เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 157

“ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณอาซ่ง พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วงฉันมากเกินไป ฉันมีแผนของตัวเอง” เซียวชุ่นกล่าวด้วยท่าทางสงบเหมือนเช่นเคย

เมื่อซ่งชิงโจรู้การตัดสินใจของเขา ก็ทำได้เพียงถอนหายใจ “ชั่งเถอะ ขอพูดจบเพียงเท่านี้ แต่เซียวช่นมีบุญคุณต่อตระกูลซ่งหากต้องการความช่วยเหลือ ใดๆก็พูดได้เลย นายซ่งจะทำอย่างสุดความสามารถ"

“ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณอาซ่ง” เซียวชุ่นพยักหน้า

หลังทานอาหารเสร็จ ซ่งหลิงเอ๋อร์ ขับรถส่ง เซียวชุ่นกลับซ่งชิงโจรีบรายงานสถานการณ์ปัจจุบันของเจียงไห่กับตระกูลเฟิง

“อาจารย์ ฉันจะไม่ขัดขวางอาจารย์และพี่เหยา”

ระหว่างทางกลับ ซ่งหลิงเอ๋อร์ เหลือบมอง เซียวชุ่นบ่อยครั้ง และพูดติดๆขาดๆ

เซียวชุ่นเหลือบมองเธอเล็กน้อย ยิ้มและไม่พูดอะไร

อันที่จริง ประโยคนี้คลุมเครือ "ไม่ขัดขวาง"มีหลายกรณีมาก "ไม่ขัดขวาง" รักษาระยะห่าง และอีกอย่าง "ไม่ขัดขวาง" ที่ไม่ต้องการฐานะที่ชัดเจน

ความรู้ด้านความรักเซียวชุ่นแทบจะเป็นกระดาษเปล่าที่ใสสะอาด

เหยาเสินก็รับมือยากพอแล้ว ตอนนี้เขาจึงไม่รู้ว่าจะจัดการกับสถานการณ์แบบนี้อย่างไร

เขารู้จักความรู้สึกที่ ซ่งหลิงเอ๋อร์ ที่มีต่อเขา ซ่งหลิงเอ๋อร์ เหมาะกับการจินตนาการส่วนใหญ่ของผู้ชายที่อยากมีกิ๊ก เธอทั้งสาว ทั้งสวย และรวย สิ่งที่สำคัญคือไม่ค่อยฉลาด เป็นคู่หูกับชายที่กินเมียที่สุดเลย

แต่เซียวชุ่นมีคนที่รักแล้ว เขาจึงไม่สามารถตอบสนองต่อความรักของเธอได้

ก็เลยไม่ได้พูดอะไรให้ชัดเจน จะได้ดีต่อทุกคนด้วย

รถเข้าสู่สะพานข้ามถนนไป๋เหอก็เริ่มช้าลง มีรถติดอยู่ข้างหน้า เมื่อมองดูไปก็ไม่เห็นจุดสิ้นสุด

ตอนนี้ก็เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว นี่ไม่ใช่ใจกลางเมือง น้องครั้งที่จะมีรถติด

ซ่งหลิงเอ๋อร์ ที่อยู่ข้างๆเหลือบไปที่ เซียวชุ่นด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน บรรยากาศในรถก็แปลกเล็กน้อย

“ฉันจะไปด้านหน้าดูว่าเกิดอะไรขึ้น มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นหรือเปล่า” เซียวชุ่นพูดขณะที่เขาเปิดประตูรถ

"อ่อ"

เซียวชุ่นเดินไปข้างหน้าหลายสิบเมตรและเจอกับชายหนุ่มคนหนึ่ง

“เฮ้เพื่อน ข้างหน้าเกิดอะไรขึ้น” มีคนยื่นหัวออกมาจากรถข้างๆแล้วถาม

“ข้างหน้าปิดถนนแล้ว ดูเหมือนขบวนรถของสมาคมบู๊โบราณจะผ่านทางนั้น” ชายหนุ่มตอบ

“ให้ตายเถอะ ฉันคิดว่ามีผู้ใหญ่มาเจียงไห่ซะอีก ก็แค่สมาคมบู๊โบราณ มันจะยิ่งใหญ่เกินไปละ แถมยังปิดถนนถูกอีก แม่งเอ๊ย”

“อย่าให้คำพูดนี้ไปถึงหูสมาคมบู๊โบราณล่ะ พวกเขาทั้งหมดเป็นคนที่เก่งถึงขั้นหนึ่งคนสู้กับสิบคนได้เลยนะ แถมเป็นคนมีเงิน และผู้คน ไม่อย่างงั้นรัฐบาลคงไม่ให้ความสนใจมากขนาดนั้นหรอก” ชายหนุ่มหัวเราะและพูดติดตลก

ในเวลานี้ชายในรถอีกคันหนึ่งได้พูดต่อว่า “ได้ยินมาว่าเพื่อหลีกเลี่ยงความวุ่นวายจากภายนอก โรงแรมยู่จินเซียงที่อยู่ด้านหน้าได้เชิญแขกทั้งหมดออกไปแล้ว เพื่อใช้เป็นที่ต้อนรับพิเศษเพื่อรับสมาชิกของ สมาคมบู๊โบราณ เพียงเพื่อให้ผู้ใหญ่เหล่านี้มีสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบเท่านั้นเอง เก่งจริงๆเลย"

เซียวชุ่นล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของเขา ยิ้มอย่างสนุกสนาน และบ่นว่า "โรงแรมยู่จินเซียงใช่ไหม"

สมาคมบู๊โบราณไม่ปรากฏต่อหน้าสาธารณชนง่ายๆ ถึงแม้จะออกมาก็จะไม่ทำให้เป็นเรื่องที่ทุกคนรู้ไปทั่ว ตอนนี้มันมาพร้อมกับการประโคมใหญ่ ๆ ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการยกระดับสถานะของตระกูลซือคงใน เจียงไห่

ในขั้นต้น หัวหน้าตระกูลซือคงซือคงซินหรง ที่เสียกะทันหัน บรรยากาศที่โศกเศร้าก็ถูกกวาดล้างไป คนทั้งตระกูลรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งในทันที เหมือนไม่ได้จัดงานศพ มีบรรยากาศที่ฉลองเผยออกมาด้วย

ในเวลานี้ห้องไหว้บรรพบุรุษของตระกูลซือคง สว่างไสว และซือคงเจี๋ยนั่งอยู่บนเก้าอี้ของหัวหน้า และใบหน้าของสมาชิกในครอบครัวด้านล่างต่างก็เต็มไปด้วยความสุข