เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 34

“เธอมาได้อยู่แล้ว แต่เธอยังพาไอ้เศษสวะนี่มาด้วย สถานการณ์แบบนี้คนอย่างเขามาได้ด้วยหรือ？เธอไม่อาย แต่ฉันอายแทนเธอ เธอรู้หรือเปล่าเธอนามสกุลเหยา？ถ้าขายขี้หน้าก็เป็นตระกูลเหยาของพวกเราที่ขายหน้า”

หยาวฮั่นพูดด้วยใบหน้าดูถูก

เขาดูถูกเซียวชุ่นมาเสมอ บวกกับเรื่องในงานเลี้ยงวันนั้นก็ยิ่งทำให้เขาแค้นเซียวชุ่นฝังกระดูก พูดจาจึงไม่สนว่าเขาจะอยู่หรือไม่เลยสักนิด

ในใจเซียวชุ่นแอบหัวเราะอย่างเยือกเย็น จัดงานเลี้ยงที่บ้านฉัน ฉันยังมาไม่ได้ บนโลกนี้มีเหตุผลแบบนี้ด้วยหรือ

แต่ว่าตอนนี้เขายังคิดไม่กระจ่าง อยากให้ชัดเจนก่อนว่านี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ บ้านของตัวเอง ทำไมถึงโดนลูกคนรวยแก๊งนี้มาจัดงานเลี้ยงได้ล่ะ？

“เรื่องของฉันนายไม่ต้องมายุ่ง”เหยาเสินคิ้วโค้งเรียวยาวแสนสวยงามขมวดเล็กน้อย พูดจบก็เดินผ่านทั้งสองเข้าไปข้างใน

คฤหาสน์ใหญ่เพียงพอ ไปที่ไหนก็จะมีหนุ่มหล่อสาวสวยสวมเสื้อผ้าทันสมัยยืนดื่มพูดคุยกันเป็นกระจุก หรือนั่งเล่นเกมบนโซฟา

เสื้อผ้าของเซียวชุ่นแต่งออกมาแล้วดูเข้ากันไม่ได้เล็กน้อยกับพวกเขาที่อยู่ในพื้นที่นี้ มีสายตาแปลกๆ เข้ามาอยู่ตลอด แต่เขาก็ไม่สนใจ ไม่มีอารมณ์ที่จะรวมเข้ากับพวกเขา เขาถือแก้วไวน์หาที่ติดมุมข้างหน้าต่าง แล้วนั่งนิ่งอยู่ในความเงียบ

เหยาเสินสวยมากพอ พอเข้ามาแล้วก็กลายเป็นจุดสนใจของผู้คนอย่างรวดเร็ว

มีชายหนุ่มคอยเข้าหาอยู่ตลอด แต่เธอก็รับมือได้อย่างดีทุกครั้ง เวินหว่านยู่ก็พาเธอไปทักทายกับผู้คนทั่วๆ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวได้ในไม่ช้า

ตอนนี้ที่คฤหาสน์ชั้นสองในห้องหนึ่งห้องมีชายสี่หญิงสอง

นอกจากซุนซวนแล้ว ก็ยังมีคุณชายรองตระกูลหลี่ หลี่ซ่างจื้อสองคนนี้เป็นทายาทรุ่นที่สองของตระกูลที่โดดเด่น และยังมีเซวเฉิง กับเมิ่งเล่อจื้อผู้จัดการทั่วไปของอสังหาฯจวินเป่าสาขาเจียงไห่

ซุนซวนกรอกไวน์แดงไปมากกว่าครึ่งแก้วดัง“อึกอึก”ด้วยใบหน้าโกรธจัด

“คุณชายซุนเป็นอะไรไป？มาแล้วก็ไม่พูดอะไรสักคำ ดูสินายกินเหล้าจนจะหมดเกลี้ยงอยู่แล้ว”

หลี่ซ่างจื้อพูดอย่างสนใจ：“เสี่ยวโยว เร็ว ไปแก้ร้อนในให้พี่ซุนเธอ”

เขาพูดกับผู้หญิงผมสีน้ำตาล หน้าตาดูมีเสน่ห์ในนั้น

สาววัยรุ่นที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวโยวรีบเดินมาด้านหลังซุนซวน ใช้มือสองข้างโอบคอของซุนซวน พูดอย่างหยาดเยิ้ม：“พี่ซุน อารมณ์ไม่ดีหรือคะ？”

ซุนซวนสะบัดมือเธอออกอย่างหงุดหงิด กรอกไวน์ไปครึ่งหนึ่งใส่ท้องอีกครั้ง

หญิงสาวที่ดูยั่วยวนคนนั้นมองไปทางหลี่ซ่างจื้ออย่างไม่รู้จะทำอย่างไร หลี่ซ่างจื้อขยิบตาให้เธอ เธอจึงกลับไปนั่งอย่างเขินอาย แล้วหยิบโทรศัพท์มาเล่น

“คุณชายซุน มีอะไรก็ว่ามา ออกมาสนุกกัน อย่าหน้าบูดแบบนี้สิ”หลี่ซ่างจื้อเก็บท่าทางยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วพูดอย่างจริงจัง

ซุนซวนถอนหายใจอย่างแรง ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ จึงไม่สนแล้วว่าจะขายขี้หน้า

“พูดถึงแล้วก็อาย วันนี้ดันโดนไอ้โง่คนหนึ่งชกได้”

คนอื่นในนั้นต่างสบตากันด้วยความแปลกใจ

“ในเจียงไห่ยังมีคนกล้าแตะต้องคุณชายซุนอย่างนายด้วย？”เซวเฉิงพูด

“ใครล่ะ？พูดมาสิ คืนนี้พวกพี่จะช่วยนายจัดการเขาเอง”

“นายคงไม่ได้ไปมีเรื่องกับคนของสี่ตระกูลใหญ่หรอกนะ？”หลี่ซ่างจื้อพูด

ซุนซวนส่ายหน้า เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ตึกหลงซิ่งเมื่อตอนบ่ายให้ทุกคนฟังอย่างเข้าใจง่าย

“ที่แท้ก็เพราะเหยาเสินตระกูลเหยาคนนั้น？คุณชายซุน นายหลงมากเกินไป เจียงไห่มีคนสวยตั้งเยอะ นายจะปักใจอยู่แค่คนๆ เดียวไม่ได้นะ และเธอก็แต่งงานแล้วด้วยไม่ใช่หรือไง？”หลี่ซ่างจื้อฟังเขาพูดจบ ก็หัวเราะ

“นายจะไปเข้าใจอะไร นี่มันความรัก”ซุนซวนพูด

“นายหมายความว่านายโดนสามีเศษสวะคนนั้นของเธอต่อยมา？”เซวเฉิงถาม

“แม่เอ้ย เมื่อก่อนบอกว่าสามีไม่เอาไหนคนนั้นขี้ขลาดไง เป็นเด็กอ่อนที่ยอมโดนรังแกหมด คิดไม่ถึงว่าจะมีความสามารถ ……”ซุนซวนพูดด้วยใบหน้าไม่พอใจ

ทุกคนพูดไม่ออก