เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 111

“ปรมาจารย์โจ๋วยังจัดการเรื่องงานศพของมารดาอยู่ที่บ้าน อีกไม่กี่วันก็จะกลับไปที่เหลยหยาง เขาเป็นผู้กำกับดูแลสมาคมของมณฑล และเป็นอาจารย์ของน้องเฉินอีกด้วย ไม่มีเขาคอยแนะนำให้ทำ คนอื่นๆก็ไม่รู้จะแก้ไขเรื่องราวกันได้อย่างไรเป็นการชั่วคราว” ซือคงเจี๋ยกล่าว

“น้องเฉินเข้าร่วมแท่นบู๊เงามืดในครั้งนี้เพื่อพวกเราสมาคมบู๊โบราณ ไม่อย่างนั้นจะสูญเสียชีวิตได้อย่างไร แต่ตอนนี้พวกเขากลับบ่ายเบี่ยงอีก หรือจะโยนความรับผิดชอบอย่างนั้นหรือ!”

“พวกเขามีเบื้องหลังที่เป็นทางราชการอยู่ ทำเรื่องอะไรก็ไม่สามารถทำตามใจปรารถนาได้อยู่แล้ว จะไม่กล้าก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยาก”

“พ่อ! เรื่องนี้จะยืดเยื้อต่อไปไม่ได้แล้ว ถ้าหากคนสารเลวนั่นหนีไปแล้ว แผ่นดินกว้างใหญ่ขนาดนี้ พวกเราจะไปหาตัวเขาเจอได้จากที่ไหน? ถึงตอนนั้นไม่ได้อยู่ในอาณาเขตพื้นที่ของพวกเราแล้ว ก็ยิ่งจะยากขึ้นไปอีก พ่อจะต้องแก้แค้นเพื่อน้องเฉินนะ”

ซือคงอานหมิงคุกเข่าลงตรงเท้าของซือคงซินหรง ร้องห่มร้องไห้เอ่ยพูดออกมา

สายตาของทุกคนตระกูลซือคงมองมารวมกันอยู่ที่ร่างของเจ้าของตระกูลผู้ที่มีคุณธรรมและบารมีสูงคนนี้ รอเขาตัดสินใจ

ซือคงซินหรงเงียบโดยไม่ได้เอ่ยพูดออกมาอยู่พักใหญ่ แล้วออกปากเอ่ยขึ้น : “ซือคงเจี๋ย รีบเตรียมเงินสดพันล้านให้ที แล้วไปเขาคงหมิงด้วยกันกับฉัน”

ทุกคนของตระกูลซือคงมองหน้ากันแวบหนึ่งด้วยสีหน้าท่าทางที่แตกต่างกันไป

นักพรตยู่ซูแห่งเขาคงหมิงเป็นปรมาจารย์บู๊ มีลูกศิษย์เป็นร้อยๆคน

ศิลปะการต่อสู้มีกฎเกณฑ์ที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษร มีเพียงผู้ที่สามารถบุกทะลวงช่วงปฐมภูมิได้เท่านั้นถึงจะสามารถมีสิทธิสร้างนิกายได้ นักพรตยู่ซูแทบจะบุกทะลวงช่วงปฐมภูมิกลายเป็นปรมาจารย์รุ่นเดียวกันกับโจ๋วจือหยวนปรมาจารย์โจ๋ว

เพียงแต่นักพรตยู่ซูถึงแม้ว่าร่างจะอยู่ในองค์กรศาสนาบางองค์กร แต่การปฏิบัติตัวนั้นมีความโลภมากในเรื่องทรัพย์สินเงินทอง เขาไม่สนใจความคิดที่คนอื่นจะมองเขาเลยแม้แต่นิดเดียวด้วยเช่นกัน จะเชิญให้เขามารับตำแหน่งหากไม่มีทรัพย์สินเงินทองมากพอเกรงว่าจะเป็นเรื่องที่ยากมาก

แต่ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลซือคงรวมแล้วก็เพียงแค่สามสี่พันล้านเท่านั้น จะให้รวบรวมเงินสดมาเป็นพันล้านจึงมีความลำบากอยู่บ้างอย่างเห็นได้ชัด

และยิ่งไปกว่านั้นใช้เงินพันล้านเพื่อแก้แค้นให้ซือคง ซึ่งเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของสมาชิกตระกูลอื่นๆ ถึงแม้ว่าในใจของพวกเขาจะรู้สึกโมโหและอดที่จะลังเลไม่ได้เช่นกัน

คำวิพากษ์วิจารณ์ที่แอบกระซิบกระซาบกันดังขึ้นมา มีคนคัดค้านไม่เห็นด้วย และมีคนพยายามสนับสนุนอย่างถึงที่สุด

“พันล้าน เป็นกำไรสุทธิของทั้งจินสีกรุ๊ปในช่วงไม่กี่ปีมานี้ของพวกเราเลยนะ นี่มันคุ้มกันไหม? คนก็จากไปแล้ว พวกเรายังต้องใช้ชีวิตกันอยู่นะ”

“เพื่อแก้แค้นให้กับน้องเฉิน จะพันล้านหรือสองพันล้าน ต่อให้สิ้นเนื้อประดาตัวก็ไม่เสียดาย”

“พ่อครับ พวกเราไม่มีเงินสดมากขนาดนั้น.....”ซือคงเจี๋ยขมวดคิ้วพลางเอ่ยขึ้น

“ซือคงเจี๋ย นายหมายความว่าอะไร? นี่มันเกี่ยวกับศักดิ์ศรีของตระกูลซือคงของพวกเรานะ ซือคงซิงลูกชายของนายโดนดูถูก ลูกชายของฉันตาย นี่เป็นความอัปยศอดสูที่ใหญ่หลวงยิ่งนัก กับเงินเพียงแค่พันล้านนายก็ทำใจไม่ได้แล้วเหรอ?!”ซือคงอานหมิงเอ่ยพูดขึ้นด้วยความโกรธ

“นายพูดเหลวไหลอะไรน่ะ? ที่ฉันพูดนั้นเป็นสถานการณ์จริง ฉันดูแลควบคุมเรื่องบัญชีของตระกูลมาหลายปีขนาดนี้ ในบัญชีมีทรัพย์สินเงินทองอยู่เท่าไหร่ ฉันจะไม่รู้ดีอย่างชัดเจนเลยอย่างนั้นเหรอ?”

“พอได้แล้ว คนในตระกูลก็มาขัดแย้งกันเองแล้ว แพร่ออกไปมีแต่จะทำให้คนอื่นเขาหัวเราะเยาะเอาได้ เงินสดไม่พอถ้าอย่างนั้นก็กู้ธนาคาร ถ้ายังใช้การไม่ได้ก็ขายสิทธิของผู้ถือหุ้นไปซะ” ซือคงซินหรงตัดบท

เดิมทีในห้องโถงใหญ่ที่เอะอะโวยวายกันอยู่นั้นเงียบลงในทันที

นายท่านออกปากมาแล้ว คนที่อยู่เบื้องล่างนั้นก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว

เรื่องนี้ก็กำหนดให้เป็นแบบนี้แล้ว

.........

รถของเหยาเสินยังซ่อมอยู่ที่ศูนย์บริการซ่อมรถ วันถัดมานั้นทั้งสองคนยังคงนั่งรถไปทำงานที่บริษัท

เซียวชุ่นอยู่ที่บริษัทพักหนึ่งแล้วก็แอบหนีออกมา

ในลานเล็กๆของถนนติ้งซิน เขาพูดถึงการวางแผนจัดการของตัวเองกับหงส์แดง ถึงแม้ว่าหงส์แดงแสดงออกถึงความจงรักภักดีที่มีต่อเขาอย่างชัดเจนแล้ว ก็ยังต้องการจะสอบถามความคิดเห็นของเธอดู

“เมื่อก่อนฆ่าคน ตอนนี้กลับต้องการปกป้องคน น่าสนใจดีนะ” หงส์แดงเอ่ยออกมา

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็เห็นด้วยแล้วใช่ไหม?”เซียวชุ่นเอ่ยขึ้นพลางยิ้ม

“หงส์แดงฟังคำสั่งคุณอยู่แล้ว”เธอพูดขึ้นมาอย่างอึกๆอักๆ : “หงส์แดงยังมีเรื่องอยากขอร้องอีกเรื่อง.....”