เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 34

“เธอมาได้อยู่แล้ว แต่เธอยังพาไอ้เศษสวะนี่มาด้วย สถานการณ์แบบนี้คนอย่างเขามาได้ด้วยหรือ？เธอไม่อาย แต่ฉันอายแทนเธอ เธอรู้หรือเปล่าเธอนามสกุลเหยา？ถ้าขายขี้หน้าก็เป็นตระกูลเหยาของพวกเราที่ขายหน้า”

หยาวฮั่นพูดด้วยใบหน้าดูถูก

เขาดูถูกเซียวชุ่นมาเสมอ บวกกับเรื่องในงานเลี้ยงวันนั้นก็ยิ่งทำให้เขาแค้นเซียวชุ่นฝังกระดูก พูดจาจึงไม่สนว่าเขาจะอยู่หรือไม่เลยสักนิด

ในใจเซียวชุ่นแอบหัวเราะอย่างเยือกเย็น จัดงานเลี้ยงที่บ้านฉัน ฉันยังมาไม่ได้ บนโลกนี้มีเหตุผลแบบนี้ด้วยหรือ

แต่ว่าตอนนี้เขายังคิดไม่กระจ่าง อยากให้ชัดเจนก่อนว่านี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ บ้านของตัวเอง ทำไมถึงโดนลูกคนรวยแก๊งนี้มาจัดงานเลี้ยงได้ล่ะ？

“เรื่องของฉันนายไม่ต้องมายุ่ง”เหยาเสินคิ้วโค้งเรียวยาวแสนสวยงามขมวดเล็กน้อย พูดจบก็เดินผ่านทั้งสองเข้าไปข้างใน

คฤหาสน์ใหญ่เพียงพอ ไปที่ไหนก็จะมีหนุ่มหล่อสาวสวยสวมเสื้อผ้าทันสมัยยืนดื่มพูดคุยกันเป็นกระจุก หรือนั่งเล่นเกมบนโซฟา

เสื้อผ้าของเซียวชุ่นแต่งออกมาแล้วดูเข้ากันไม่ได้เล็กน้อยกับพวกเขาที่อยู่ในพื้นที่นี้ มีสายตาแปลกๆ เข้ามาอยู่ตลอด แต่เขาก็ไม่สนใจ ไม่มีอารมณ์ที่จะรวมเข้ากับพวกเขา เขาถือแก้วไวน์หาที่ติดมุมข้างหน้าต่าง แล้วนั่งนิ่งอยู่ในความเงียบ

เหยาเสินสวยมากพอ พอเข้ามาแล้วก็กลายเป็นจุดสนใจของผู้คนอย่างรวดเร็ว

มีชายหนุ่มคอยเข้าหาอยู่ตลอด แต่เธอก็รับมือได้อย่างดีทุกครั้ง เวินหว่านยู่ก็พาเธอไปทักทายกับผู้คนทั่วๆ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวได้ในไม่ช้า

ตอนนี้ที่คฤหาสน์ชั้นสองในห้องหนึ่งห้องมีชายสี่หญิงสอง

นอกจากซุนซวนแล้ว ก็ยังมีคุณชายรองตระกูลหลี่ หลี่ซ่างจื้อสองคนนี้เป็นทายาทรุ่นที่สองของตระกูลที่โดดเด่น และยังมีเซวเฉิง กับเมิ่งเล่อจื้อผู้จัดการทั่วไปของอสังหาฯจวินเป่าสาขาเจียงไห่

ซุนซวนกรอกไวน์แดงไปมากกว่าครึ่งแก้วดัง“อึกอึก”ด้วยใบหน้าโกรธจัด

“คุณชายซุนเป็นอะไรไป？มาแล้วก็ไม่พูดอะไรสักคำ ดูสินายกินเหล้าจนจะหมดเกลี้ยงอยู่แล้ว”

หลี่ซ่างจื้อพูดอย่างสนใจ：“เสี่ยวโยว เร็ว ไปแก้ร้อนในให้พี่ซุนเธอ”

เขาพูดกับผู้หญิงผมสีน้ำตาล หน้าตาดูมีเสน่ห์ในนั้น

สาววัยรุ่นที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวโยวรีบเดินมาด้านหลังซุนซวน ใช้มือสองข้างโอบคอของซุนซวน พูดอย่างหยาดเยิ้ม：“พี่ซุน อารมณ์ไม่ดีหรือคะ？”

ซุนซวนสะบัดมือเธอออกอย่างหงุดหงิด กรอกไวน์ไปครึ่งหนึ่งใส่ท้องอีกครั้ง

หญิงสาวที่ดูยั่วยวนคนนั้นมองไปทางหลี่ซ่างจื้ออย่างไม่รู้จะทำอย่างไร หลี่ซ่างจื้อขยิบตาให้เธอ เธอจึงกลับไปนั่งอย่างเขินอาย แล้วหยิบโทรศัพท์มาเล่น

“คุณชายซุน มีอะไรก็ว่ามา ออกมาสนุกกัน อย่าหน้าบูดแบบนี้สิ”หลี่ซ่างจื้อเก็บท่าทางยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วพูดอย่างจริงจัง

ซุนซวนถอนหายใจอย่างแรง ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ จึงไม่สนแล้วว่าจะขายขี้หน้า

“พูดถึงแล้วก็อาย วันนี้ดันโดนไอ้โง่คนหนึ่งชกได้”

คนอื่นในนั้นต่างสบตากันด้วยความแปลกใจ

“ในเจียงไห่ยังมีคนกล้าแตะต้องคุณชายซุนอย่างนายด้วย？”เซวเฉิงพูด

“ใครล่ะ？พูดมาสิ คืนนี้พวกพี่จะช่วยนายจัดการเขาเอง”

“นายคงไม่ได้ไปมีเรื่องกับคนของสี่ตระกูลใหญ่หรอกนะ？”หลี่ซ่างจื้อพูด

ซุนซวนส่ายหน้า เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ตึกหลงซิ่งเมื่อตอนบ่ายให้ทุกคนฟังอย่างเข้าใจง่าย

“ที่แท้ก็เพราะเหยาเสินตระกูลเหยาคนนั้น？คุณชายซุน นายหลงมากเกินไป เจียงไห่มีคนสวยตั้งเยอะ นายจะปักใจอยู่แค่คนๆ เดียวไม่ได้นะ และเธอก็แต่งงานแล้วด้วยไม่ใช่หรือไง？”หลี่ซ่างจื้อฟังเขาพูดจบ ก็หัวเราะ

“นายจะไปเข้าใจอะไร นี่มันความรัก”ซุนซวนพูด

“นายหมายความว่านายโดนสามีเศษสวะคนนั้นของเธอต่อยมา？”เซวเฉิงถาม

“แม่เอ้ย เมื่อก่อนบอกว่าสามีไม่เอาไหนคนนั้นขี้ขลาดไง เป็นเด็กอ่อนที่ยอมโดนรังแกหมด คิดไม่ถึงว่าจะมีความสามารถ ……”ซุนซวนพูดด้วยใบหน้าไม่พอใจ

ทุกคนพูดไม่ออก

เอาล่ะ พอว่างก็ว่างเลย สามปีมานี้ก็ทำงานแบบนี้มาไม่น้อย และนี่ก็คือบ้านของตัวเอง

เขายืนขึ้นมาแล้วพูด：“เดี๋ยวผมไปดู”

ทั้งสองเดินตามกันไปในห้องน้ำ เซียวชุ่นเข้าไปกดปุ่มกดน้ำ น้ำไหลราบรื่นดี ทุกอย่างปกติ

“ไม่มีอะไรนี่”

“ไม่มั้ง？เมื่อกี๊ใช้ไม่ได้จริงๆ นะ ทำไมจู่ๆ ก็ดีขึ้นเลยล่ะ”

หญิงวัยรุ่นคนนั้นเดินเข้ามาพูด ทันใดนั้นเท้าก็ลื่น ร่างตกลงไปที่อ้อมแขนของเซียวชุ่นโดยไม่ตั้งใจ ถึงเซียวชุ่นตอบสนองไว ก็ยังถูกโผลใส่เต็มอ้อมแขน

ความหอมอ่อนละมุนของผู้หญิงเข้ามาสู่ในอ้อมแขน ความอบอุ่นแผ่ซ่าน ในใจเซียวชุ่นอดไม่ได้ที่จะร้อนผ่าว รีบผลักเธอออก

“ขอโทษทีค่ะ บนพื้นมีน้ำ ……”ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะอย่างเขินอาย เต็มไปด้วยความขอโทษ

“ไม่เป็นไรครับ เมื่อกี๊น่าจะมีอะไรติดอยู่ในถังพักน้ำ ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว”เซียวชุ่นพูด

“อ้อ แต่ก็ต้องขอบคุณนาย”หญิงสาวหวีผมจอน หัวเราะแล้วหันกลับออกไปจากห้องน้ำ

ในใจเซียวชุ่นรู้สึกแปลก แต่เขาก็ขี้เกียจคิดมาก และออกไปจากห้องน้ำ

กำลังจะไป ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าในกระเป๋าเหมือนมีของอะไรอยู่ จึงหยิบออกมาดูโดยไม่ส่งเสียงใดๆ ก็เป็นแหวนเพชรเม็ดโต น่าจะห้ากะรัตได้

เซียวชุ่นส่ายหน้าเบาๆ เอาแหวนเพชรใส่ไปในกระเป๋าใหม่อีกครั้ง

เซวเฉิงที่หลบอยู่ในที่มืดสบตาหัวเราะกับเสี่ยวโยว

ความหมายในแววตาของทั้งสองเข้าใจกันสุดๆ เขามันจนจริงๆ เห็นของมีค่าก็แทบรอไม่ไหวที่จะอยากได้มันมา