เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 32

“เหยาเสิน คุณอยากหาคนแบบไหนกันแน่？ผมไม่ดีตรงไหนหรือ？อย่างน้อยผมก็แข็งแกร่งกว่าสามีสวะนั่นของคุณเป็นหมื่นเท่า คุณก็รู้ว่าผมมีใจให้คุณตลอด หรือว่าคุณไม่ตื้นตันใจเลยหรือไง？”

ซุนซวนพูดด้วยอารมณ์ตื่นเต้น

งานเลี้ยงตระกูลเหยาครั้งที่แล้วเขาไม่อยู่ เดิมทีคิดว่างานแต่งของทั้งสองจะมีเจ้าบ้านของตระกูลเหยากับพ่อตัวเองเป็นเจ้าภาพ เรื่องนี้ก็จะทำออกมาอย่างราบรื่น ไม่คิดว่าซ่งเจิ้นไห่จะปรากฏตัวกะทันหัน ก่อความวุ่นวายให้งานเลี้ยง

ไม่เพียงแต่ไม่ได้บังคับสามีสวะของเหยาเสินให้หย่า แม้แต่พ่อเขาก็ยังเจอเรื่องน่าละอาย

แต่ดันมีแต่ความว่างเปล่า ในใจเขาไม่โอเคเลย

แข็งแกร่งกว่าเป็นหมื่นเท่า？ถ้าเมื่อก่อนซุนซวนพูดแบบนี้ เหยาเสินจะต้องตกลงแน่

แต่ตอนนี้ ในเวลาไม่กี่วันสั้นๆ เซียวชุ่นทำให้เธอเปลี่ยนมุมมองเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว อย่างน้อยก็มีความหวังเล็กน้อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพที่เขาเข้าไปช่วยคนในกองเพลิงวันนั้นยังคงชัดเจนดี และก็ทำให้เหยาเสินเข้าใจว่า เซียวชุ่น เขาไม่ใช่คนขี้ขลาดแบบเมื่อก่อนเลยแล้ว

“พ่อหนุ่มเยี่ยมมาก นังหนู เธอตอบรับเขาไปเถอะ”

“ใช่ เขาหล่อ รวย ให้โอกาสเขาสักครั้ง ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไงล่ะ？”

คนจำนวนมากต่างชอบตอนจบที่มีความสุข คนที่ล้อมรอบมาดูต่างส่งเสียงเชียร์

เหยาเสินได้แต่คิดจะรีบออกไปจากตรงนี้ แต่ถูกซุนซวนมาขวางไว้ ทันใดนั้นก็อับอายและโมโห อ้าปากอย่างทำอะไรไม่ได้ กำลังอยากจะพูดอะไร แต่ถูกเสียงหนึ่งมาขัดจังหวะ

“คุณอยากตายใช่ไหม？”

ท่ามกลางฝูงชน ในมือเซียวชุ่นถือกระบอกน้ำเก็บความร้อน จ้องซุนซวนแล้วพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย：“อยู่ให้ห่างจากภรรยาผม！”

หลังจากเซียวชุ่นกับซ่งหลิงเอ๋อร์แยกกันก็กลับบ้าน

ตอนที่ถึงบ้าน ในที่สุดหลิวหยุนเซียงก็สงบลง ต้มซุปสมุนไพรกระดูกหมู ให้เซียวชุ่นเอามาให้เหยาเสิน บอกว่าช่วงนี้สีหน้าเธอดูไม่ดี

ที่จริงเซียวชุ่นรู้ดี ที่เหยาเสินสีหน้าไม่ค่อยดี สาเหตุหลักๆ ก็เพราะความผิดปกติของต่อมไร้ท่อ

ซุปกระดูกหมูของหลิวหยุนเซียงใส่สมุนไพรไปก็ไม่มีประโยชน์ นี่ไม่ใช่โรคร้ายแรง เซียวชุ่นก็ไม่สใจ แต่เขาก็ถือมาด้วย

คิดไม่ถึงว่าพอถึงชั้นล่างบริษัทเหยาเสินก็จะเห็นฉากนี้ได้

สายตาเป็นสิบคู่มองมาทางต้นเสียง

เซียวชุ่นค่อยๆ เดินเข้ามา ขวางตรงหน้าเหยาเสิน จ้องซุนซวนด้วยสายตาคมกริบ：“ภรรยาผมพูดแล้วไง เธอไม่ชอบคุณ ดังนั้น……ไสหัวไปเดี่ยวนี้！”

เหยาเสินมองแผ่นหลังที่สูงใหญ่กว้างหนาของเซียวชุ่น จมูกร้อนผ่าวแปลกๆ

หลายปีมานี้เธอที่เป็นผู้หญิงประคับประคองบริษัทใหญ่โตแห่งนี้ด้วยตัวเอง เหนื่อยหน่อยลำบากหน่อยเธอทนได้ แต่ความน้อยเนื้อใจที่ได้รับกลับไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ กลัวว่าสักวันหนึ่งจะทนไม่ไหว

เวลานี้ชายหนุ่มคนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่คุ้มกันลมฝนให้เธอ

จู่ๆ ข้างในใจเธอก็มีอารมณ์ซับซ้อน บางทีนี่อาจจะเป็นความรู้สึกปลอดภัยสินะ

“นี่น่ะหรือสามีของประธานเหยา？”

“น่าจะใช้นะ หน้าตาไม่แย่เลย แต่เธอดูเสื้อผ้าแผงลอยบนตัวเขาสิ พอยืนอยู่กับประธานเหยาแล้ว อุจาดตามาก”

“ยู่เหลย อินเตอร์เนชั่นเนลทำการออกแบบเสื้อผ้า ไม่จัดการสามีเธอให้ดูดีเลย จะเห็นว่าสามีเธอคนนี้เป็นอย่างที่คนนอกพูดเลย เป็นเศษสวะ”

การปรากฏตัวกะทันหันของเซียวชุ่นทำให้ซุนซวนตะลึงงัน แต่ใบหน้ากลับปรากฏความจองหองอย่างรวดเร็ว แค่สวะคนหนึ่ง มีอะไรให้แคร์ ตระกูลเหยาบังคับให้เขาหย่าต่อหน้าคนจำนวนมากขนาดนั้น จะเห็นว่าเขาไม่มีสถานะใดๆ เลยในตระกูลเหยา

ก็แค่ได้ยินอยู่ตลอดว่าสามีของเหยาเสินเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ขี้ขลาด คิดไม่ถึงว่าวันนี้เขาจะกล้าหาญมากจริงๆ

ซุนซวนพูดอย่างเยือกเย็น：“คุณไม่เหมาะกับเหยาเสิน ผมรู้ว่าคุณเป็นคนไม่ให้เกียรติผู้หญิง ผมแนะนำให้คุณรีบไปจากเธอซะ”

“ไม่คู่ควรแต่ก็คู่กันแล้ว ส่วนที่บอกผมไม่ให้เกียรติผู้หญิง คุณไม่ต้องมายุ่งหรอก”แววตาเซียวชุ่นดูเยือกเย็น พูดอย่างเย็นชา

“เซียวชุ่น ต้องมีสักวันที่เหยาเสินตอบรับผม คุณรอดูได้เลย”ซุนซวนพูดอย่างร้ายกาจ