เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 294

สรุปบท ตอนที่ 294 (II) อยู่ยงคง กระพันและก้มมองโลกเบื้องล่าง: เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm]

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 294 (II) อยู่ยงคง กระพันและก้มมองโลกเบื้องล่าง – เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] โดย Internet

บท ตอนที่ 294 (II) อยู่ยงคง กระพันและก้มมองโลกเบื้องล่าง ของ เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] ในหมวดนิยายAction เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ตอนที่ 294 (II) อยู่ยงคง กระพันและก้มมองโลกเบื้องล่าง

Sign in Buddha’s palm 294 (II) อยู่ยงคง กระพันและก้มมองโลกเบื้องล่าง

พลังจิตวิญญาณแรกกําเนิดที่ถูกดึงขึ้นมาเหนือกิ่งไม้อสนีบาตภัยก็ควบแน่นเป็นรูปลักษณ์ของบรรพบุรุษเหลยสิ่ง

ในเวลานี้ บรรพบุรุษเหลยสิงก็รู้ตัวในทันทีว่าตัวเขาได้ถูกค้นพบเสียแล้ว จึงรีบร้องขอความเมตตา “อย่าฆ่าข้า ตราบใดที่สหายเต๋าไว้ชีวิตข้าจะให้ข้าทําอะไรก็ยอม” บรรพบุรุษเหลยสิ่งอ้อนวอนอย่างขมขื่น

“ไม่แปลกใจเลยที่เจ้ารอดมาได้ กลายเป็นว่าซ่อนเศษเสี้ยวจิตวิญญาณแรกกําเนิดเอาไว้ในกิ่งไม้อสนีบาตภัยนี่เอง”

ซูฉินเหลือบมองไปที่บรรพบุรุษเหลยสิ่ง ใบหน้าของเขาดูครุ่นคิด

มีดเทพเจ้าปีศาจนั้นคมกริบเหนือสิ่งใด ทั้งยังมีกลิ่นอายจากขุมนรกที่สามารถกัดกร่อนพลังวิญญาณได้ทุกประเภท แต่บรรพบุรุษเหลยสิ่งซ่อนจิตวิญญาณแรกกําเนิดไว้ภายในกิ่งไม้อสนีบาตภัย และต่อต้านพลังการกัดกร่อนของคมมีดเทพเจ้าปีศาจด้วยไอพลังของสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าภายในกิ่งไม้อสนีบาตภัย

ไอพลังของกิ่งไม้อสนีบาตภัยบรรจบลงตัวถึงขีดสุด ถึงแม้จะตรวจสอบดูด้วยจิตวิญญาณแรกกําเนิดก็อาจเป็นไปได้ที่จะตรวจไม่พบ ถ้าซูฉินไม่ใช้ดวงตาแห่งสัจจะตรวจจับอย่างถี่ถ้วน เขาอาจจะปล่อยให้บรรพบุรุษเหลยสิ่งหนีไปได้จริงๆ

แม้ว่าบรรพบุรุษเหลยสิ่งจะเหลือเพียงเศษเสี้ยวจิตวิญญาณในตอนนี้ แต่ที่ทําได้ก็เพียงเอาตัวให้รอดไปก่อนเท่านั้น ปัญหาที่ตามมาค่อยแก้ไขทีหลัง

“หนวกหู”

ซูฉินเหลือบมองบรรพบุรุษเหลยสิ่งซึ่งเต็มไป ด้วยความหวาดกลัว ยกมือขึ้นบดขยี้จิตวิญญาณแรกกําเนิดเศษเสียวสุดท้ายตรงๆ

จากนั้นเขาก็ตรวจสอบกิ่งไม้อสนีบาตภัยทั้ง ภายในและภายนอกอีกครั้ง หลังจากยืนยันได้ว่า ไม่มีปัญหาอะไรจึงเก็บมันไป

และในตอนนี้

ชายชราเฟยยวก็รีบปรี่เข้ามา

ยกเว้นชายชราเฟยยวี่ เหล่าตํานานยุทธที่เหลือที่เฝ้าดูการต่อสู้ไปก็ตัวสั่นไปพลาง

ตํานานยุทธเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นศิษย์นิกายใหญ่ มีมากกว่าสิบคนที่เป็นศิษย์นิกายเฮยหยวน นิกายเทพเจ้าสายฟ้า และตําหนักเทพเจ้าหิมะ พวกเขามองดูบรรพชนของตนตกตายด้วยฝีมือของซูฉิน แทบจะจินตนาการได้ถึงความโศกเศร้า และความโกรธแค้นในใจพวกเขาที่ต้องประสบ

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะเศร้าโศกขนาดไหน พวกเขาก็ทําได้เพียงเดินกลับมาหาซูฉินและรอคําสั่ง

ส่วนการวิ่งหนี?

แม้แต่บรรพชนนิกายเฮยหยวนที่หลบหนีไปไกลหลายร้อยลี้ก็ยังโดนซูฉินยิงใส่ด้วยลูกธนู พวกเขาจะเหลืออะไร?

“นายท่าน”

ชายชราเฟยยวเดินเข้าไปหาซูฉิน และกล่าวด้วยความเคารพ

ในขณะนี้ ซูฉินได้กลับมาอยู่ที่ด้านหน้าเทือกเขาไฟแล้ว กําลังมองไปที่แหล่งกําเนิดธาตุไฟซึ่งอยู่ตรงหน้า
“ลุกขึ้นเถอะ”

ซูฉินเหลือบมองชายชราเฟยยวจากนั้นจึงย้าย ไปมองตํานานยุทธทั้งหลายที่เดินตามเฟยยวมา จากนั้นจึงกล่าวด้วยความสนใจ “พวกเจ้าไม่ต้องการล้างแค้นให้บรรพชนของพวกเจ้าหรือ?”

คําที่กล่าวออกมา

ตํานานยุทธจํานวนมากต่างก็พากันขนหัวลุกซู่ คนที่อยู่แถวหน้ารีบส่ายหัวซ้ําแล้วซ้ําเล่า ก่อนจะกล่าวว่า “ผู้อาวุโสสูงส่งดุจฟากฟ้า คนธรรมดาเดินดินเช่นข้าจะกล้าแก้แค้นได้อย่างไร?”

“ถูกต้อง เป็นเกียรติของบรรพชนที่ได้ตาย

ใต้ เงื้อมมือของผู้อาวุโส นี่แทบจะรอขอบคุณท่านไม่ไหว จะให้ข้าแก้แค้นได้อย่างไร?”
ใบหน้าของตํานานยุทธหลายคนแดงกํา พวกเขารีบพูดออกมาอย่างรวดเร็ว

“ฮ่าฮ่า…”

ร่องรอยดูถูกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซูฉิน หากคนกลุ่มนี้จิตใจกล้าแข็ง กล่าวว่าอยากล้างแค้นให้บรรพชน เขาก็จะมองอีกฝ่ายให้สูงขึ้นสักหน่อย จากนั้นค่อยบดขยี้พวกมันทั้งหมดอย่างสมศักดิ์ศรี

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นอาการสั่นเทาของคนเหล่านี้ ซูฉินก็ไม่สนใจจะลงมือต่อไป
ตํานานยุทธที่อยู่ตรงหน้านี้ ตลอดช่วงชีวิตของพวกเขาคงยากที่จะไปถึงจุดสูงสุดของขอบเขตตํานานยุทธด้วยซ้ํา พวกเขาทําไม่ได้แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองซูฉิน

“ไสหัวกลับไปเถอะ”

ซูฉินไม่สนใจจะมองดูพวกมันอีกต่อไป และมองไปยังแหล่งกําเนิดธาตุไฟอีกครั้ง

“ขอรับ”

การทําลายพรรคหมื่นดาบของซูฉินเป็นเพียงการสร้างความตื่นตกใจให้ต่างดินแดน แต่ไม่ได้มีปัญหาใดในอนาคต เพราะหลังจากพรรคหมื่นดาบถูกทําลายลงไปแล้ว นิกายใหญ่อื่นๆ ก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางใดกับซูฉิน และเนื่องจากซูฉิน แสดงความแข็งแกร่งมากเพียงพอ นิกายใหญ่เหล่านั้นจึงไม่คิดโจมตีซูฉิน
แต่ยามนี้

เว้นแต่ซูฉินเต็มใจจะละทิ้งทุกสิ่งในแผ่นดินแห่งพลังยุทธฯ สละทุกสิ่งในราชวงศ์ถัง
แต่สิ่งนั้นจะเป็นไปได้อย่างไร?

แม้ว่าซูฉินจะมีระบบ ไม่ช้าก็เร็วเขาสามารถก้าวเข้าสู่ขอบเขตเชียนเทพปฐพีหรือแข็งแกร่งยิ่งขึ้นกว่านี้ไปได้อีก

แต่การเป็นเซียนเทพปฐพี่ภายในห้าร้อยปี กับการเป็นเซียนเทพปฐพี่ภายในร้อยปีนั้นเป็นสิ่งที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ถ้าซูฉินเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ด้วยความยากลําบากภายในห้าร้อยปี เกรงว่าตระกูลและเพื่อนๆของเขาคงจะแก่ตายด้วยวัยชราไปแล้ว เมื่อถึงตอนนั้น ไม่ว่าซูฉินจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็คงจะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว

“มันมีค่าควรแก่การเป็นแหล่งกําเนิดธาตุไฟ พลังงานธาตุไฟช่างกว้างใหญ่จนน่าเหลือเชื่อ ไม่น่าแปลกใจว่าเหตุใดหนังสือโบราณถึงบันทึกไว้ ว่าแหล่งกําเนิดธาตุทั้งห้าสามารถช่วยให้จอม ยุทธสื่อสารกับทะเลปราณได้?”

“พลังงานธาตุไฟมหาศาลเช่นนี้ แม้จะตั้งอยู่ เฉยๆ ก็สามารถเชื่อมต่อกับทะเลปราณในส่วนลึก ของความว่างเปล่าได้…”

ซูฉินมองไปที่แหล่งกําเนิดธาตุไฟอยู่สองสาม ครั้ง รู้สึกประหลาดใจอยู่ลึกๆ

แม้ว่าซูฉินเคยดูดกลืนแหล่งกําเนิดธาตุดินมาก่อน แต่แหล่งกําเนิดธาตุดินอันนั้นยังไม่เติบโตเต็มที่ มันจะเทียบกับแหล่งกําเนิดธาตุไฟที่เกือบจะเติบโตจนสมบูรณ์ได้อย่างไร

ซูฉินเหลือบมองชายชราเฟยยวี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดออกมาเบาๆ

ด้วยพลังงานธาตุไฟอันยิ่งใหญ่ที่มีอยู่ภายในแหล่งกําเนิดธาตุไฟ มันมากเกินพอที่จะผลักดันแผ่นหินภาพดวงตะวันขนาดมหึมาไปสู่ความสําเร็จระดับเล็ก

และความสําเร็จระดับเล็กของภาพดวงตะวันขนาดมหึมานี้ แม้ว่าซูฉินจะไม่สามารถแปลงเป็นอีกาทองคําสามขาซึ่งเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งที่สุดด้านธาตุไฟได้ แต่ก็อาจทําให้ซูฉินได้รับความสามารถพิเศษ และทิพยอํานาจบางส่วนของอีกาทองคําสามขา

ด้วยความสามารถพิเศษและทิพยอํานาจเหล่านี้ทําให้ซูฉินคนเดียวก็เพียงพอที่จะกวาดล้างตํานานยุทธขั้นสูงสุดทั้งหมด และแม้จะเจอเข้ากับเซียนเทพปฐพี ก็พอจะเล่นแง่กลกันได้บ้าง

นี่เป็นเหตุผลว่าทําไมซูฉินถึงได้สังหารบรรพชนขอบเขตตํานานยุทธขั้นสูงสุดที่แปลงจิตวิญญาณแรกกําเนิดทั้งสามคนอย่างอุกอาจ
แค่ในตอนนี้ซูฉินก็สามารถสังหารบรรพชนขั้นแปลงจิตวิญญาณแรกกําเนิดได้ตามต้องการแล้ว ไม่ต้องกล่าวถึงหลังจากซูฉินกลืนกินแหล่งกําเนิดธาตุไฟตรงหน้านี้เข้าไปเลยว่ามันจะเป็นเช่นไร?

“ขอรับ”

ชายชราเฟยยวโค้งคํานับด้วยความเคารพ

ซูฉินค่อยๆ เดินไปที่ทางเข้าของแหล่งกําเนิดธาตุไฟ และเมื่อเขากําลังจะก้าวเดินไปอีกก้าว เขาก็หันศีรษะมามองโลกภายนอกอีกครั้ง

เมื่อยามที่ซูฉินเดินกลับออกมาอีกครั้ง เขาจะอยู่ยงคงกระพันในใต้หล้าอย่างแท้จริง อยู่สูงจนต้องก้มมองโลกเบื้องล่าง