เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 104

“ข้างหน้านั่นเป็นใครมาจากไหน? น่าจะไม่ใช่คนที่อยู่ที่นี่หรือเปล่า? ครั้งหน้าอย่าให้หมาหรือแมวอะไรเข้ามาข้างในสิ หากของหายขึ้นมา พวกเจ้ารับผิดชอบกันไหวหรือไง?” โม่ยี่ไป๋พูดอย่างอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขมขื่น

“คุณไว้ใจเถอะ คุณโม่ แน่นอนว่าพวกเราจะไม่ให้ใครที่ไหนก็ได้เข้ามา” รปภเอ่ยพร้อมพยักหัวก้มลง

“ถ้าอย่างงั้นก็จะให้ฉันรออยู่ตรงนี้หรอไง?” ใบหน้าของโม่ยี่ไป๋เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“คุณถ้า…ถ้าอย่างงี้ก็แล้วกัน? งั้นวันนี้คุณออกไปทางประตูทิศตะวันตกได้ไหมครับ?” รปภ รู้ดีว่ารถคันหน้านั้นได้เสียแล้ว กลัวว่าจะต้องรอชั่วโมงกว่าก็ไม่อาจจะซ่อมเสร็จ จะไปทางไหนก็ยากไปหมด

เพี๊ยะ！

โม่ยี่ไป๋ตบลงไปข้างหูของ รปภ ก่อนที่จะเอ่ยอย่างทะนงตัว“ ฉันจะไปประตูไหน มันต้องให้แกมาคอยบอกหรอ? แกคิดว่าเวลาของฉันกับแกเหมือนกันที่ไม่มีมีราคาหรอ?จะบอกอะไรให้นะ แกมันทำให้ฉันเสียเวลาสุดๆ!”

ในความจริงแล้ว ประตูทางทิศตะวันตกนั้นห่างจากทางทิศตะวันออกไปแค่หนึ่งกิโลเมตรเท่านั้น หากขับรถไปคงแค่ไม่กี่นาที

รปภ คนนั้นใช้มือจับไปที่หน้าก่อนจะเอ่ยขอโทษ “ขอโทษครับ ขอโทษครับ คุณโม่ คุณรอสักครู่นะครับ ผมจะคิดหาวิธีให้ครับ”

“ขอโทษเขาเดี๋ยวนี้นะ”

ในตอนนี้มีเสียงที่ดังที่ไม่ร้อนรนเท่าไหร่มาจากข้างหลังดังขึ้นมา นั่นก็คือเซียวชุ่นนั่นเอง

“น้อง คุณไม่เป็นไรนะ พวกคุณรีบไปหาคนมาซ่อมรถทีเถอะ ให้มันติดคาประตูคงจะไม่ใช่วิธีที่ดีเท่าไหร่”

ถึงแม้เซียวชุ่นทั้งสองคนมองดูแล้วจะไม่ใช่คนรวยอะไร แต่ว่าเขาก็เป็นคนที่ รปภ ไม่กล้าที่จะทำให้เขานั้นไม่พอใจ

เขานั้นรีบไปเข็นรถของเซียวชุ่นหลบสักสองสามที เพราะกลัวว่าจะทำให้ทั้งสองคนนั้นปะทะกัน กลัวว่าจานข้าวของตัวเองรอบนี้จะปกป้องไม่ได้สะแล้ว

เพราะว่าเงินเดือนที่นี่นั้นให้มากกว่าที่อื่นเป็นหลายเท่า และเขานั้นไม่อยากที่จะเสียงานนี้ไป

“อ่า คุณนี่มันปากใช้ได้เลยนะ คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ให้ฉันไปขอโทษเขา มองดูแล้วคุณน่าจะบ้าไปแล้ว！” โม่ยี่ไป๋นั้นได้มองไปที่เซียวชุ่นอย่างดูถูกและเอ่ย

“ผมไม่สนใจหรอกว่าคุณเป็นใคร แต่ว่าขอโทษเขาสะ” เซียวชุ่นเอ่ยพูดด้วยสีหน้านิ้งเรียบไร้อารมณ์

ในตอนนี้เหยาเสินก็ได้เดินลงมาจากรถ เมื่อโม่ยี่ไป๋เห็นเหยาเสิน เธอจึงแอบตะลึง ผู้หญิงคนนี้ช่างสวยจริงๆ ถึงแม้เปรียบกับตัวเองนั้นจะมีความแตกต่างกันบ้าง แต่ว่าบนร่างกายของเธอนั้นกลับเปล่งประกายถึงความน่ารักอ่อนหวานและสวยงามออกมา

“ขอโทษนะคะคนสวย รถตอนนี้มีปัญหานิดหน่อย ขอโทษจริงๆ”

เหยาเสินตอนนี้ถึงแม้จะรู้สึกว่าโม่ยี่ไป๋นั้นทำเกินไป แต่ว่าเมื่อคิดตริตรองแล้วเรื่องนั้นมันเกิดจากตนเอง จึงทำได้เพียงแค่กล่าวเอ่ยขอโทษ และหวังว่าจะทำให้สถานการณ์ตอนนี้ที่จะตีกันนั้นกลับเป็นปกติ

“งั้นคุณเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า? คุณผู้หญิงสุดสวยคนนี้ก็ขับรถพังๆอะหรอ มองดูแล้วผู้ชายคนนี้น่าจะไม่มีประโยชน์เลยนะ”

โม่ยี่ไป๋ได้พูดอย่างเย่อหยิ่งสุดๆ ก่อนที่จะเหลือบมองไปที่เซียวชุ่น

“ในเมื่อไม่มีประโยชน์ก็อย่ามายุ่งเรื่องของคนอื่นสิ ดูแลตัวเองให้ดีก่อนเถอะ อย่ามาเป็นของให้คนอื่นขายขี้หน้าเลย”

ใบหน้าของเหยาเสินนั้นเปลี่ยนเป็นเย็นชา ก่อนที่จะเม้มปากแล้วเอ่ย “ผู้ชายของฉันจะเป็นยังไงคุณไม่ต้องมาสนใจหรอก หากคุณแน่มากคุณก็บินข้ามไปเลยสิ！”

เซียวชุ่นมองไปที่เธออยากตกใจ เมื่อสาวน้อยคนนี้ถึงเวลาแล้วก็ดุเดือดใช้ได้เลยนะ รักเลย！

“อะไรนะ？ว่ายังไงนะ？”

ในตอนนี้รถของเสิ่นยี่ก็ค่อยๆขับมาจอดด้านหลัง และมองเห็นเหยาเสิน ดั้งนั้นเขาขึงค่อยๆเกินออกมาจากทางด้านหลังของรถ ก่อนที่จะค่อยๆวิ่งเข้าไปถาม

“รถเหมือนว่าจะเสียแล้วน่ะ” เหยาเสินอดไม่ได้ที่จะหน้าอกจะสั่นๆ และรู้สึกไม่รู้จะทำอย่างไร

เสิ่นยี่หันหลังไปมองรถที่อยู่ข้างหลัง มองแวบเดียวเขาก็รู้ทันทีว่านั่นคือ โม่ยี่ไป๋ คฤหาสน์ของพวกเขาทั้งสองคนนั้นห่างกันไม่ไหว และพบเจอกันไม่กี่ครั้ง

“ที่แท้ก็คุณโม่เองหรอ พวกเราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

“สองคนข้างหน้าคุณคุณชายเสิ่น รู้จักด้วยหรอ?” โม่ยี่ไป๋เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ

“เพื่อนผมเอง ไว้หน้าผมหน่อยเถอะ ช่างมันจะได้ไหมล่ะ? คุณนั้นเป็นดาราดังใหญ่ขนาดนั้นหากมาทะเลาะกันตรงนี้ถูกคนอื่นถ่ายรูปไปมันก็จะดูไม่ดีไม่ใช่หรอ?”เสิ่นยี่พูดยิ้มๆ