เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 162

บรรยากาศในโถงจัดงานตกลงไปที่จุดเยือกแข็งอย่างกะทันหัน ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

“เหลือเชื่อไอ้หนุ่มนี่ยอมรับโต้งๆเลยว่าเขาฆ่าอดีตผู้นำตระกูลซือคง! ”

“ไม่น่าเชื่อว่าเขาต้องการให้คนตระกูลซือคงใส่ชุดกระสอบไว้ทุกข์ให้สหายของเขา?! ”

ยโสโอหัง!

มีเสียงกระซิบประหลาดใจดังขึ้นจากฝูงชน

ส่วนสหายของเขา ไม่มีใครสนใจว่าเป็นใคร อาจเป็นแค่คนไร้ตัวตนแค่นั้น

ทุกคนในตระกูลซือคงตกตะลึงไปไม่กี่วินาที จากนั้นสายตาจับจ้องไปที่ซือคงเจี๋ย

“คุณพ่อเสียเพราะเลือดออกในสมองไม่ใช่หรือ? ” ซือคงอานหมิงถามอย่างไม่เข้าใจ

“นั่นสิ คุณลุงใหญ่ ไหนคุณลุงบอกว่าคุณปู่......”

ซือคงเจี๋ยยกมือกล่าวตัดบท : “แท้จริงแล้วไอ้เดรัจฉานนั่นเป็นคนฆ่าคุณพ่อ ฉันไม่สะดวกใจจะพูด”

จากนั้นเขามองไปที่เซียวชุ่น พูดเสียงเหี้ยมว่า : “ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ความตายอบู่ตรงหน้ายังกล้ายโสเช่นนี้ วันนี้ถ้าแกเดินออกไปจากประตูตระกูลซือคงได้ ตระกูลซือคงของเราจะถอยออกไปจากดินแดนเจียงไห่ จากนี้จะไม่เหยียบกลับมาอีกเลย”

เซียวชุ่นฆ่าซือคงเฉินหลานชายของเขา ฆ่าซือคงซินหรงบิดาของเขา

ตอนนี้ยังสร้างความอับอายและดูหมิ่นผู้ล่วงลับในโถงไว้ทุกข์ ทำให้บิดาเขาจากไปอย่างไม่สงบ

วันนี้ถ้าปล่อยเขาไป ตระกูลซือคงก็ไม่มีหน้าจะยืนหยัดอยู่ในเจียงไห่อีกต่อไป

เป๊าะ!

เซียวชุ่นยกมือขึ้นอย่างสงบนิ่ง ดีดนิ้วเบาๆ

บู้ม!

โลงศพไม้จันทน์สีแดงที่อยู่ข้างหลังเขาลุกเป็นไฟในชั่วพริบตา เปลวไฟสูงหลายเมตรพวยพุ่งออกมา!

เปลวเพลิงลุกลามไปทั่วทั้งโลงศพทันที และคลื่นความร้อนก็แผ่กระจายไปทั่วโถงไว้ทุกข์ขนาดใหญ่!

ผู้คนในโถงไว้ทุกข์ อดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงร้องด้วยความตื่นตระหนก แล้วค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆประตู

“นี่เขาต้องการทำให้ผู้นำตระกูลซือคงไม่สงบสุข!”

“ไม่มีความเคารพผู้อาวุโสกว่าเอาเสียเลย!”

“นี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน ทำไมอยู่ๆไฟลุกขึ้นมาได้!”

“เร้วเร็ว! รีบดับไฟเร็ว!” พ่อบ้านจางเรียกพวกคนรับใช้ ทุกคนรีบเร่งกันขึ้นไป แต่กลับไม่รู้จะเริ่มลงมือจากตรงไหน ตบเท้ากันอย่างรีบเร่ง

ทุกคนในตระกูลซือคงตื่นตระหนก และรีบเร่งขึ้นไปช่วยกันดับไฟ

เป๊าะ!

เสียงดีดนิ้วอีกแล้ว!

ทันใดนั้นเปลวไฟก็ทวีความรุนแรงขึ้น เกิดเสียงปัง! โลงศพทั้งโลงก็แตกเป็นเสี่ยงๆทันที และเปลวไฟก็สาดไปทั่วทุกที่ สมาชิกตระกูลซือคงหลายคนที่กำลังจะดับไฟพลันกลายเป็นมนุษย์เพลิง!

ชั่วพริบตา โถงไว้ทุกข์แทบจะกลายเป็นนรกบนดิน มีแต่เสียงโอดครวญโหยหวนดังระงม

มาถึงตอนนี้ทุกคนถึงได้เข้าใจ ว่าคนตรงหน้านี้ ไม่ได้จะมาแสดงความเสียใจตั้งแต่แรก แล้วก็ไม่ได้จะมาประณามใคร

เขามาเพื่อฆ่าคน!

เมื่อสักครู่นี้การดีดนิ้วสองครั้งของเซียวชุ่นราวกับเวทมนตร์ ทั้งยังทำให้ทุกคนตกตะลึงไม่หยุด!

ในเวลานี้ เขาเป็นเหมือนรูปปั้นหิน หยัดยืนอย่างภาคภูมิ ไม่ขยับขเยื่อนแม้แต่น้อย ราวกับว่าเขาไม่แม้แต่กะพริบตา

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะมีคำถามในใจว่า สรุปคนคนนี้เป็นใคร?

ไม่เพียงแต่คนธรรมดาจะงุนงงสงสัยกับสิ่งนี้ แต่โจ๋วจือหยวนและฉู่จิ่งถงสองผู้รอบรู้ต่างก็เกิดความสงสัยอยู่ในใจลึกๆ

มือของเซียวชุ่นเมื่อครู่ไม่ใช่สายบู๊ และดูเหมือนว่าจะไม่ใช่คาถาในตำนาน แต่กลับเหมือนเวทมนตร์อยู่เล็กน้อย

“แกไอ้สารเลว! แกทำให้คุณพ่อฉันแม้จะตายไปแล้วก็ไม่ได้สงบสุข ฉันจะฆ่าแก!”

ซือคงอานหมิงเหลืออดมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้เธอเสียสติไปแล้ว สองตาแดงก่ำ พุ่งตัวเข้าใส่เซียวชุ่นด้วยความโกรธเกรี้ยว

กริก!

ปากกระบอกปืนเย็นเฉียบจ่ออยู่บนหน้าผากของเขา ดวงตาของซือคงอานหมิงเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัวในทันที กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาสั่นหลายครั้ง กลืนน้ำลายอย่างเงียบ ๆ

ดวงตาของหงส์แดงที่เย็นเยียบยิ่งกว่าปากกระบอกปืนไม่สังเกตเห็นอารมณ์ที่วูบไหวเล็กน้อยนั้น

“หยุด!” โจ๋วจือหยวนตะโกนเสียงดังทันที

ปัง!

เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว ละอองโลหิตพ่นฟุ้งออกมาจากด้านหลังศีรษะของซือคงอานหมิง