เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 324

บนเกาะเทพเจ้าสายฟ้า ศิษย์นิกายเทพเจ้าสายฟ้าทั้งหลายพากันตื่นตระหนก

แม้แต่จอมยุทธจํานวนมากในต่างดินแดนก็รู้ว่าซูฉินจะเดินทางมาที่นี่ด้วยตนเอง นับประสาอะไรกับศิษย์นิกายเทพเจ้าสายฟ้า?

“การที่มนุษย์สวรรค์อาณาจักรถังสังหารเซียนเทพปฐพีของนิกายเรายังไม่เพียงพออีกหรือต้องการจะทําลายพวกเราทั้งหมดเลยหรือไร?” บรรพชนนิกายเทพเจ้าสายฟ้าในชุดคลุมสีดําที่เพิ่งตื่นขึ้นกระซิบค่าออกมา

ในความคิดของเขา นิกายเทพเจ้าสายฟ้าได้สูญเสียเซียนเทพปฐพีไปแล้ว เพียงพอที่จะนับเป็นการสูญเสียที่หนักหน่วงแต่ซูฉินก็ยังปฏิเสธที่จะให้อภัย

แต่บรรพชนผู้นี้ไม่ได้คิดเรื่องที่นิกายเทพเจ้าสายฟ้ายั่วยุซูฉินครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดก็เป็นเหลยเฉียนจือที่โจมตีเมืองฉางอันหากซูฉินไม่มีความแข็งแกร่ง ทั้งอาณาจักรถังคงถูกทําลายลงไปแล้ว

“เอาล่ะ”

“ไม่จําเป็นต้องพูดคุยอะไรกันแล้ว”

“ค่ายกลสังหารเก้าอัสนีพร้อมหรือยัง?” หนึ่งในบรรพชนที่เก่าแก่ที่สุดในนิกายเทพเจ้าสายฟ้าส่ายศีรษะเล็กน้อยมองไปที่ผู้นํานิกายเทพเจ้าสายฟ้าแล้วเอ่ยถามออกมา

“เรียนบรรพชน ค่ายกลสังหารทั้งเก้าได้เตรียมพร้อมไว้แล้ว” ผู้นํานิกายกล่าวตอบในทันที

“ทําได้ดี”

ใบหน้าของบรรพชนเก่าแก่แห่งนิกายเทพเจ้าสายฟ้าในที่สุดก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

ค่ายกลสังหารเก้าอัสนีของนิกายเทพเจ้าสายฟ้าเป็นค่ายกลสังหารที่ไร้เทียมทาน สืบทอดต่อกันมาเป็นเวลาหลายพันปีถูกสร้างขึ้นโดยเซียนเทพปฐพี่นิกายเทพเจ้าสายฟ้ารุ่นก่อนถึงสองคน

เมื่อค่ายกลสังหารเก้าอัสนีเปิดใช้งานอย่างสมบูรณ์ มันจะเชื่อมโยงกับฟ้าดินไปถึงกลุ่มเมฆสายฟ้าเพียงพอจะระเบิดพลังในขอบเขตเซียนเทพปฐพีออกมาได้ในระยะเวลาสั้นๆ

แน่นอน แม้แต่นิกายเทพเจ้าสายฟ้ายังต้องจ่ายราคามหาศาลเพื่อระดมพลังของค่ายกลสังหารเก่าอัสนีหลังจากวันนี้ไป แม้นิกายเทพเจ้าสายฟ้าจะขวางซูฉินไว้ได้ ก็คงจะตกต่ําไปอีกเป็นพันปีกว่าจะฟื้นตัว

ถ้าไม่ใช่เพราะแรงกดดันที่ซูฉินมีต่อนิกายเทพเจ้าสายฟ้า บรรพชนก็คงไม่เต็มใจให้กระตุ้นใช้ค่ายกลสังหารเก้าอัสนีนี้

เมื่อค่ายกลสังหารเก้าอัสนีถูกกระตุ้นใช้ จะเท่ากับพานิกายเทพเจ้าสายฟ้าให้ตกต่ําไปพันปีใครเล่าจะยอมรับผลที่ตามมาได้?

“ด้วยการคุ้มกันจากค่ายกลสังหารเก่าอัสนี ควบคู่ไปกับพลังปราบปรามของสมบัติล่าค่านิกายเทพเจ้าสายฟ้าของพวกเราควรจะต่อสู้กับมนุษย์สวรรค์อาณาจักรถังได้…”

บรรพชนเก่าแก่แห่งนิกายเทพเจ้าสายฟ้าพึมพํากับตนเอง

ในฐานะที่เป็นนิกายใหญ่ซึ่งมีความเป็นมายาวนานที่สุดแห่งหนึ่งในต่างดินแดนนิกายเทพเจ้าสายฟ้านั้นเหนือกว่าพรรคหมื่นดาบที่อ้างชื่อเซียนเทพปฐพีเพื่อก่อตั้งขึ้นมามากโขพวกเขาสามารถรักษาความแข็งแกร่งเอาไว้ได้อย่างมั่นคง เมื่อเวลาผ่านเลยไปนิกายเทพเจ้าสายฟ้าก็ได้สะสมสิ่งต่างๆไว้มากมายและเมื่อนําทั้งหมดออกมาใช้ในครานี้ใครจะจินตนาการได้ว่ามันจะสะเทือนฟ้าเพียงใด

“บางที่มนุษย์สวรรค์อาณาจักรถังอาจจะพูดออกมาเล่นๆ ในตอนนั้น และไม่ได้ตั้งใจจะลงมีอกับนิกายเทพเจ้าสายฟ้าของเราจริงๆ…”

ยังคงมีความหวังเล็กๆ อยู่ภายในใจของสมาชิกนิกายเทพเจ้าสายฟ้า

“พูดเล่นๆ งั้นหรือ?”

บรรพชนที่เก่าแก่ที่สุดส่ายศีรษะออกมาเล็กน้อย ทันใดนั้นสีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป เงยหน้าขึ้นไปมองทิศทางหนึ่งจากระยะไกล“มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถังมาที่นี่แล้ว”

พูดยังไม่ทันจบดี

พลันได้ยินเสียงคํารามก้องไปทั่วเกาะเทพเจ้าสายฟ้า และรอบตัวเกาะก็สั่นสะท้าน แตกออกเป็นเสี่ยงๆราวกับเจอกับพลังที่คาดไม่ถึง

“มนุษย์สวรรค์อาณาจักรถัง นั่นคือมนุษย์สวรรค์อาณาจักรถังใช่หรือไม่?!”

ศิษย์นิกายเทพเจ้าสายฟ้าหลายคนพบว่าซูฉินกําาลังขี่คลื่นยักษ์ความยาวกว่าหลายร้อยลี้เหมือนกับเทพมังกรข้ามผืนทะเลและแผ่นฟ้า

“น่ากลัวเกินไปแล้ว”

“น่ากลัวยิ่งนัก”

“มนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถังยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่าเนี่ย?”

ศิษย์นิกายเทพเจ้าสายฟ้าต่างรู้สึกสันสะท้านในใจ ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีขุมกําลังจํานวนมากบนเกาะเทพเจ้าสายฟ้าเกรงว่าพวกเขาคงหนีไปแล้วในตอนนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับพลังอันยิ่งใหญ่ได้เปรียบจะมีใครบนโลกบ้างที่ไม่ตกใจ?จะมีใครบ้างที่ไม่กลัว?

อันที่จริง ไม่ใช่แค่ศิษย์นิกายเทพเจ้าสายฟ้าเท่านั้นที่หวาดกลัว แต่จอมยุทธจํานวนมากจากทั่วทุกมุมโลกที่ได้เห็นฉากที่เซียนเทพปฐพี่เดินทางมาถึงก็ล้วนหวาดกลัวด้วยเช่นกัน

จากมุมของพวกเขา เห็นซูฉินขี่คลื่นทะเลมาและท้องฟ้าเบื้องหลังเขาก็มีเมฆปกคลุมไปหมดสายฟ้าปลิวว่อนคลื่นยักษ์ที่ใหญ่ราวกับกําแพง พายุมังกรที่กินอาณาบริเวณออกไปกว่า หลายร้อยลี้ สิ่งเหล่านี้ช่างเหนือจินตนาการโดยสมบูรณ์ มีเพียงเทพเซียนหรือปีศาจในตํานานเท่านั้นถึงจะทําสิ่งนี้ได้

“ตํานานว่าเอาไว้ว่า อาณาเขตขนาดใหญ่ของขอบเขตเซียนเทพปฐพี่สามารถครอบคลุมพื้นที่ร้อยลี้ได้เพียงความคิดเดียวภายในระยะหนึ่งร้อยล์นี้เซียนเทพปฐพี่เปรียบเสมือนเทพเซียนที่แท้จริง มีอํานาจเหนือทุกสิ่งเรียกลมเรียกฝนเรียกสายฟ้าได้อย่างง่ายดาย”

“แม้ว่ามนุษย์สวรรค์อาณาจักรถังจะสร้างฉากดังกล่าวด้วยความช่วยเหลือจากอาณาเขตขนาดใหญ่แต่อาณาเขตขนาดใหญ่สามารถครอบคลุมพื้นที่ได้มากสุดแค่ร้อยล์แต่คลื่นยักษ์ที่เห็นอยู่เบื้องหน้านั้นเห็นได้ชัดว่าเกินกว่าร้อยล์ไปมาก กลวิธีเช่นนี้ช่างเกินคาดคิดจริงๆ…”

บรรพชนสํานักเอกะวิถีซึ่งเป็นครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีถอนหายใจออกมาพร้อมทั้งพูดช้าๆ

“มิผิด”

“กลวิธีของมนุษย์สวรรค์อาณาจักรถังนั้นเหนือกว่าเซียนเทพปฐพีธรรมดาๆ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทําไมเหลยเฉียนจือจึงตกตายด้วยน้ํามือของเขา”

บรรพชนสํานักผู้วิเศษที่อยู่ถัดออกไปก็ถอนหายใจออกมา “แม้แต่พ่อมดราชันทั้งสองคนที่กําเนิดขึ้นจากสํานักผู้วิเศษก็ยังไม่สามารถทําเช่นนี้ได้หลังจากฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งนานหลายร้อยปีจนกระทั่งถึงจุดสิ้นสุดของชีวิต”

“มนุษย์สวรรค์อาณาจักรถัง ยอดเยี่ยม ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ!”

น้ําเสียงของบรรพชนสํานักผู้วิเศษนั้นซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง

แม้จะไม่รู้ว่าซูฉินมีอายุขัยเหลืออยู่เท่าไหร่ แต่อาศัยดูจากปราณเลือดที่พลุ่งพล่านออกมาก็เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายยังอยู่ห่างไกลจากจุดสิ้นสุดของชีวิตอีกนานโข

กล่าวอีกนัยหนึ่งซูฉินยังคงมีอายุขัยเหลือเฟือ

แค่เพียงเรื่องนี้เรื่องเดียวก็ไม่รู้ว่าเหนือกว่าพ่อมดราชันทั้งสองจากสํานักผู้วิเศษมากแค่ไหน

พลังที่แม้แต่พ่อมดราชันแห่งสํานักผู้วิเศษทั้งสองก็ไม่สามารถครอบครองได้แม้จวบจนสิ้นชีวิตแต่ซูฉินกลับสามารถมีได้ในขณะนี้