เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 26

เหยาเสินมีอารมณ์ที่ซับซ้อน ยิ้มออกมาแข็งทื่อ : “ให้ทุกคนตั้งใจทำงานกันเถอะ อย่าไปกังวลเรื่องที่ไม่เป็นเป็นเรื่องพวกนี้เลย”

ม่ายหย่าฉินพยักหน้าตอบรับและรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

รอหลังจากที่ม่ายหย่าฉินออกไปแล้ว เหยาเสินก็เปิดโทรศัพท์มือถือออกมาดูข่าวที่ไม่ได้อยู่ในสายตาขึ้นมาดู มองดูอย่างงงๆอยู่พักหนึ่ง ไม่รู้ทำไม จู่ๆในใจก็รู้สึกจี๊ดขึ้นมา

เด็กสาวสวยคนนั้นเธอเคยเจอเมื่องานวันก่อน หลานสาวของซ่งเจิ้นไห่ อดที่จะเปรียบเทียบตัวเองกับเธออยู่ในใจไม่ได้

เรื่องรูปร่างหน้าตา เธอเหยาเสินก็ดีกว่าอยู่เล็กน้อย แต่เด็กสาวคนนั้นจะได้เปรียบตรงที่อายุยังน้อย เป็นเด็กสาวที่อายุเพียงยี่สิบต้นๆเพียงเท่านั้น ลักษณะกลิ่นอายของหนุ่มสาวที่แพร่กระจายออกมาไปทั่วร่างกายนั้นไม่ว่าจะกับผู้ชายอายุช่วงไหนก็ล้วนแต่เป็นที่ดึงดูดมากอยู่แล้ว

เรื่องประวัติของครอบครัว ก็ไม่ต้องพูดถึงเลย ความสามารถของตระกูลซ่งในเจียงไห่นี้ไม่มีใครไม่รู้ และไม่รู้จัก ส่วนตระกูลเหยาเป็นเพียงตระกูลที่อยู่ในระดับที่ด้อยกว่าเท่านั้น.....

แล้วจู่ๆก็ดูเหมือนกับว่าเธอนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงตีลงบนแก้มเบาๆ

แอบพูดอยู่ในใจว่าทำไมฉันจะต้องไปเปรียบเทียบกับเธอด้วย?

หรือว่าเธอจะมารู้สึกอิจฉาหึงหวงกับเธอ? เพื่อคนไร้ประโยชน์คนนี้อย่างนั้นเหรอ?

ตลกเกินไปแล้วจริงๆ เธอแทบอยากจะหย่ากับเขาให้เร็วๆเสียด้วยซ้ำ!

ไอ้คนไม่ดีนี่ยังจะเอารถของคนอื่นมาทำเป็นฮีโร่ต่อหน้าตัวเธอเองอีก เมื่อวานนี้ฉันยังรู้สึกขอบคุณเขาอยู่บ้างเล็กน้อยอยู่เลย!

เธอปิดมือถือลง แล้วตบโต๊ะทำงานแรงๆ หน้าอกที่อวบอิ่มขึ้นๆลงๆอย่างลังเลไม่แน่ใจ

ในขณะเดียวกันเวลานี้ เซียวชุ่นกำลังนั่งสมาธิพ่นลมหายใจอยู่ในห้องของตัวเอง จู่ๆก็รู้สึกแสบจมูกขึ้นมา จามออกมาแรงๆหนึ่งครั้ง แล้วใช้แรงขยี้จมูก ทำให้รู้สึกสบายขึ้นมามาก

โทรศัพท์มือถือที่อยู่ข้างๆดังขึ้น เขามองไปแวบหนึ่ง เป็นเบอร์แปลกเบอร์หนึ่งนั่นเอง

“หมอเทวดาเซียว ผมหวางเฟิง ผมอยู่ที่ด้านนอกคอนโดของคุณ คุณสะดวกออกมาหน่อยไหม?”

“มีธุระเหรอครับ?”

“คุณออกมาเดี๋ยวก็รู้เอง” หวางเฟิงเอ่ยขึ้นอย่างลึกลับ

เซียวชุ่นวางสายไป เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบออกมา

ไม่นานนักก็เห็นหวางเฟิงที่อยู่ด้านนอกคอนโด เขาดูมีชีวิตชีวากว่าเมื่อวานมาก กำลังยืนอยู่ข้างๆรถโตโยต้าสีดำของนักธุรกิจคันหนึ่ง

หวางเฟิงเห็นเซียวชุ่นเดินออกมา เดินเข้าไปหาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเลื่อมใสพลางเอ่ยขึ้น : “หมอเทวดาเซียว ผมมาขอบคุณคุณโดยเฉพาะ”

เซียวชุ่นเอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ : “เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นครับ แล้วอีกอย่างคุณเองก็ขอบคุณผมไปหลายครั้งแล้วด้วย”

หวางเฟิงเชิญให้เซียวชุ่นมาที่รถด้วยกัน ยิ้มแล้วเอ่ยพูดขึ้น : “ลูกสาวของผมได้มารักษากับคุณแล้ว ตอนนี้สภาพอาการป่วยของเธอคงที่แล้ว การรักษาที่นี่มีเงื่อนไขที่จำกัด อีกทั้งทางบริษัทต้นสังกัดก็ต้องการให้ผมกลับไปดูแลด้วย เพราะฉะนั้นวันพรุ่งนี้ผมวางแผนเอาไว้ว่าจะกลับไปแล้ว แต่ก่อนที่จะไปก็มีของขวัญที่อยากจะให้หมอเทวดาเซียวเสียก่อน กรุณารับไว้ด้วย”

“คุณให้ใบสั่งสินค้ากับบริษัทของภรรยาผมมาห้าสิบล้านแล้ว ไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันขนาดนี้หรอกครับ”เซียวชุ่นว่า

“นั่นมันเรื่องงาน อีกทั้งบริษัทของภรรยาคุณสินค้าเหล่านั้นก็เป็นที่พวกเราต้องการอยู่แล้ว ผมส่งของขวัญให้คุณก็เพื่อเป็นการขอบคุณในบุญคุณที่ช่วยชีวิตเราเอาไว้ นี่มันก็เป็นคนละเรื่องกัน” หวางเฟิงเอ่ยพูดขึ้นอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา

เซียวชุ่นยักไหล่แล้วยิ้ม : “ก็ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นประธานหวางเตรียมให้อะไรผมอย่างนั้นเหรอครับ?”

“ถึงแล้วคุณก็จะรู้เอง”หวางเฟิงยังคงไม่ยอมเปิดเผย สั่งให้คนขับรถขับรถไป

หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง รถก็ค่อยๆขับเข้าไปในคฤหาสน์แห่งหนึ่งอย่างช้าๆ จนสุดท้ายแล้วก็จอดลงตรงด้านหน้าคฤหาสน์หลังที่แยกออกมา

หลังจากที่ทั้งสองคนลงจากรถแล้ว หวางเฟิงมองไปยังรอบๆ จนสุดท้ายแล้วสายตาก็มองไปยังคฤหาสน์ที่อยู่ตรงหน้าแล้วเอ่ยขึ้น