เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 126

ยู่ซูจื่อนั่งอยู่ตรงนั้น ในใจแอบไม่เข้าใจ ถ้าเอาตามตระกูลซือคงกับข่าวที่พูดถึงกันนั้น เซียวชุ่นนี้สามารถฆ่าซือคงเฉินนักบู๊ขั้นแปดอย่างง่ายดาย แล้วเขาจะยอมเป็นเขยแต่งเข้าได้อย่างไรล่ะ？

และอีกอย่างจากคำพูดของคนตระกูลเหยาก็ฟังออกว่า พวกเขาจะดูถูกเขาแบบนี้

ถ้าการฝึกฝนของเซียวชุ่นอยู่เหนือซือคงเฉิน งั้นอย่างน้อยก็ใกล้จะเข้าสู่ช่วงปฐมภูมิ นักบู๊ที่แข็งแกร่งแบบนี้ ไม่ว่าไปอยู่ที่ไหนก็จะถูกปฏิบัติเยี่ยงแขก

หรือว่าคนตระกูลเหยาไม่รู้ความแข็งแรงที่แท้จริงของเขยแต่งเข้าของพวกเขาคนนี้เลย？

ไม่ใช่แค่เขา ทุกคนที่รู้ความแข็งแรงที่แท้จริงของเซียวชุ่นต่างมีความคิดแบบนี้ พวกคนตระกูลเหยาช่างเป็นกลุ่มคนโง่เง่า

“นายท่านตระกูลเหยา ข้าน้อยนักพรตเต๋าคงหมิงซานยู่ซูจื่อ ที่มาวันนี้เพื่อมาขอคำชี้นำจากคุณเซียวโดยเฉพาะ”ยู่ซูจื่ออดไม่ได้ที่จะพูด

คำนี้พูดออกมา ก็เกิดความโกลาหลขึ้นทันที

คงหมิงซานยู่ซูจื่อ！

ปรมาจารย์บู๊มาหาเองถึงที่……

ห่า！เมื่อกี๊เขาพูดอะไรไป？

ขอคำแนะนำจากคุณเซียว？ใครคือคุณเซียว？

“คุณคือนักพรตยู่ซูเองหรือ เป็นเกียรติมากที่ได้เจอ สิบปากว่าไม่เท่ากับตาเห็น นักพรตช่างแตกต่างกับคนทั่วไปจริงๆ ก็แค่……ไม่ทราบว่าคุณเซียวที่ท่านพูดถึงคือ？”

ถือว่าเหยาเจิ้นชูก็เคยเห็นสภาพต่างๆ ในสังคม ถึงแม้ในใจจะตกใจ ก็ยังไม่ลืมตัวเสียกิริยา ลุกขึ้นตอบอย่างมีมารยาท

“ก็ลูกเขยตระกูลเหยาของพวกคุณ เซียวชุ่น”ยู่ซูจื่อพูดอย่างแสดงคารวะตอบ

ทุกคนในตระกูลเหยาต่างตกตะลึงอีกครั้ง

“นักพรตน่าจะมั่วแล้ว เขามันเศษสวะที่อ่อนแอ จะเป็นไปได้ไง？”เหยาเจิ้นชูโบกมือแล้วพูด

หยาวฮั่นเคยเห็นเซียวชุ่นสู้กับคนอื่นมาแล้ว

วันนั้นเซียวชุ่นทำมังกรสามหมดสติเพียงท่าเดียวที่จิ่นซิ่วกั๋วจี้ ตอนที่รับมือกับบอดี้การ์ดสิบกว่าคนด้วยตัวคนเดียวเขาก็อยู่ที่นั่น แต่เรื่องที่สง่างามน่าเกรงขามของเซียวชุ่น ทำลายความน่าเกรงขามของตัวเองเขาจะไม่บอกคนอื่น

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนั้นเซียวชุ่นยังทำให้เขาอับอายต่อหน้าผู้คนด้วย เรื่องขายขี้หน้าแบบนี้จะพูดได้ไง

แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าความแข็งแรงที่แท้จริงของเซียวชุ่นจะแข็งแกร่งกว่าที่เขาเคยเห็นเยอะเลย

“เขาไม่คู่ควรแม้แต่จะถือรองเท้าให้นักพรต ยังต้องขอคำแนะนำอะไรอีก”ท่ามกลางผู้คนมีคนพูดขึ้นมา

“ตระกูลเหยาของพวกคุณนี่จริงๆ เลย……”แม้แต่เจิ้งหย่งจางก็พูดอย่างพูดไม่ออก

ถึงเขาแทบจะอยากให้เซียวชุ่นตายลงตรงหน้าเขาในทันที แต่พลังที่เซียวชุ่นควบคุมนั้นกลับทำให้เขาหวาดกลัว

เมื่อก่อนเขาก็เคยได้ยินถึงกลุ่มบู๊ของสมาคมบู๊โบราณเหล่านี้ แต่ไม่เคยเห็นกับตา คิดว่าเป็นแค่เรื่องเล่าต่อกันมา แต่พอเห็นเซียวชุ่นโยนท่อนเหล็กไปบนเพดานอย่างง่ายดาย เขาถึงเชื่อว่าบนโลกนี้มีที่เรียกกันว่า“บู๊”อยู่จริง

“อีกเดี๋ยวคนตระกูลเหยาของพวกคุณอยู่ให้ไกลดีกว่า จะได้ไม่เปื้อนเลือด”เจิ้งหย่งจางพูดด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น

“นักพรตยู่ซูมาเพื่อสัตว์เดรัจฉานอย่างเซียวชุ่นนั่นโดยเฉพาะ”

คนตระกูลเหยางงโดยสิ้นเชิง เพื่อเซียวชุ่นแล้วถึงกับต้องหาปรมาจารย์บู๊มารับมือโดยเฉพาะ？

จำเป็นด้วยหรือ？

“เจิ้งหย่งจาง ผมว่าคุณอยากตายนะ！”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังเข้ามาในห้องโถงตระกูลเหยาจากไกลๆ

ทุกคนในห้องต่างตกใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจิ้งหย่งจางที่ตกใจจนตัวสั่น

ทุกคนมองออกไปนอกบ้านพร้อมกัน แต่ไม่มีใคร แต่เสียงนี้พวกเขาได้ยินกันจริงๆ จากนั้นข้างในใจก็ตกใจในทันที และมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นตระหนก

สีหน้าของยู่ซูจื่อเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เสียงนี้ไม่ใช่คนสูงส่งที่เจอเมื่อคืนหรอกหรือ？