เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 100

เสิ่นยี่เห็นเหยาเสินแล้วดวงตาก็เป็นประกาย ตอนเด็กๆ ทั้งสองเล่นด้วยกันบ่อยๆ เหยาเสินในตอนนั้นยังจมูกแบนๆ ผมสั้น เหมือนเด็กผู้ชาย

ทำไมเขาคิดไม่ถึงเลยว่าไม่เจอกันสิบกว่าปี ลูกเป็ดขี้เหร่ในตอนนั้นจะสวยโดดเด่นจนใจเต้นได้ในเวลานี้

ผมยาวสลวยที่พาดไปยังไหล่ ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนจนทำให้คนอื่นหวาดกลัว ริมฝีปากสีแดงที่เย้ายวนใจ ถึงแม้หน้าตาจะดูเหมือนพิษร้าย แต่ผู้ชายที่ไหนก็น่าจะอยากเข้าใกล้ ด้านบนสวมสูทสีเข้ม ด้านล่างสวมกระโปรงยาว ดึงเรือนร่างที่สูงของเธอออกมา

ทำให้เขาเหม่อลอยไปทันที

“เสิ่นยี่ ไม่เจอกันนานเลย”

เหยาเสินทักทายก่อนทำให้เขาได้สติคืนมา

“ไม่เจอกันนานเลย”เขากลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ

“ทำไม？ไม่เจอกันนานหลายปี จำไม่ได้แล้วหรือ？”เหยาเสินพูดขำๆ

เสิ่นยี่คุมท่าทีไม่อยู่ พูดอย่างตะกุกตะกัก：“ได้ไงล่ะ เธอสวยเหมือนตอนเด็กๆ เลย”

“ปลอมมาก ตอนเด็กๆ นายเห็นฉันเป็นเด็กผู้ชายตลอด”เหยาเสินหัวเราะ

“เอาล่ะ กินข้าวไปคุยไปละกัน เดี๋ยวข้าวจะเย็นพอดี”ตอนนี้เองหลิวหยุนเซียงก็พูด

หลังจากทุกคนนั่งแล้ว ก็เริ่มทานอาหาร

โดยเริ่มจากชูแก้วขึ้นมาแสดงความยินดีกับตระกูลเหยาที่ขึ้นบ้านใหม่ เสิ่นสิ้งเย่และคนอื่นๆ ก็ให้อั่งเปาโดยเฉพาะ หลิวหยุนเซียงลองบีบดู เป็นซองหนาๆ น่าจะไม่น้อย ในใจก็รู้สึกดี

หลังจากดื่มไปสามรอบและอาหารก็มาเสิร์ฟเต็มแล้ว ทุกคนก็พูดคุยกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเพื่อนๆ ของเหยาเจี้ยนกั๋ว พอดื่มเหล้าหน่อยก็พูดมากตาม

ทางด้านเสิ่นยี่สายตาก็เหลือบมองไปที่เหยาเสินอยู่เรื่อยๆ คิดในใจถ้ารู้ว่าเหยาเสินจะสวยมากขนาดนี้ ตอนนั้นที่ย้ายบ้านผมก็คงอยู่ต่อแล้ว！

แต่พูดไปตอนนี้ก็สาย แล้วก็มองสามีที่ก้มหน้ากินข้าวอยู่ข้างเธออีกที

ได้ยินมาอยู่ว่าเขาเป็นคนไม่เอาไหน ตอนนี้ดูเหมือนจะจริง คนตั้งมากมายอยู่นี่เขายังไม่รู้จักแสดงออกหน่อย ขยันพูดออกมาบ้างก็ยังดี ให้คนอื่นประทับใจบ้าง ต่อไปเจอเรื่องอะไรไม่แน่อาจจะช่วยเหลือได้ก็เป็นได้？

คนด้านข้างไม่สังเกต แต่เหยาเสินต้องเผชิญกับสายตาแบบนี้นับไม่ถ้วนทุกวัน

สำหรับสิ่งนี้เธอคุ้นเคยดี ในใจจึงรู้สึกขยะแขยงเล็กน้อย

“สองวันนี้เพื่อนธุรกิจฉันหลายคนต่างพูดถึงคนที่ชื่อคุณเซียว พวกนายได้ยินบ้างไหม？”

เสิ่นสิ้งเย่ส่ายแก้วแล้วพูดอย่างสบายๆ

“ได้ยินมาว่า ว่ากันว่าในงานแท่นบู๊เงามืดที่หมู่บ้านเสี้ยเหอเขาเอาชนะนักบู๊ขั้นแปดของสมาคมบู๊โบราณได้ในคราวเดียว และได้แชมป์แท่นบู๊เงามืดครั้งนี้ไป เก่งมาก ฉันได้ยินว่าเหมือนจะเป็นคนมาจากเจียงไห่นะ ครั้งนี้ถือว่าเจียงไห่พวกเรามีหน้ามีตาขึ้นมาอีกครั้ง”

ชายวัยกลางคนที่อ้วนๆ หัวล้านเล็กน้อยพูด

เขาชื่อว่าเซี่ยไห่จวิน ตอนนี้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดของบริษัทจดทะเบียน ก็พูดขึ้นมา

“นักบู๊ขั้นแปด？สุดยอดมากหรือ？”มีคนที่ไม่เข้าใจเรื่องบู๊ถามขึ้นมา

“คนเดียวสามารถต้านทานคนเป็นพันได้”

เหยาเสินมองเซียวชุ่นอย่างไม่รู้ตัว ผู้ชายคนนี้ก้มหน้าลงกินข้าวอย่างเดียว กลับมาแล้วก็ไม่พูดอะไรนัก

นึกถึงเรื่องที่เขาไปต่างเมืองเมื่อหลายวันก่อน คงไม่ใช่ไอ้ระยำนี่หรอกนะ？

แต่แป๊บเดียวเธอก็ทำลายความคิดนี้ลง เซียวชุ่นสู้เป็นเธอเคยเห็นมาแล้ว แต่แนวคิดที่ว่าสามารถสู้กับคนได้เป็นพัน ทำคนตายได้ ไม่มีทางเป็นเขาหรอก