เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 154

ผู้อาวุโสทั้งสามของสมาคม ในขณะเดียวกันก็เป็นผู้บริหารสูงสุดของจินหลิงกรุ๊ปโค่วเจิ้งชิงประธานกรรมการ ถังจ่านเผิงรองประธานกรรมการ หม่าหงฉีมาต้อนรับถึงที่ หลังจากที่เห็นผู้อาวุโสแล้ว ก็รีบเข้าไปประคองทางด้านหน้า

“ปรมาจารย์โจ๋ว ยินดีต้อนรับครับท่าน”โค่วเจิ้งชิงเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่มีรอยิ้ม

คนที่มานั้นโจ๋วจือหยวนอาจารย์ของซือคงเฉิน

มณฑลหนิงโจว เจ้าสำนักสมาคมบู๊โบราณว่างมาโดยตลอด ที่เขามาในครั้งนี้ก็เพื่อจะมาเติมตำแหน่งที่ว่างนี้

ในนามเจ้าสำนักไม่อนุญาตให้เข้าร่วมการบริหารควบคุมกิจการ เพียงแค่จัดการงานในสมาคมเท่านั้น ดูเหมือนกับมีอำนาจไม่ใหญ่โตมากนัก แต่ความจริงแล้วไม่ใช่แบบนั้น เนื่องจากว่ากำหนดเส้นแบ่งได้ยาก อุตสาหกรรมของสมาคมในขณะเดียวกันก็คืองานของสมาคมด้วยไม่ใช่หรือ?

โจ๋วจือหยวนยกมือขึ้น บ่งบอกว่าพวกเขาไม่ต้องประคอง แล้วแสร้งทำเป็นยิ้มออกมา : “ฉันยังไม่แก่ถึงขั้นจะต้องให้คนมาประคองหรอก”

ผู้อาวุโสทั้งสามมองสบตากัน ความหมายที่แสดงออกทางสายตา ดูแล้วเจ้าสำนักโจ๋วท่านนี้จะไม่พอใจพวกเขาซักเท่าไหร่นัก

แต่ก็ไม่น่าแปลก ซือคงเฉินเป็นลูกศิษย์คนโปรดของเขา เขาเคยส่งข้อมูลที่ชัดเจนมาหลายครั้งกับสมาคม ให้ทางสมาคมจัดการเรื่องนี้

เพียงแต่ซือคงเฉินตายบนเวทีประลอง หากสมาคมแทรกแซงโดยไม่ได้คำนึงถึงเหตุและผล นามไม่เที่ยง วาจาก็จะไม่ราบรื่น ถึงตอนนั้นตกอยู่ในชื่อเสียงที่เอาชนะไม่ได้ก็จะเป็นการสร้างความเสียหายให้กับสมาคมมากเกินไป

ดังนั้นจึงรู้สึกลังเลอยู่ตลอด และยืดเยื้อมาจนถึงตอนนี้

ถึงแม้ว่าโจ๋วจือหยวนจะโด่งดังมีชื่อเสียง แต่แขนของเขาก็ไม่ได้ยืดไปได้ไกลขนาดนั้น ไม่สามารถดูได้ทั้งหนิงโจว ดังนั้นโค่วเจิ้งชิงทั้งสามคนจึงต้องทำอย่างขอไปทีอยู่ไม่กี่ครั้ง

แต่กลับคิดไม่ถึงว่าปรมาจารย์โจ๋วท่านนี้จะมากลายเป็นเจ้าสำนักสมาคมแห่งมณฑลหนิงโจว ทำให้ทั้งสามคนอับอายเป็นอย่างมาก

โค่วเจิ้งชิงยิ้มอย่างอายๆ : “ปรมาจารย์โจ๋วหยอกกันแล้ว ท่านดูไม่แก่เลยแม้แต่นิดเดียว นั่งรถมากลัวว่าท่านจะเหนื่อยน่ะครับ”

โจ๋วจือหยวนอืมตอบรับเสียงขึ้นจมูกจากนั้นก็เดินขึ้นบันไดที่รายล้อมไปด้วยผู้คน แล้วเดินเข้าไปตึกหงหยินอย่างรวดเร็ว

ในห้องประชุม ผู้บริหารของจินหลิงกรุ๊ปนั่งยืดตัวตรง แต่ที่สามารถเข้าร่วมการประชุมระดับสูงแบบนี้ได้ล้วนแต่จะต้องเป็นสมาชิกของสมาคมบู๊โบราณทั้งหมด

หลังจากที่โจ๋วจือหยวนนั่งลงในตำแหน่งหลักแล้ว สายตาก็กวาดไปมองทุกคนอย่างรวดเร็ว พลางเอ่ยขึ้นอย่างตรงประเด็น : “เรื่องของซือคงเฉินลูกศิษย์ฉัน ขอให้ทุกท่านอธิบายกับฉันมา”

สิ่งที่ควรจะต้องมาก็มาแล้วในที่สุด หลบเลี่ยงไม่ได้แล้ว

แม้จะเป็นเช่นนี้โค่วเจิ้งชิงทั้งสามคนนั้นก็ยังคงเหงื่อออกอยู่ดี

ปรมาจารย์โจ๋วท่านนี้ว่ากันว่าเข้าสู่ช่วงปฐมภูมิแล้ว อีกทั้งยังเป็นคนเผด็จการ ไม่ให้เกียรติแม้แต่นิดเดียว และแม้กระทั่งอาศัยที่ตัวเองอยู่ในฐานะของตระกูลขุนนางบู๊กล้าท้าทายปรมาจารย์ใหญ่อย่างโจ่งแจ้งอีกด้วย

ในตระกูลโจ๋วมีนักบู๊เป็นจำนวนมาก ไม่พูดถึงเรื่องอื่น โจ๋วจือเหิงพี่ชายท้องเดียวกันของโจ๋วจือหยวนไม่ได้อยู่ภายใต้การฝึกฝนแบบนี้ อาศัยตระกูลที่แข็งแกร่ง ก็ไม่เกรงกลัวเพราะมีคนหนุนหลังอยู่แล้ว

โค่วเจิ้งชิงรีบบอกความกังวลที่ระดับผู้บริหารของสมาคมมีร่วมกันนี้กับโจ๋วจือหยวน

คำพังเพยว่า คนทำผิดกฎหมายรู้ว่าต้องได้รับโทษแต่ก็ยังทำ เอาความรับผิดชอบนี้ให้กับทุกคน เกรงว่าปรมาจารย์โจ๋วท่านนี้ก็คงจะพูดอะไรไม่ได้อีกเช่นกัน

โจ๋วจือหยวนเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่พอใจ : “ถึงแม้ว่าน้องเฉินจะเป็นเพียงแค่ลูกศิษย์ของฉัน แต่สิบกว่าปีมานี้ฉันก็รักเหมือนกับเป็นลูกของตัวเองมาตลอด เขาต้องมาสูญเสียชีวิตของตัวเองไปก็เพื่อสมาคมของพวกคุณ ไม่คิดว่าพวกคุณจะเอาข้ออ้างแบบนี้มาทำอย่างขอไปทีแบบนี้?”

“ปรมาจารย์โจ๋วท่านเข้าใจผิดแล้ว ผมจะกล้าได้อย่างไร ความจริงแล้วพวกเราก็คุยกันเรื่องนี้อยู่ตลอดเหมือนกัน อีกไม่นานผลการปรึกษาหารือกันก็จะออกมาแล้ว ตอนนี้ในเมื่อท่านมาแล้ว ทั้งหมดนี้ก็จะส่งต่อให้ท่านเป็นคนตัดสินใจ”โค่วเจิ้งชิงเตะส่งลูกบอลนี้ให้กับโจ๋วจือหยวน ต่อไปถ้าหากเบื้องบนมีการตำหนิกล่าวโทษ ความรับผิดชอบนี้ก็จะอยู่ที่โจ๋วจือหยวน

โจ๋วจือหยวนจะไม่รู้ความคิดเล็กๆน้อยๆของเขาได้อย่างไร เพียงแต่มาถึงตำแหน่งนี้ของเขาแล้ว ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมาเล่นเล่ห์เหลี่ยมเหล่านี้กับพวกเขาแล้ว

มุมปากของเขามีรอยยิ้มดูถูกปรากฏขึ้น : “วางใจได้ ฉันจะแก้แค้นให้กับลูกศิษย์ของฉันเอง”

ทุกคนรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที