เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 99

ผู้พูดไม่คิดอะไร แต่ผู้ฟังกลับคิด

เหยาเจิ้นชูหน้าหม่นลง หยาวฮั่นพูดมีเหตุผล

ถึงตอนนั้นคืนเงินให้ธนาคารไม่ได้ ตระกูลเหยาก็ขายขี้หน้าอีก ถึงแม้ตอนนั้นเธอจะไม่พูด แต่เพื่อหน้าตาของตระกูลเหยา ตระกูลก็ต้องจ่ายเงินคืนบัญชีนี้ให้ นี่มันใช้ไม่ได้เลย！

ลูกสาวคนนี้ของเหยาเจี้ยนกั๋วกล้าจริงๆ

“กลับไปฉันจะไปถามเหยาเจี้ยนกั๋วให้เข้าใจสถานการณ์สักหน่อย”เหยาเจิ้นชูส่งเสียงฮึดฮัดเบาๆ

……

มณฑลหนิงโจวเมืองหุ้ยเหลยหยาง

ตึกหงหยิน ชื่อในนามเป็นอาคารสำนักงานของจินหลิงกรุ๊ป แต่ความจริงกลับเป็นสมาคมบู๊โบราณระดับมณฑลและยังเป็นสำนักงานใหญ่ด้วย

ตึก ตึก ตึก

เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นดังก้องทั่วทางเดิน

หญิงสาวคนหนึ่งสวมสูทเข้าเอวสีน้ำเงิน กับกางเกงยีนรัดรูป เดินผ่านทางเดินยาวด้วยสายตาเคร่งขรึม จากนั้นหยุดลงตรงหน้าห้องทำงานของรองประธาน เคาะประตูเบาๆ

ถังจ่านเผิง เป็นหนึ่งในสามผู้อาวุโสของสมาคมบู๊โบราณในมณฑล และยังเป็นรองประธานบริษัทของจินหลิงกรุ๊ปด้วย

“เข้ามา！”

หญิงสาวผลักประตูเข้าไป รีบเดินไปตรงหน้าโต๊ะทำงานแล้วยื่นเอกสารฉบับหนึ่งไปให้

ถังจ่านเผิงรับเอกสารมาดูอย่างรวดเร็ว แล้วคิ้วก็ขมวดเข้าหาทันที ค่อยๆ บดก้นบุหรี่ราคาแพงในมือ เงยตาที่เป็นประกายคู่นั้น อย่างน่าเกรงขาม

“เรียกประชุมผู้บริหารบริษัทชั้นสูงคนอื่นๆ และโทรหาหัวหน้าตระกูลซือคงทันที ให้พวกเขาจัดการเรื่องนี้เงียบๆ ก่อน เรื่องนี้ไม่ได้เป็นแค่เรื่องของตระกูลซือคง แต่ยังเป็นเรื่องของพวกเราสมาคมบู๊โบราณด้วย มันเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของเรา”

ในคำพูดเขากำชับอย่างไร้อารมณ์ใดๆ

หญิงสาวพยักหน้าตอบ จากนั้นรีบออกจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว

“จัดการเงียบๆ？การจัดการอย่างเงียบๆ？”ซือคงอานหมิงพ่อของซือคงเฉินรู้คำสั่งของสมาคมบู๊โบราณก็ถามอย่างไม่เชื่อ

“เก็บการตายเป็นความลับ ฝังไว้อย่างเงียบๆ”ซือคงซินหรงดูนิ่งเฉย พูดเสียงแหบ

ในไม่กี่ชั่วโมงสั้นๆ ชายชราที่ดูมีอำนาจในเมืองเจียงไห่ ก็ดูแก่ขึ้นเยอะทันที

“จัดการให้เงียบๆ ห่าอะไร ที่ลานประลองบู๊คนเห็นตั้งเยอะ ยังเป็นความลับอยู่อีกหรือ？”

ซือคงอานหมิงตะโกนไปด้วยความโมโห

“สมาคมบู๊โบราณต้องกล้ำกลืนความขมขื่นนี้หรือไง？ผมมองเขาผิดไปจริงๆ ก็แค่กลุ่มคนขี้เมา！”

“ตอนนั้นผมไม่ควรปล่อยน้องเฉินไปให้พวกเขา ตอนนี้ลูกชายผมตายไปอย่างอนาถแล้ว ตอนนี้แม้แต่งานศพดีๆ ก็ยังจัดไม่ได้อีกหรือ？รังแกกันเกินไปแล้ว！”

“หยุดพูดเหลวไหลได้แล้ว！”

ซือคงซินหรงตะโกน จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง：“สมาคมบู๊โบราณทำแบบนี้คงคิดมาดีแล้ว บางทีอาจจะกลัวแหวกหญ้าให้งูตื่น ยังไงน้องเฉินก็ไม่ได้ตายที่ลานประลองบู๊ คนอื่นไม่รู้ น้องเฉินไม่ค่อยกลับมาเจียงไห่อยู่แล้ว แค่โรงพยาบาลเก็บเป็นความลับ ข่าวที่น้องเฉินเสียแล้วก็ไม่รั่วไหลออกไป”

“ปินเอ๋อร์ เรื่องนี้คุณไปจัดการ ปิดปากโรงพยาบาลด้วย”ซือคงซินหรงกำชับ

“ได้ ผมจัดการเอง”ชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบรับคำสั่ง

“ให้พวกเราจัดงานศพเงียบๆ แต่ไม่ได้ไม่ให้พวกเราแก้แค้นไม่ใช่หรือ？”

“จะต้องให้ไอ้ลูกเขยเดียรัจฉานตระกูลเหยาคนนั้นตอบแทนอย่างสาสม！”

รุ่นน้องคนอื่นพูดด้วยความโกรธ

“เซียวชุ่น ตระกูลเหยา ต้องหนีไปไม่ได้สักคน！”ซือคงอานหมิงน้ำตาคลอ พูดด้วยสายตาแดงก่ำ

……

สองวันถัดมา เป็นวันหยุดพอดี