เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 33

“คุณเอาแต่พูดว่าในใจมีแค่ภรรยาเพียงคนเดียว โสดอยู่หลายปีนี้เพื่อเธอ คำนี้ทำให้ผมฟังดูแล้วขยะแขยง แฟนคุณเพิ่งแท้งไป คุณก็ไปหาสาวอื่นแล้วใช่ไหม？และวันก่อนกับเมื่อวานก็ยังไม่ใช่คนเดียวกัน”

เซียวชุ่นส่งเสียงฮึดฮัดเบาๆ：“คุณชายซุน คุณน่าสนใจจริงๆ”

“ดังนั้นที่คุณถูกตีนี่ไม่เสียหายหรอก คุณหลอกคนอื่นผมไม่สนหรอกนะ แต่มาหรอกภรรยาผม ไม่ได้”

เหยาเสินฟังเขาพูดอยู่ด้านข้าง มักจะรู้สึกว่าคำที่พูดน่าอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็บอกไม่ถูกอีกว่าอึดอัดตรงไหน

แต่พอมองใบหน้าที่ดูตื่นเต้นของซุนซวนแล้ว เธอก็พอจะเดาออกว่า คำที่เซียวชุ่นพูดเมื่อกี๊น่าจะเป็นจริง ก็แค่ไม่รู้ว่าทำไมเขารู้เยอะขนาดนี้

“เหลวไหล ไม่มีเรื่องอย่างนั้น！คุณใส่ร้ายผม เหยาเสิน คุณอย่าเชื่อเขานะ！”ซุนซวนเถียงข้างๆ คูๆ อย่างสะเปะสะปะ

“คุณกล้าหยิบเวชระเบียนในกระเป๋าของคุณออกมาให้ทุกคนดูไหมล่ะ？”เซียวชุ่นมองเขาอย่างสนุกสนาน

ซุนซวนยื่นมือไปล้วงกระเป๋าของตัวเอง สีหน้าดูตื่นเต้นอีกครั้ง

เขาพูดด้วยสีหน้าที่หม่นลง：“แกรอฉันเถอะ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่！”

พูดไป เขาก็ดึงประตูรถออกด้วยความโกรธ เข้าไปในรถ แล้วรีบออกไปจากที่เกิดเหตุ

“ที่แท้ก็ผู้ชายสารเลวคนหนึ่ง！”

“เลวสุดๆ เลยห่าเอ๊ย”

“ฉันก็นึกว่าวันนี้จะมีละครเด็ดๆ ให้ดู แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีจุดจบแบบนี้ได้ ……”

ผู้คนที่มุงมาดูพากันบ่น จากนั้นก็แยกย้ายกันออกไป

พอคนแยกย้ายแล้ว เหยาเสินจึงมองเซียวชุ่นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขอบคุณแล้วพูดว่า：“ทำไมคุณมาอยู่นี่ล่ะ？”

เซียวชุ่นชูกระบอกเก็บความร้อนในมือ：“แม่คุณให้เอามาให้คุณ ซุปกระดูก บอกว่าช่วงนี้สีหน้าคุณดูแย่”

เหยาเสินเม้มปาก：“คุณเอากลับไปเถอะ ตอนนี้ฉันมีธุระต้องออกไป ตอนค่ำกลับถึงบ้านค่อยกิน”

“งั้นโอเค”เซียวชุ่นตกลง

เวลานี้เวินหว่านยู่ที่เพิ่งมีสติขึ้นมาจากความตกใจก็พูด：“ไม่อย่างนั้นให้เขาไปกับพวกเราเถอะ ไปที่นั่นยังไงก็ต้องดื่มอย่างเลี่ยงไม่ได้ ถ้าดื่มเมาแล้ว อย่างน้อยก็ต้องมีผู้ชายอยู่นั่นด้วยคนหนึ่ง”

ปกติเหยาเสินยุ่งอยู่กับงาน ยังไงก็ต้องมีงานเลี้ยงสังสรรค์ แต่กลับร่วมสังสรรค์กับคนวัยเดียวกันน้อย

วันนี้เวินหว่านยู่ตั้งใจชวนเธอไปร่วมงานเลี้ยงหนึ่งโดยเฉพาะ คนร่วมงานส่วนใหญ่เป็นหนุ่มสาวที่มีพรสวรรค์จากเมืองนี้

เธอเข้าใจสถานการณ์ของเหยาเสินดี และก็หวังดี ให้เธอได้รู้จักเพื่อนบ้าง

หนึ่งอาจเป็นการช่วยเหลือธุรกิจเธอได้ สองถ้าเจอคนที่ถูกใจก็สามารถจับคู่ให้ได้ ยังไงก็ดีกว่าที่เธอเฝ้าสามีเศษคนนั้นของเธอ

และตอนนี้เซียวชุ่นก็มาพอดี พาเขาไปก็ไม่เลวนี่ ให้เขาไปเจอไปรู้จักคนหนุ่มสาวเก่งๆ พวกนั้น

ไม่แน่เห็นช่องว่างระหว่างเขากับคนอื่นแล้ว ก็คงจะถอยเพราะรู้ว่ายาก อาจจะขอหย่าเอาก็เป็นได้

แม้ว่าเวินหว่านยู่เพิ่งจะเห็นฉากที่เซียวชุ่นสู้กับศัตรูความรักด้วยตาตัวเองอย่างหนัก ดังนั้นสิ่งที่คาดไม่ถึงเหล่านี้ ก็ยังดูถูกเขา

เหยาเสินลังเลเล็กน้อย แล้วจึงพยักหน้า：“ไม่งั้น เซียวชุ่น คุณก็ไปด้วยกันกับพวกเราเถอะ”

เวินหว่านยู่พูดก็มีเหตุผล พาเขาไปรู้จักบ้างก็น่าจะพัฒนาเขาไปด้วย ถ้าเซียวชุ่นสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ก็ถือว่าไม่แย่

เธอเฝ้าคอยให้เซียวชุ่นเปลี่ยนแปลงเป็นคนในอุดมคติของเธอ ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไง

ได้ยินว่าเธอจะไปดื่ม เซียวชุ่นก็ไม่คัดค้านที่จะไปด้วย ถ้ามีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นตัวเองก็จะรับมือได้ทันที

เหยาเสินขับรถ เวินหว่านยู่นั่งที่นั่งข้างคนขับ เซียวชุ่นนั่งอยู่ด้านหลัง ก่อนออกเดินทางไปยังที่หมาย

“คุณรู้ได้เรื่องราวพวกนั้นของบซุนซวนได้ไง？”เหยาเสินขับรถไปก็ถามไปอย่างอยากรู้อยากเห็นไปด้วย

“เดามั่วน่ะ”เซียวชุ่นตอบกลับ

เขารับสาย เป็นเสียงผู้หญิงที่อ่อนหวานและไพเราะมาก ถามอย่างมีมารยาทว่า：“สวัสดีค่ะ ขอโทษนะคะ คุณใช่คุณเซียวไหม？”

“ผมเอง”

“ฉันคือผู้ช่วยของประธานหวาง ก่อนประธานหวางไปได้กำชับให้ฉันอยู่ช่วยคุณจัดการขั้นตอนโอนบ้าน ตอนนี้ฉันจัดการไปได้พอประมาณแล้วค่ะ แค่ต้องการให้คุณลงชื่อขั้นตอนทุกอย่างก็จะเรียบร้อย ตอนนี้คุณสะดวกไหมคะ？”

เซียวชุ่นคิดเล็กน้อยแล้วพูด：“สะดวกครับ ตอนนี้ผมอยู่ในคฤหาสน์”

“ค่ะ ฉันขอเวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าก็จะถึงค่ะ”

“ไม่มีปัญหา ผมจะรอคุณที่นี่”เซียวชุ่นพูด

“งั้นก็ดีค่ะ ขอบคุณนะคะคุณเซียว”

วางสายเสร็จ เขามองไปรอบๆ อีกครั้ง เมื่อวานเพิ่งมา ไม่ผิดแน่

“ตะลึงงันทำไม？ไม่เคยเห็นห้องใหญ่ขนาดนี้ โง่หรือเปล่า？คุณทำให้เหยาเสินพักบ้านแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันก็จะวางใจมอบเพื่อนสนิทฉันคนนี้ให้คุณ”เวินหว่านยู่พูดฉีกหน้า

“หว่านยู่……”เหยาเสินดึงแขนเสื้อของเธอเบาๆ แล้วพูด เธอไม่กล้าเพ้อฝันที่จะพักอยู่ที่นี่ สวะนี้คืบหน้าสักหน่อยก็ดี

เซียวชุ่นหัวเราะอย่างทำอะไรไม่ได้ ตามทั้งสองเข้าไปในคฤหาสน์อย่างสงสัยข้างในใจแล้วก็ยิ่งแน่ใจว่านี่คือหลังนั้นที่เมื่อวานหวางเฟิงให้ตัวเองมาจริง

ถ้าไม่ใช่หวางเฟิงที่มั่ว งั้นก็ต้องมีจุดไหนที่ผิดพลาด

แต่ว่าแป๊บเดียวความจริงของเรื่องราวก็ปรากฏ

“เหยาเสินเธอมาได้ไง？”

ทั้งสามคนเพิ่งเดินเข้ามา มีคนสองคนเดินตรงมาหน้าพวกเขา หนึ่งในนั้นก็คือหยาวฮั่นน้องชายฝั่งพ่อของเหยาเสิน

สองคนพี่น้องนี้ไม่ถูกกันมาเสมอ เหยาเสินก็ไม่ไว้หน้าเขา ตอบกลับอย่างไม่พอใจ：“ทำไมฉันจะมาไม่ได้？”