เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 11

อู๋ต้าไห่ประธานของเฉิงฮุย เทรดดิ้งสาขาย่อย เป็นชายอ้วนพุงพลุ้ย ท่าทางดูเจ้าเล่ห์

ทันทีที่เห็นอู๋ต้าไห่ ในใจของเซียวชุ่นก็มีคำสองคำแวบเข้ามา——กวนบาทา

ไม่มีเหตุผลอื่น สายตาของอู๋ต้าไห่เต็มไปด้วยความก้าวร้าว จ้องมองเหยาเสินอย่างหื่นกาม

เหยาเสินเองก็ย่อมสังเกตเห็นสายตาของอู๋ต้าไห่ อดทนต่อความรังเกียจที่มี เอ่ยถามว่า“ประธานอู๋ วันนี้พนักงานของฉันมาทวงหนี้ ทำไมคุณต้องทำร้ายเขาจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลด้วย？”

“แล้วเรื่องหนี้สินที่ค้างอยู่สองล้าน คุณก็ผัดมากว่าครึ่งปีแล้ว ยังจะผลัดไปถึงเมื่อไร ？”

น้ำเสียงเหยาเสินไม่แข็งกระด้างและไม่นุ่มนวล เต็มไปด้วยพลังอำนาจ ราวกับนกยูงที่หยิ่งผยอง

“ที่ทำร้ายไปเพราะเรื่องเข้าใจผิด ”

อู๋ต้าไห่ท่าทีจองหอง พูดเสียงยืดเสียงยาว ดวงตาตี่ๆล่อกแล่กไปมา จ้องมองร่างอันเย้ายวนของเหยาเสิน ดวงตาเป็นประกาย

“ส่วนเรื่องเงิน หากคุณต้องการก็ได้ แต่มีราคาที่ต้องจ่ายหน่อยนะ ”

“คุณหมายความว่ายังไง？”เหยาเสินคิ้วขมวด

“ง่ายมาก คุณต้องนอนกับผมคืนหนึ่ง คืนหนึ่งสองล้าน ว่ายังไง ? ไม่ขาดทุนใช่ไหม ”

ในขณะที่อู๋ต้าไห่พูด ก็มองไปยังเหยาเสิน แล้วเลียริมฝีปากอย่างกะลิ้มกะเหลี่ย

ช่างหาได้ยากยิ่ง เจอกันครั้งแรกเขาก็เฝ้าคิดถึงอยู่ตลอดเวลาแล้ว จึงย่อมต้องคว้าทุกโอกาสเพื่อที่จะได้มีความสุขกับมัน

“นี่คุณ……หน้าไม่อาย！”

เหยาเสินโกรธจนตัวสั่น รู้สึกเพียงถูกดูถูกอย่างรุนแรง

เธอต่อว่าอย่างโกรธเคือง“นี่มันคือเงินที่คุณติดบริษัทของเรา หากคุณไม่รู้จักอาย งั้นเราก็ไปเจอกันในศาลแล้วกัน！”

เมื่อได้ยินคำขู่ของเหยาเสิน อู๋ต้าไห่ไม่ได้รู้สึกกลัวเลยสักนิด ยิ้มเยาะแล้วพูดว่า“ก็ได้ งั้นเราก็ไปเจอกันในศาล ฉันถูกใจเธอก็นับว่าเธอมีวาสนาแล้ว พูดดีๆไม่ชอบต้องให้บังคับงั้นเหรอ？”

เขามีท่าทียโสอวดดี เค้นเสียงหึในลำคอแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

“ฮัลโหล ขึ้นมาที่นี่สองคน มาลากตัวไอ้พวกคนโง่นี้ออกไปจากห้องทำงานของฉัน！”

ทันทีทันใด ไม่ถึงสิบวินาทีรปภ.สองคนพร้อมกระบองก็เข้ามา สายตาจ้องมองไปที่เซียวชุ่นกับเหยาเสินอย่างไม่ประสงค์ดี รอเพียงอู๋ต้าไห่ออกคำสั่งเท่านั้น

“อู๋ต้าไห่ ไอ้คนชั่ว！”

เหยาเสินที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดีก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอไม่เคยเห็นใครที่ไร้ยางอายแบบนี้มาก่อน

“อย่ามาเอะอะโวยวายที่นี่ ในเมื่อไม่ตอบตกลง งั้นก็ไสหัวไป！หากไม่ไป ก็จับพวกมันโยนออกไป อย่ามาอยู่รกหูรกตาฉันที่นี่”

อู๋ต้าไห่พูดอย่างสบายๆ เขามีเวลามากพอที่จะมาเล่นกับเหยาเสิน

และเขาก็เชื่อด้วยว่า อำนาจอิทธิพลของเฉิงฮุยเทรดดิ้ง ต่อให้เป็นแค่สาขาย่อยก็สามารถจะเล่นงานบริษัทของเหยาเสินได้ รอตอนที่เธอมาร้องไห้อ้อนวอนเขา คอยดูแล้วกันว่าเขาจะเล่นงานผู้หญิงคนนี้ยังไง

เขากลืนน้ำลายลงคอ ราวกับเห็นภาพของเหยาเสินที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขา

ในตอนที่เหยาเสินสิ้นหวังอย่างที่สุด จู่ๆก็มีเสียงที่เย็นชาดังขึ้นมา

“นี่ไอ้อ้วน”

เซียวชุ่นย่นคิ้ว เดินเข้าไปหา แล้วหยุดลงตรงหน้าอู๋ต้าไห่ พูดอย่างช้าๆชัดๆว่า“ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย เอาเงินมา หากไม่ให้ตอนนี้ เดี๋ยวแกได้คุกเข่าขอร้องทีหลังแน่ ！”

อู๋ต้าไห่หรี่ตามอง ถาม“เย็xแม่ง มึงเป็นใครวะ？”

ตอนที่เซียวชุ่นเข้ามาไม่ได้พูดอะไรสักคำ อู๋ต้าไห่ก็จึงมองข้ามเขาไปอย่างไม่รู้ตัว

“สามีของเหยาเสิน”

ทันทีที่คำพูดนี้พูดออกไป อู๋ต้าไห่ก็หัวเราะลั่น ใบหน้าเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

“มาอวดเบ่งอะไรที่นี่ เป็นผัวเธอ ? เก่งมากนักเหรอ ? กล้ามาเก่งต่อหน้าฉัน หากยังไม่รีบไสหัวออกไป ฉันจะเอาเมียแกต่อหน้าให้ดู！”

อู๋ต้าไห่พูดจาหยาบคายมือก็ชี้ไปที่เหยาเสิน

คนที่อยู่ข้างหลังเนื้อตัวสั่นเทา หวาดกลัวจนใบหน้าซีดเผือด เธอกับเซียวชุ่นแต่งงานกันมาสามปีแค่เพียงในนาม ตอนนี้ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องและกำลังจะถูกอู๋ต้าไห่กระทำย่ำยี?

“เซียวชุ่น เราไปกันเถอะ……”

เหยาเสินแม้จะไม่พอใจ แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกโรยแรง

เซียวชุ่นกลับส่ายหน้า ท่าทีเย็นเยือกเสียจนไปถึงกระดูก

กล้าพูดดูถูกเหยียดหยามเขาซึ่งๆหน้าขนาดนี้ อู๋ต้าไห่ถูกเขาตัดสินโทษประหารชีวิตไปแล้ว！

ในแววตาเขามีไอเย็นไหววูบ พุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว ง้างมือตัวเองขึ้น เร็วจนไม่มีใครมองทัน

“ป้าบ”เสียงตบที่คมชัดก้องขึ้นมา ดังไปทั่วทั้งบริเวณ

ทันใดนั้น อู๋ต้าไห่ก็กระอักเป็นเลือดออกมา ฟันสีขาวหลุดร่วงเต็มปาก

“ฟันของฉัน！”

อู๋ต้าไห่เอามือกุมปาก ร้องโอดครวญฟังไม่ได้ศัพท์อย่างเจ็บปวด เบิกตากว้าง ตะคอกเสียงดังด้วยความโกรธใส่รปภ.ทั้งสองคน

“ยังยืนบื้อกันอีกทำไม ? อัดมันซิ เอาให้ตายเลยนะ ！”

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดโทรออก และเมื่อต่อสายได้ ก็เอ่ยปากพูดว่า

“ผมเป็นคนที่ช่วยลูกสาวคุณเมื่อตอนกลางวัน ”

หวางเฟิงที่อยู่ปลายสายสีหน้าเปลี่ยนในทันที ขานรับอย่างร้อนรนว่า “สวัสดีครับ！ต้องขอบคุณคุณมากครับหมอเทวดา ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงพยาบาล ลูกสาวอยู่ในห้องผ่าตัด แต่หมอบอกว่าเหมือนจะไม่มีอันตรายถึงชีวิตแล้วครับ！”

หวางเฟิงรู้สึกขอบคุณเซียวชุ่นเป็นอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะเขา ลูกสาวของตัวเองอาจไม่รอดแล้วก็เป็นได้

“เรื่องเล็กน้อยครับ ที่โทรหาคุณผมมีธุระนิดหน่อย”

“เชิญว่ามาเลยครับ อะไรที่ผมทำให้ได้ ผมยินดีอย่างยิ่งครับ！” ในใจของหวางเฟิงที่นอกจากจะรู้สึกขอบคุณเซียวชุ่นแล้ว ก็อยากจะผูกมิตรกับอีกฝ่ายด้วย

คนที่มีวิชาแพทย์ล้ำเลิศขนาดนี้ ผูกมิตรด้วยก็มีแต่ผลดีไม่มีผลเสียอะไรอย่างแน่นอน

“หึ ไอ้โง่นี่คิดจะเล่นอะไร ฉันก็อยากจะดูเหมือนกัน ว่าแกจะทำอะไรได้？”

อู๋ต้าไห่ราวกับยังไม่รู้ว่าความบรรลัยกำลังจะเกิดขึ้น เขากลับไปนั่งยังเก้าอี้นวมเบาะหนังอย่างไม่สนใจอะไร ยิ้มอย่างหื่นกามให้เหยาเสิน“ ฉันว่า หากเธอตอบตกลงเป็นแฟนกับฉัน ฉันจะปล่อยไอ้โง่นี่ไปเป็นไง？”

“ฝันไปเถอะ！”

เหยาเสินกัดฟันกร่อน ให้เธอเป็นแฟนคนอื่น เธอยอมตายซะยังดีกว่า

เซียวชุ่นมองไปยังอู๋ต้าไห่ที่อยู่ตรงหน้าซึ่งไม่รู้ชะตาชีวิตตัวเอง พูดกับคนในสายเสียงเรียบว่า“ตอนนี้ผมอยู่ที่สาขาย่อยของคุณ อู๋ต้าไห่คุณรู้จักไหม ? เขาติดหนี้ยู่เหลย อินเตอร์เนชั่นเนลมากว่าครึ่งปีแล้ว แต่ไม่ยอมใช้ ยังพูดข่มขู่ด้วยว่า จะจับผมเข้าคุก”

ได้ยินคำนี้ หวางเฟิงที่อยู่ปลายสายก็ก่นด่าในใจขึ้นมาทันที

แน่นอนว่าเขาต้องรู้จักอู๋ต้าไห่อยู่แล้ว เพราะตำแหน่งประธานของสาขาย่อยนั้นต้องผ่านเขาเท่านั้น ไอ้เจ้าไง่นี่ กลับกล้าไปล่วงเกินหมอเทวดาแบบนี้ได้！

“กรุณารอสักครู่ ผมจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้！”

เซียวชุ่นกดวางสาย แล้วจ้องมองไปยังอู๋ต้าไห่อย่างเรียบเฉย

คนด้านหลังสงบนิ่งไม่หวั่นไหว พูดเยาะเย้ยว่า“วันนี้แกจะเรียกใครมาก็ไม่มีประโยชน์ ฉันจะให้แกได้รู้ ว่าคนแบบไหนที่แกไม่ควรไปมีเรื่องด้วย！”

เซียวชุ่นก็ขี้เกียจจะอธิบาย เขายิ้มให้เหยาเสินและกล่าวว่า“ คอยดูละครที่กำลังจะเกิดขึ้นแล้วกัน ”

เหยาเสินยิ้มอย่างขมขื่น ในใจของเธอไม่คิดว่าเซียวชุ่นจะสามารถตามใครที่ไหนมาได้ สิ่งที่เธอหวังในตอนนี้ก็เพียงให้เจ้าหน้าที่ตำรวจมาแล้วจัดการกับปัญหานี้ซะ

สิบนาทีผ่านไป จู่ๆประตูก็ถูกผลักเปิดออก

คนในชุดสูทภูมิฐาน ชายวัยกลางคนที่สวนแว่นขอบทองเดินเข้ามา ผมเผ้าของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเร่งรีบเดินทางมาเป็นอย่างมาก

ทันทีที่เห็นบุคคลนี้ รอยยิ้มที่มั่นอกมั่นใจบนใบหน้าของอู๋ต้าไห่ก็แข็งค้างขึ้นในทันที