เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 202

ทันทีที่ชายชราพูดก็เปิดงานทันที ทุกคนยกแก้วขึ้นดื่ม เสียงดังครึกครื้นกลับสู่บรรยากาศที่คึกคักสนุกสนาน

อย่างไรก็ตาม ในห้องโถงมีความเงียบที่อธิบายไม่ได้ มีเพียงเสียงชามและตะเกียบที่ชนกัน และเสียงกระซิบกระซาบของใครบางคนเป็นครั้งคราว

"มาสาย มาสาย!"

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงดังมาจากสนาม

เห็นชายวัยกลางคนร่างผอมสวมแว่นที่มีสง่างาม เดินตรงไปที่ห้องโถงอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เห็นนี้ หลายคนก็ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

“พระเจ้า ซ่งชิงโจ หัวหน้าเมืองเหว้ยฮุย?”

“เขาคือซ่งชิงโจวหรือ ดูไปแล้วอายุแค่นี้กลับเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเหว้ยฮุย”

“นี่คือหัวหน้าที่ทรงพลังอย่างแท้จริง ไม่เพียงแต่ครองตำแหน่งในเมืองเหว้ยฮุยอยู่เท่านั้น แต่ตอนนี้เขาได้เข้าครอบครองตระกูลซ่งแห่งเจียงไห่แล้ว”

“คุณท่านหลิวอยู่ในกลุ่มมหาอำนาจไหน แม้แต่ซ่งชิงโจวหัวหน้าใหญ่ขนาดนั้นก็มาที่นี่”

มีคนในสนามที่รู้จักซ่งชิงโจวก็ถกเถียงกันใหญ่

อำเภอฉีตั้งอยู่ชายแดนระหว่างเจียงไห่และเหว้ยฮุย ข่าวของทั้งสองเมืองมาบรรจบกันที่นี่ ในทางภูมิศาสตร์ มันใกล้เคียงกับเหว้ยฮุยมากกว่านิดเดียว ดังนั้นชื่อของซ่งชิงโจวจึงเป็นที่คุ้นเคยของคนจำนวนมาก

ในเวลาเพียงไม่กี่ปี เขาได้ก้าวขึ้นมาเป็นเจ้าพ่อในเมืองเหว้ยฮุย และกลายเป็นบุคคลในตำนาน

เมื่อทุกคนในตระกูลหลิวได้ยินถึงการมาเยือนของซ่งชิงโจว พวกเขาประหลาดใจมากกว่าการมาของตู้ซิ่งเป็นร้อยเท่า

ไม่ว่าอย่างไรว่าตู้ซิ่งก็เป็นคนในท้องที่ ยังพอคาดเดาได้บ้าง แต่ซ่ง ชิงโจวห่างไกลจากพวกเขามากเหลือเกิน ไม่มีทางที่จะเทียบกับเขาได้

แต่จู่ๆเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในตอนนี้ จะไม่ทำให้คนในตระกูลหลิวรู้สึกสับสนได้อย่างไร

ซ่งชิงโจวมาคนเดียวและเดินเข้าไปในห้องโถง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่สง่างาม: “คุณท่านหลิว ผมมาโดยไม่ได้รับเชิญ มาอวยพรวันเกิดคุณท่านและรวดมาคารวะปีใหม่ด้วย คุณท่านคงไม่ปฏิเสธใช่ไหม?”

หลิวหมิงต๋าแสดงรอยยิ้มที่ซับซ้อนออกมา: "ไม่ ไม่..."

ตระกูลหลิวจะนั่งติดเก้าอี้ได้อย่างไร นี่เป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่ ทุกคนต่างยืนขึ้นด้วยความปลื้มใจอย่างไม่คาดฝัน

แม้แต่เซียวโจก็ไม่กล้าเสียงดังต่อหน้าเขา ตระกูลเซียวในเมืองเหว้ยฮุ้ยถูกซ่งชิงโจวจัดการให้เชื่อฟังอย่างกับคนโง่มานานแล้ว

“ลุงซ่ง มาอำเภอฉีได้อย่างไร?” เซียวชุ่นเหล่มองและถามซ่งชิงโจวด้วยความสับสน

ลุง...ลุงซ่ง!

เซียวชุ่นเรียกว่าซ่งชิงโจวว่าลุงซ่ง?

และน้ำเสียงทั้งสองก็ดูจะคุ้นเคยกันดี

ทุกคนคิดว่าพวกเขาได้ยินผิด

นี่ยังเป็นลูกเขยเศษสวะเมื่อก่อนหรือเปล่า?

เขารู้จักคนระดับนี้ได้อย่างไร?

คนตระกูลหลิวตะลึงอ้าปากค้างไม่รู้จะทำอย่างไร

“อ่อ บังเอิญเดินผ่านมาพอดี รู้มาว่าแกอยู่ที่นี่เลยแวะมาดูแกหน่อย” ซ่งชิงโจวกล่าวด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น