ประมุขพรรคหมื่น ดาบจงใจจัดวางไว้ การตายของบรรพชนจํานว นมากนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในพรรคหมื่นดาบ และเมื่อเป็นเช่นนี้พรรคหมื่นดาบยิ่งต้องฟื้นคืนขวัญกําลังใจให้กับเหล่าศิษย์สาวก

ในสายตาของประมุขพรรคหมื่นดาบ ไม่มีอะไรจะเพิ่มขวัญกําลังใจให้แก่ศิษย์ได้มากกว่าเรื่องของการปลุกบรรพชนดาบขึ้นมาอีกแล้ว

แม้เวลาจะล่วงเลยมาเป็นพันปี แต่ศักดิ์ศรีของบรรพชนดาบก็เป็นที่รู้ทั่วกันในหมู่ศิษย์พรรคหมื่นดาบ และไม่ใช่เพียงแต่ภายในพรรคหมื่นดาบเท่านั้น นี่ยังรวมไปถึงนิกายใหญ่จํานวนมากในต่างแดน ไม่มีใครสามารถละเลยการมีอยู่ของบรรพชนดาบได้

ตํานานยุทธขั้นสูงสุดผู้แปรเปลี่ยนจิตวิญญาณแรกกําเนิดได้ เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดรองลงมาจากขอบเขตเซียนเทพปฐพี

“บรรพชนดาบตื่นขึ้นแล้วอย่างนั้นหรือ?”

“บรรพชนดาบยังคงมีชีวิตอยู่จริงๆ ใช่ไหม?”

“นั่นเป็นเรื่องปกติมาก บรรพชนดาบแปรเปลี่ยนจิตวิญญาณแรกกําเนิดได้แล้ว ปราศจากพันธนาการทางกาย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอายุขัย แต่การจะอยู่รอดต่อมาได้เป็นพันปีสองพันปีนั้นย่อมเป็นเรื่องง่าย”

ศิษย์พรรคหมื่นดาบจํานวนมากต่างรู้สึกตื่นเต้น ความกลัวและความวิตกกังวลในช่วงแรกตอนที่ได้ข่าวเรื่องการตายของเหล่าบรรพชนพลันหายไปในทันที

“บรรพชนพรรคหมื่นดาบของพวกเราได้ตกตายอยู่ในแผ่นดินแห่งพลังยุทธฯ ความแค้นครั้งนี้ต้องได้รับการชําระ เมื่อบรรพชนดาบตื่นขึ้นมา ข้าจะร้องขอให้ท่านบรรพชนดาบแก้แค้นให้พรรคของเรา”

“ถูกต้อง บรรพชนดาบจะต้องจัดการแทนพวกเราได้อย่างแน่นอน”

ศิษย์พรรคหมื่นดาบทุกคนล้วนมั่นอกมั่นใจ

การตายของกลุ่มบรรพชนที่ล้วนเป็นตํานานยุทธขั้นสูงสุดนั้นช่างน่าตกใจโดยแท้จริง แต่ศิษย์ทุกคนในพรรคหมื่นดาบต่างศรัทธาในตัวของบรรพชนดาบอย่างแรงกล้า คิดว่าต่อให้ผู้ที่สร้างเรื่องจะแข็งแกร่ง แต่ตราบใดที่บรรพชนดาบลงมือ ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องกลายเป็นเพียงฝุ่นผง

และเมื่อเวลาผ่านเลยไป ข่าวเรื่องที่บรรพชนดาบกําลังจะตื่นขึ้นก็แพร่กระจายจากพรรคหมื่นดาบมาสู่หูของนิกายใหญ่รวมถึงจอมยุทธทั่วๆไป

ในขณะที่ชาวยุทธต่างดินแดนหลายต่อหลายคนกําลังพูดคุยถึงเรื่องนี้

ซูฉินก็มาถึงยุทธภพต่างดินแดนอย่างเงียบๆ

เหนือน่านน้ํามหาสมุทร เห็นซูฉินเหยียบยืนอยู่บนใบกกกําลังมุ่งหน้าสู่ต่างดินแดนด้วยความรวดเร็ว

ซูฉันไม่รู้ว่าพรรคหมื่นดาบอยู่ที่ไหน หรือจะไปที่นั่นได้อย่างไร

ซูฉินเพียงต้องจับตําแหน่งของหลีหว่านด้วยดวงตาแห่งสัจจะเท่านั้น จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปยังทิศทางนั้น

“วิชากระจุกกระจิกที่สร้างขึ้นโดยพระโพธิธรรม ตกม้อนี่ก็มีประโยชน์ไม่น้อย ไม่ต้องใช้แก่นแท้แห่งพลังหรือจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ แต่กลับช่วยเพิ่มความเร็วได้อย่างมาก….”

ซูฉันคิดในใจขณะที่ยืนอยู่บนใบต้นกก

เคล็ดวิชาที่เขาก็ใช้งานอยู่นี้เป็นวิชาเล็กๆน้อยๆ ที่สร้างขึ้นโดยผู้ก่อตั้งวัดเส้าหลินอย่างพระโพธิธรรมเพื่อข้ามแม่น้ําด้วยใบกก

ในตอนแรกซูฉินไม่ชอบเคล็ดวิชาเล็กๆน้อยๆนี่เท่าไหร่ ท้ายที่สุดตราบใดที่ก้าวเข้าสู่ขอบเขตตํานานยุทธได้ ย่อมสามารถเหาะเหินเดินอากาศ การใช้ใบกกเพื่อข้ามแม่น้ําจะเอาอะไรไปเทียบได้?

ด้วยดวงตาแห่งสัจจะคอยจับพลังฉีของหลีหว่านอยู่เสมอ หัวใจในซูฉินสันไหวเล็กน้อย
“ตั้งแต่พรรคหมื่นดาบก่อตั้งขึ้นมา มีเพียงสองคนเท่านั้นที่สามารถคุกคามข้าได้”