เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 72

Sign in Buddha’s palm 72 ซ่อมแซมดวงใจพุทธะให้สมบูรณ์

ภายในลานธรรม

รัศมีแสงแผ่ซ่าน

ดอกบัวสีทองเบ่งบาน

ซูฉินก้าวไปข้างหน้าแล้วยกมือขวาเหยียดนิ้วเรียวทั้งห้าแปะไปบนหน้าผากของ ‘เฉียนขู่‘ เบาๆ

ดวงใจพุทธะที่เสียหาย ปกติแล้วมักจะเกิดขึ้นตั้งแต่กำเนิด

แต่ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเสียหายไปมากเพียงใด ก็ยังหลงเหลือเศษเสี้ยวแก่นภายในของดวงใจพุทธะอยู่เสมอ และด้วยเศษเสี้ยวแก่นภายในนี้แหละที่จะทำให้ดวงใจพุทธะกลับมาสมบูรณ์ได้

แน่นอนว่าบนโลกนี้คงมีเพียงซูฉินคนเดียวที่ทำเช่นนี้ได้

แม้แต่อรหันต์รุ่นก่อนๆ ของวัดเส้าหลินจะฟื้นคืนชีพกลับมา หรือเป็นตำนานยุทธจากภายนอกก็ไม่สามารถที่จะซ่อมแซมดวงใจพุทธะที่เสียหายได้ง่ายๆ

ดวงตาแห่งสัจจะสามารถตรวจจับพลังฟ้าดินทั้งหลายได้และดวงใจพุทธะก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้น เมื่อรวมความสามารถของดวงตาแห่งสัจจะเข้ากับพลังของซูฉิน เหตุใดเขาจึงจะทำให้มันสมบูรณ์ไม่ได้เล่า

“ท่าน…ท่านผู้ทรงสมณศักดิ์…”

เณรน้อย ‘เฉียนขู่‘ เบิกตากว้าง เมื่อปลายนิ้วทั้งห้าของซูฉินแตะเข้าที่หน้าผากของตน เขาก็พลันรู้สึกทั้งอบอุ่นและอึดอัดในเวลาเดียวกัน

‘เฉียนขู่‘ รู้สึกว่าอัตราการเต้นของหัวใจของเขาเร็วขึ้นอย่างต่อเนื่อง เลือดลมร้อนระอุราวกับมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้นภายใน

“ผู้ทรงสมณศักดิ์อันสูงส่ง!”

“คำนับท่านผู้ทรงสมณศักดิ์ฯ”

เจ้าอาวาสฮุ่ยเหวินและหัวหน้าตำหนักต่างประหลาดใจกันในคราแรก แต่ตอนนี้ดูเหมือนพวกเขาจะพอตระหนักถึงบางสิ่งได้แล้ว จึงโค้งคำนับต่อหน้าซูฉิน

ทั่วทั้งวัดเส้าหลิน ผู้ที่สามารถเดินเข้าออกลานธรรมได้อย่างเงียบเชียบ และสร้างนิมิตเช่นนี้ขึ้นมาได้ มีเพียงท่านผู้ทรงสมณศักดิ์อันสูงส่งเท่านั้น

แม้ว่าเจ้าอาวาสฮุ่ยเหวินและเหล่าหัวหน้าตำหนักจะสงสัยกับสิ่งที่ซูฉินกำลังทำอยู่ตอนนี้ แต่พวกเขาก็พอจะเดาได้ว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับ ‘เฉียนขู่‘

เวลาค่อยๆ ผ่านเลยไป

รัศมีแสงยังคงแผ่กระจายออกอย่างเชื่องช้าราวกับว่าจะคงอยู่ตลอดไป

เจ้าอาวาสฮุ่ยเหวินและหัวหน้าตำหนักต่างรอคอยด้วยอาการเคารพ ไม่มีใครใจร้อน

ในความจริงแล้วใต้รัศมีแสงแห่งองค์ยูไล แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่เป้าหมายโดยตรง แต่เจ้าอาวาสฮุ่ยเหวินและเหล่าหัวหน้าตำหนักก็ยังได้รับประโยชน์บางอย่างไปด้วย

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง

ซูฉินค่อยๆ รั้งมือขวากลับมา

เขาได้ใช้กำลังภายในระดับ ‘อรหันต์‘ ของตนเองเพื่อชดเชยส่วนที่ไม่สมบูรณ์ให้กับดวงใจพุทธะของ‘เฉียนขู่‘ และนอกจากนี้ยังช่วยชำระเส้นเอ็นล้างไขกระดูกให้อีกด้วย

ท้ายที่สุดแล้วในใจของซูฉินได้วาง ‘เฉียนขู่‘ ไว้ในตำแหน่ง ‘รากฐาน‘ ที่จะทิ้งไว้ให้กับวัดเส้าหลิน ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่เขาจะใจกว้าง

หากจอมยุทธคนอื่นๆ ในยุทธภพได้รู้ว่าเณรอย่าง ‘เฉียนขู่‘ ถูกชำระเส้นเอ็นล้างไขกระดูกให้โดยอรหันต์ พวกเขาจะต้องอิจฉาตาร้อนอย่างแน่นอน

รู้หรือไม่ ไม่ว่าจะเป็นระดับอรหันต์หรือตำนานยุทธหลังจากก้าวกระโดดผ่านขอบเขตอันยิ่งใหญ่ พวกเขาก็ได้เปลี่ยนแปลงไปสู่อีกระดับหนึ่ง

การชำระเส้นเอ็นล้างไขกระดูกโดยอรหันต์นั้นเพียงพอจะทำให้ ‘เฉียนขู่‘ เดินนำเหล่าจอมยุทธส่วนใหญ่ในยุทธภพไปแล้วทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เข้าสู่เส้นทางของผู้ฝึกยุทธเลยด้วยซ้ำ

“หากมีปัญหาใดเกิดขึ้นในอนาคต”

“เจ้าสามารถตามหาข้าได้ที่เขตหวงห้ามภูเขาด้านหลัง”

ซูฉินทิ้งคำพูดเอาไว้จากนั้นจึงหมุนตัวจากไป

รัศมีแสงแห่งยูไลสลายไป

บัวทองหุบกลับ

ลานธรรมกลับสู่ความสงบในฉับพลัน

ไม่นานนักหลังจากที่ซูฉินจากไป เจ้าอาวาสฮุ่ยเหวินและหัวหน้าตำหนักจึงกล้าที่จะเริ่มกล่าวคำออกมา

“ท่านเจ้าอาวาส”

“ผู้ทรงสมณศักดิ์ฯ ยอมรับ ‘เฉียนขู่‘ เป็นศิษย์แล้วหรือ?”

หัวหน้าตำหนักยุทธสงฆ์อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

แม้ว่าซูฉินจะไม่ได้กล่าวว่าเขาจะรับศิษย์ แต่เนื่องจากเขาอนุญาตให้ ‘เฉียนขู่‘ ไปยังพื้นที่หวงห้ามภูเขาด้านหลังได้ เห็นได้ชัดว่าเขาก็แอบยอมรับฐานะอาจารย์อยู่ในใจ

“ข้าก็ไม่ทราบ”

“เราจะเข้าใจความคิดของผู้ทรงสมณศักดิ์ฯ ได้อย่างไร?”

เจ้าอาวาสฮุ่ยเหวินส่ายหัวเล็กน้อย แต่ก็เกิดความสงสัยขึ้นในใจ “การมาครั้งนี้ของท่านนั้น มีเรื่องอะไรไม่ปกติเกิดขึ้นรึเปล่า?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เจ้าอาวาสฮุ่ยเหวินก็จับจ้องไปที่ ‘เฉียนขู่‘ ที่หลับใหลไปแล้ว

“หืม?”