เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 191

เซียวชุ่นเคยสับสนอยู่ว่าจะเอายาชะล้างไขกระดูกให้เหยาเสินใช้ดีหรือเปล่า

เพราะถึงอย่างไรเธอก็ผ่านช่วงอายุที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ที่ดีที่สุดมาแล้ว ถึงแม้จะให้เธอใช้ยาชะล้างไขกระดูก ก็เป็นพลังธรรมชาติของนักบู๊ขั้นต่ำคนหนึ่งเช่นกัน จะดูสิ้นเปลืองอยู่บ้างจริงๆ

แต่คิดอีกทีแล้ว แม้เพียงจะเป็นนักบู๊ขั้นต่ำ ถ้าหากตัวเองชี้แนะเธอให้ดีที่สุด อนาคตต่อไปการรับมือกับการโจมตีของคนธรรมดาเป็นสิบคนก็ยังไม่เป็นปัญหา

มุ่งไปตรงจุดนี้ เขายังคงเอายาชะล้างไขกระดูกที่มูลค่าเป็นหมื่นล้านให้เธอ

คิดไม่ถึงว่ายาชะล้างไขกระดูกจะไม่มีประโยชน์กับเหยาเสินเลยแม้แต่นิดเดียว นี่เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมากเหลือเกิน

เมื่อวานเพิ่งจะกลั่นออกมาเขาก็ให้ซ่งหลิงเออร์ไปหนึ่งเม็ด

หลังจากที่เด็กนั่นกินไปแล้ว เซียวชุ่นได้ยินแม้กระทั่งกระดูกในร่างกายของเธอนั้นส่งเสียงอออกมา มีหมอกขาวชั้นหนึ่งวนเวียนอยู่ทั่วร่างกายของเธอ สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าพลังธรรมชาติของเธอนั้นเพิ่มขึ้นมาอีกขั้นหนึ่งในชั่วพริบตา

และนี่สามารถอธิบายได้ว่ายาชะล้างไขกระดูกที่ตัวเองกลั่นออกมานั้นไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน แต่ทำไมมาอยู่ที่ร่างของเหยาเสินแล้วถึงไม่มีผลกระทบอะไรเลยกัน?

เขาจับชีพจรของเหยาเสิน ร่างกายของเธอไม่ผิดปกติไปจากคนทั่วๆไป คงจะไม่ใช่ปัญหาของร่างกาย

หลังจากนั้นไม่กี่นาที

เขายังคงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ : “รู้สึกอย่างไรบ้าง?”

เหยาเสินมองเขาแปลกๆ : “ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย สรุปแล้วคุณให้ฉันกินยาอะไรไปกันแน่?”

เธอไม่ได้โกหก ไม่รู้สึกว่ามีอะไรที่แตกต่างไปจากเดิมจริงๆ

เซียวชุ่นยิ้มออกมาอย่างไม่เป็นธรรมชาตินัก ถ้าหากบอกเหยาเสินไปตรงๆว่าเธอกินยาชะล้างไขกระดูกไป เธอจะต้องไม่เชื่ออย่างแน่นอน

ส่วนเป็นเพราะสาเหตุอะไรกันแน่ที่ทำให้ยาชะล้างไขกระดูกในร่างกายของเธอทำงานผิดปกติ เรื่องนี้ต่อไปก็ค่อยๆสืบเสาะได้อีก

เขาพูดปั้นเรื่องขึ้นมา : “ใช้ให้ตื่นตัว มีชีวิตชีวากระปรี้กระเปร่าไงครับ ผมเห็นช่วงนี้คุณดื่มกาแฟติดๆกันเป็นแก้วๆเลย ของพวกนั้นดื่มมากไม่ดีนะ ก็เลยทำยาจีนขึ้นมาให้คุณ แบบนี้คุณก็จะสามารถดื่มกาแฟให้น้อยลงได้แล้ว”

เหยาเสินรับรู้ได้อย่างชัดเจนถึงความไม่มั่นใจเล็กน้อยของเขา ใช้สายตาที่สงสัยจ้องมองเขา มองเขาคุยเรื่องสัพเพเหระอย่างเงียบๆ

“อ่อ เหมือนกับว่าผมยังมีภารกิจหนึ่งยังไม่ได้ทำ ผมกลับไปออฟฟิศก่อนแล้วกันนะ”

เซียวชุ่นพูดจบประโยคนี้แล้ว ก็รีบออกไปอย่างรวดเร็ว

........

ใกล้จะสิ้นปี

พนักงานส่วนมากของสตาร์ไลท์บีโอล้วนแต่หยุดกลับบ้านไปฉลองเทศกาลตรุษจีนกันแล้ว พื้นที่โรงงานขนาดใหญ่เยือกเย็นและเงียบเหงามากเป็นพิเศษ

เสือน้อยนั่งอยู่ตรงขั้นบันไดหน้าประตูด้วยใบหน้าเล็กๆที่เหม่อลอย ย่ากำลังทำอาหารอยู่ในบ้าน

แล้วจู่ๆในสายตาก็มีเงาของร่างหนึ่งปรากฏตัวขึ้น ดวงตาโตๆที่ไม่มีชีวิตชีวานั้นก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ลุกขึ้นมา แล้วกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจวิ่งเข้าไป คิ้วโค้งหัวเราะคิกคักพลางเอ่ยขึ้นมา : “คุณอาเซียว!”

ทุกครั้งที่คุณอาเซียวมาก็จะเอาของอร่อยๆมาให้เธอมากมาย เธอชอบมาก

เซียวชุ่นลูบศีรษะเล็กๆของเธอ : “เสือน้อยช่วงนี้เป็นเด็กดีหรือเปล่า?”

ดวงตาของเสือน้อยจ้องไปยังกล่องบรรจุภัณฑ์สีสันฉูดฉาดที่อยู่ในมือเขา พลางพูดขึ้นมาอย่างขอไปที : “หนูเป็นเด็กดีอยู่แล้วค่ะ”

จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นพลางเอ่ย : “คุณอา หนูช่วยคุณอาหิ้วนะคะ? ตอนนี้เสือน้อยมีกำลังเยอะมากเลย”

เซียวชุ่นยื่นของบำรุงในมือให้เสือน้อย ความจริงแล้วล้วนแต่เป็นที่เขาผสมเองทั้งนั้น สามารถบำรุงร่างกายได้ หากใช้ในระยะยาวอย่างน้อยก็จะไม่เป็นหวัดเจ็บป่วยเล็กๆน้อยๆอีกเป็นอันขาด

“ประธานเซียวมาแล้ว” นางมังกรสามเช็ดมือแล้วยืนอยู่ตรงหน้าประตู

ตอนนี้ความเกลียดชังที่มีต่อเซียวชุ่นลดลงไปมากแล้ว แต่คำพูดก็จะยังคงแสดงความเย็นชาออกมาอยู่บ้าง

“นี่ใกล้จะถึงช่วงตรุษจีนแล้ว ผมมาเยี่ยมป้าน่ะครับ” เซียวชุ่นยิ้มพลางเอ่ยขึ้น

“มานั่งข้างในเถอะ” นางมังกรสามเอียงตัวให้เขาเข้ามาในบ้าน