เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 31

หวางเย๋ตื่นเต้นจนสั่นไปทั้งตัว

เพราะว่าเมื่อกี้เซียวชุ่นพูดว่าตอนนี้เขารักษาไม่ได้ งั้นต่อไปล่ะ？จะมีวิธีใช่หรือไม่？

“ท่านทิ้งช่องทางติดต่อไว้ได้หรือไม่ วันไหนนายหวางจะไปเยี่ยมด้วยตัวเองเลย”หวางเย๋ควบคุมความตื่นเต้นในใจ พูดด้วยความเคารพ

เซียวชุ่นลังเลเล็กน้อย พูดไปว่า：“ไม่จำเป็นหรอก สืออันถังของคุณอยู่ที่นี่ ต่อไปผมจะแวะมาบ่อยๆ”

หวางเย๋ตะลึงงัน พูดอย่างทำอะไรไม่ถูก：“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็เอาที่ท่านสบายใจเลย”

เซียวชุ่นพยักหน้า พาซ่งหลิงเอ๋อร์ออกไปจากสืออันถัง

หวางเย๋ยืนอยู่หน้าประตูมองพวกเซียวชุ่นค่อยๆ หายไปในสายตา แววตาก็ดูซับซ้อน

บรรดาแขกที่ล้อมมาดูก็งงไปหมด คิดอย่างไรพวกเขาก็คิดไม่ออกว่า ทำไมจู่ๆ ปรมาจารย์แพทย์แผนจีนท่านนี้ถึงได้เคารพเด็กน้อยที่ยังอายุไม่มากคนนั้นเช่นนี้

ที่คิดไม่ออกไม่ใช่แค่แขกเหล่านั้น แต่ยังมีซ่งหลิงเอ๋อร์ เธอขับรถไปถามอย่างอยากรู้อยากเห็นไปด้วย

“อาจารย์ เมื่อกี๊ที่คุณพูดกับหวางเย๋หมายความว่าอะไร？ทำไมจู่ๆ เขาถึงมีท่าทีกับพวกเราเปลี่ยนไป？”

“เขาป่วย”เซียวชุ่นก็ไม่ปกปิดเธอ

“อ๋า？”

“โรคที่อาจจะมีแค่ผมที่สามารถรักษาได้”

“เขาเป็นถึงหวางเย๋ ปรมาจารย์แพทย์แผนจีน แม้แต่คุณปู่ของฉันก็ยังเลื่อมใสเขาเป็นพิเศษ ถ้าแม้แต่ตัวเขาเองยังรักษาไม่ได้ คุณ ……”

ซ่งหลิงเอ๋อร์อยากพูดแต่ก็หยุดลง

“คุณหมายความว่าไง？”เซียวชุ่นเหลือบมองเธอ

ซ่งหลิงเอ๋อร์หัวเราะ：“อาจารย์ ฉันไม่ได้สงสัยวิชาแพทย์ของคุณ ก็แค่……ก็แค่ยาพวกนี้ที่คุณจ่ายยาให้ฉันฉันต้องดื่มจริงๆ หรือ？จะไม่เป็นอะไรจริงๆ ใช่ไหม？”

“วางใจเถอะ พิษไม่ฆ่าคุณแน่”เซียวชุ่นหลับตาพักสมอง

เท้าที่ซ่งหลิงเอ๋อร์เหยียบคันเร่งชะงักลง ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าอาจารย์คนนี้ของเธอดูเหมือนจะพึ่งไม่ได้นัก

ถึงแม้ความคิดเธอจะแปลก แต่สำหรับเรื่องสำคัญๆ กลับทำได้ดี

หลังจากแยกกับเซียวชุ่น เธอก็กลับไปยังที่พักใกล้กับมหาวิทยาลัยตงหลิน

คอนโดระดับไฮเอนด์เทียนหลุน อุตสาหกรรมที่อยู่ภายใต้ชื่อตระกูลซ่ง

ซ่งหลิงเอ๋อร์ใช้วิธีต่างๆ ว่าสะดวกเช็กชื่อเข้าเรียนอยู่นาน ซ่งเจิ้นไห่จึงตกลงให้เธอพักอยู่ที่นี่คนเดียวอย่างไม่เต็มใจนัก แต่ทุกสัปดาห์ต้องกลับบ้านสามครั้ง

“ป้าโจว ช่วยต้มยานี้ให้ฉันหน่อยค่ะ”

ซ่งหลิงเอ๋อร์กลับถึงบ้านก็กลายเป็นเด็กสาวที่ดูเชื่อฟัง เอายาที่เซียวชุ่นสั่งยาให้เธอด้วยรอยยิ้ม ป้าโจวคนใช้ที่ซ่งเจิ้นไห่จัดมาให้เธอโดยเฉพาะ

“คุณหนู คุณป่วยหรือคะ？”ป้าโจวพูดด้วยสีหน้าดูกังวล

“เปล่าค่ะ แค่ช่วงนี้เรียนกดดันไปหน่อยค่ะ นอนไม่ค่อยหลับ เขาว่ากันว่าผลข้างเคียงของยาจีนน้อย ฉันเลยไปเอามาหน่อยหนึ่ง”

“เรื่องพวกนี้ต่อไปให้ป้าไปทำก็พอค่ะ”ป้าโจวมองเจ้าหญิงตัวน้อยที่เชื่อฟัง แล้วพูดอย่างเอ็นดู

“ขอบคุณค่ะป้าโจว”ซ่งหลิงเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อยพูดไป

ป้าโจวถือวัตถุดิบยาไปที่ครัว ในใจก็พึมพำ

“ไม่ได้บอกว่าหลักสูตรมหาวิทยาลัยไม่ได้หนักมากขนาดนั้นหรอกหรือ ทำไมกดดันมากจนนอนไม่ค่อยหลับได้ล่ะ？ดูเหมือนคุณหนูจะขยันมากๆ แน่ อยากเรียนเยอะๆ หวังว่าอนาคตจะช่วยครอบครัวได้บ้าง”

ซ่งหลิงเอ๋อร์มองป้าโจวเดินออกไปแล้ว ก็ถอนหายใจยาวๆ ทรุดนั่งไปบนโซฟา

ประมาณครึ่งชั่วโมงถัดมา ป้าโจวยกยาที่ต้มเสร็จแล้วมาเสิร์ฟ

ซ่งหลิงเอ๋อร์มองยาน้ำสีดำบนโต๊ะน้ำชา ในใจกลัวหน่อยๆ อาจารย์คงไม่หลอกฉันหรอกมั้ง……

“ชายเก่งหญิงสวย น่าอิจฉาจัง ชาตินี้หมดหวังแล้ว หวังว่าชาติหน้าจะมีบุญวาสนาสบายๆ กับเขาบ้าง”

ท่ามกลางฝูงชนมีคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

ผมหยักศกที่มีความยืดหยุ่นของเหยาเสินเคลื่อนไหวไปมาตามฝีเท้า เมคอัพบางๆ บนใบหน้าทำให้ดูดีขึ้น

สวมชุดเดรสสั้นคอร์เซ็ทชีฟองเข้ารูปสีน้ำเงิน ทรวดทรงช่วงอกที่สูงตระหง่านและเอวบางๆ ขณะเดียวกันก็เผยให้เห็นขาสวยงามเรียวยาวคู่นั้นอย่างโดดเด่น ราวกับประธานสาวที่ละเอียดอ่อนและสาวยงามเยือกเย็น

ด้านข้างเธอมีสาวสวยคนหนึ่งที่ดูด้อยกว่าเล็กน้อย นั่นคือเพื่อนสนิทของเธอเวินหว่านยู่

“ประธานเหยา ซุนซวนนี่ไม่แย่เลยนะ จีบคุณมาตั้งนานแล้ว ดูท่าจะชอบคุณจริง ไม่อย่างนั้นคุณก็ตกลงรับรักไปเถอะ แข็งแกร่งยิ่งกว่าสามีไม่เอาไหนคอยแต่เฝ้าคุณเสียอีก”

มองเห็นซุนซวนไกลๆยืนอยู่ตรงนั้น ด้วยสภาพแบบหนุ่มหล่อสง่างาม เวินหว่านยู่จึงพูดอย่างสนใจ

“เธอชอบก็เอาไปได้ ฉันช่วยจับคู่ให้เธอได้นะ”เหยาเสินขมวดคิ้วเล็กน้อย

เวินหว่านยู่เบะปาก พึมพำว่า：“เสียดายที่เขาไม่สนฉันน่ะสิ”

มองสาวสวยสองคนเดินเข้ามา ซุนซวนรีบเดินห้าวไปตรงหน้าเหยาเสิน

“เหยาเสิน เป็นแฟนผมเถอะนะ นี่เป็นครั้งที่เก้าที่ผมสารภาพรักกับคุณแล้ว ได้โปรดตอบรับผมเถอะ เชื่อผมนะ ผมจะดีกับคุณไปทั้งชีวิต”

“ซุนซวน ฉันบอกคุณไปหลายครั้งแล้ว ฉันแต่งงานแล้ว และฉันก็ไม่รู้สึกอะไรกับคุณจริงๆ ต่อไปได้โปรดอย่ามารบกวนฉันอีก ขอบคุณ”

เหยาเสินปฏิเสธอย่างไม่ลังเล

หลายวันก่อนที่งานเลี้ยง สาเหตุที่เธอคัดค้านได้ไม่ดีพอ เพราะว่าหนึ่งตอนนั้นอยู่ต่อหน้าผู้อาวุโสหลายคน สองเพราะว่าเธอยอมแพ้ต่อเซียวชุ่นหมดแล้วจริงๆ ในขณะเดียวกันก็หมดหวังกับการแต่งงานของตัวเองอย่างสมบูรณ์ เธอยอมรับชะตากรรมแล้ว แต่งกับใครก็ได้ทั้งนั้น แค่ไม่ใช่สวะอย่างเซียวชุ่นนั่นก็พอ

แต่ว่า ตอนนี้เธอไม่อยากยอมรับชะตากรรมแล้ว

เหยาเสินพูดจบอย่างเย็นชา ก็อยากรีบออกไปจากตรงนี้ให้ไว เธอไม่ชอบฉากแบบนี้เลยสักนิด เธอไม่อยากให้ใครๆ เหมือนมาดูละครลิง