เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 25

เหยาเสินจิตใจสับสนวุ่นวาย ดังนั้นจึงขับรถไม่ได้เร็วนัก ขับผ่านหน้าเธออย่างช้าๆ เซียวชุ่นหันหน้ามาเหลือบมองไป๋เคอและฮู๋เสว่ซงอย่างเหยียดๆ ทำให้ทั้งสองคนมีความรู้สึกละอายใจเป็นอย่างมาก

“รถนี้เขาเช่ามาหรือเปล่า?”ฮู๋เสว่ซงเอ่ยขึ้นเบาๆ

แต่ยังคงถูกคนคลั่งไคล้รถที่อยู่ข้างๆได้ยินเข้า จึงส่งเสียงไม่พอใจขึ้น : “คุณลองเช่ารถสปอร์ตที่เป็นรุ่นที่มีอยู่จำกัดมาขับให้ดูหน่อยสิ”

ความอับอายขายหน้าสองครั้ง ใบหน้าของไป๋เคอทั้งแดงและซีดไปแล้ว เธอดึงตัวฮู๋เสว่ซงพาหนีเตลิดไป

แสงไฟยามราตรี รถสปอร์ตสีฟ้าขับไปอย่างช้าๆบนถนนริมแม่น้ำ

ลมเย็นๆในคืนฤดูร้อนทำให้ผมของเหยาเสินนั้นยุ่งเหยิง เผยให้เห็นคอหงส์ที่ขาวเนียนสวยมาก

“รถนี่.....?”ในที่สุดเหยาเสินก็ตื่นขึ้นมาจากความเพ้อฝัน

“วันหลังจะต้องหาเวลาไปสอบใบขับขี่แล้ว”เซียวชุ่นเอ่ยขึ้นคนละเรื่องกัน

“รถนี่มาจากไหน?”

“ผมบอกว่าเป็นของผม คุณจะเชื่อไหม?”

“ฉันบอกว่าฉันเชื่อ คุณเชื่อหรือเปล่า?”

“เพราะฉะนั้นก็ไม่ต้องถามแล้ว ตั้งใจขับรถไปเถอะครับ”

เหยาเสินกัดฟัน ไอ้คนไม่ดีนี่มีท่าทางมึนๆแบบนี้อีกแล้ว

คนเราล้วนแต่มีความรู้สึกหลงใหลในหน้าตากันทั้งนั้น ต้องยอมรับว่า เธอคิดว่าเซียวชุ่นกลายเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวขึ้นมาชั่วขณะหนึ่งแล้วจริงๆ ตอนนี้ถึงได้เข้าใจแล้ว ว่าเขาเป็นพวกไร้ประโยชน์ที่ไม่มีคุณค่าเลยแบบนั้น

“ใช่สิ คู่หมั้นของน้องสาวลูกพี่ลูกน้องคุณ บ้านของเซวเฉิงมีเงินอยู่เท่าไหร่?”

ผ่านไปพักหนึ่ง เซียวชุ่นก็หันหน้ามาพลางเอ่ยถาม

“ตระกูลเซวฉันเคยไปมาหาสู่อยู่เหมือนกัน พอจะเข้าใจอยู่บ้าง ทรัพย์สินคงจะมีประมาณสองสามร้อยล้านนั่นแหล่ะ”

เซียวชุ่นถึงได้รู้สึกโล่งใจขึ้นมา ครึ่งนึงก็เป็นร้อยกว่าล้านแล้ว ซื้อรถทั้งคันได้ไม่มีปัญหา

“คุณถามทำไม?”

“ไม่มีอะไร”เซียวชุ่นเอามือไว้ทางด้านหลังศีรษะ เอ่ยพูดขึ้นพลางยกยิ้ม

“คุณคงไม่ได้นึกถึงที่คุณกับเซวเฉิงเดิมพันกันไว้หรอกใช่ไหม?” เหยาเสินมองเขาจากกระจกหลัง

“แน่นอนสิครับ ผมบอกแล้วว่าทรัพย์สินของตระกูลเขาครึ่งนึงเป็นของผม”

“เป็นแค่การล้อเล่นกันในระหว่างงานเลี้ยง คุณก็คิดจริงไปแล้ว”เหยาเสินไม่ได้สนใจนัก

“ถ้าหากผมแพ้ คุณรู้สึกว่าเขาจะเห็นเป็นเรื่องล้อเล่นไหม?”เซียวชุ่นเอ่ยถาม

เหยาเสินพูดไม่ออก ความจริงแล้วเธอเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน ถึงแม้ว่าเธอเคยไปมาหาสู่กับตระกูลเซว แต่เซวเฉิงเธอเองก็เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก

“คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าจะชนะได้?”

“แน่นอนอยู่แล้ว”

“ถึงแม้คุณจะฟลุ๊คโชคดีชนะแล้ว ถึงตอนนั้นเขาไม่ยอมรับคุณเองก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ทรัพย์สินในบ้านครึ่งหนึ่ง ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ อีกทั้งเขาพูดมาก็ใช่ว่าจะเป็นไปตามนั้น”เหยาเสินเอ่ยพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจเบาๆ

“ผมจะทำให้เขาให้เอง”เซียวชุ่นยิ้มออกมาอย่างมีความหมายลึกซึ้ง

กลับมาถึงใต้คอนโดแล้ว เหยาเสินเอากุญแจทิ้งไว้ให้เขา : “ไม่ว่าคุณจะเช่าหรือว่ายืมมา รีบเอากลับไปคืนเขาซะ รถนี่ถ้ามีรอยขีดข่วนขึ้นมาแค่ค่าซ่อมก็ต้องใช้เงินเป็นก้อนใหญ่แล้ว”

เหยาเสินไม่เชื่ออยู่แล้วว่ารถคันนี้เป็นของเซียวชุ่น แต่ก็ไม่ได้มีความหมายเป็นการตำหนิ ถึงอย่างไรวันนี้เขาช่วยกู้หน้าของตัวเองเอาไว้จริงๆ

เซียวชุ่นรับกุญแจมา : “รู้แล้วล่ะ คุณขึ้นไปข้างบนก่อนเถอะ เดี๋ยวผมเอารถไปคืนแล้ว”

หลังจากที่รอให้เหยาเสินขึ้นไปด้านบนแล้ว เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโทรหาซ่งหลิงเอ๋อร์

“มาเอารถไปได้แล้ว”

“อ๋า? คุณไม่เอาแล้วเหรอ?”ซ่งหลิงเอ๋อร์เอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้น “ถ้าอย่างนั้นเรื่องที่คุณจะรับฉันไว้เป็นลูกศิษย์ยังนับอยู่ไหม?”

เซียวชุ่นเอ่ยพูดขึ้นอย่างจำใจ : “นับแน่นอนอยู่แล้วสิ เพียงแต่ผมไม่มีใบขับขี่ รถคันนี้ให้คุณขับต่อไปก่อน รอผมไปสอบใบขับขี่มาแล้ว ถึงตอนนั้นเงินที่จะซื้อรถก็จะเอาให้คุณได้ด้วย ให้ตามราคารถใหม่ด้วย”