เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 213

“ใคร” เซียวชุ่นถามอย่างสงสัย

“เหยาเสี่ยวหยูกลับมาแล้ว”

“หล่อนไม่ได้อยู่เมืองหลวงหลังจากสำเร็จการศึกษาแล้วหรือ ทำไมกลับมาตอนนี้ล่ะ เพิ่งจะหลังปีใหม่นะ” เซียวชุ่นพูดอย่างงงๆ

เหยาเสี่ยวหยูเป็นลูกสาวคนสุดท้องของ เหยาเต๋อ เป็นลูกพี่ลูกน้องของเหยาเสิน ซึ่งอายุน้อยกว่าเธอสองปี ในตระกูลเหยาเหยาเสี่ยวหยูจะสนิทกับเหยาเสิน หน่อย

“ใครจะไปรู้ เด็กคนนั้นบ้าไปทั้งวันแล้ว ความคิดเปลี่ยนไปมาตลอด” เหยาเสินถอนหายใจและพูด

“เหยาเสี่ยวหยูกลับมา คนในตระกูลเหยาไม่ไปรับ ให้ผมไปรับจะเหมาะสมไหม”

“เด็กคนนั้นโทรหาฉันให้ไปรับเธอ เธอบอกว่าเธอจะมาดูที่บริษัทหน่อย ฉันมีธุระในตอนบ่าย ฉันจะส่งข้อความหาเธอในภายหลังและบอกเธอว่าคุณไปรับเธอ อีกอย่าง คุณก็ฝึกขับรถสิ คุณเพิ่งฝึกเป็น ต้องออกรถบ่อยๆ ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่คุ้นเคยกับรถอีก"

ภายใต้ "คำแนะนำอย่างระมัดระวัง" ของซ่งหลิงเอ๋อร์ในที่สุด เซียวชุ่นก็ได้รับใบขับขี่ แต่เขาก็ไม่ได้เชี่ยวชาญเกินไป และ Audi A4 อันเดิมของเหยาเสิน เป็นรถยนต์ปัจจุบันของเขาแล้ว ใช้คำพูดของเหยาเสินก็คือ ไปชนก็ไม่เสียดาย

“ก็ได้ ผมจะไปรับ” เซียวชุ่นตอบ

ที่ท่าอากาศยานนานาชาติเจียงไห่ เครื่องบินโบอิ้ง 747 ถูกลดระดับลงอย่างช้าๆ และลงจอดบนรันเวย์อย่างราบรื่น

ประตูห้องโดยสารเปิดออก ผู้โดยสารค่อยๆ เดินลงบันไดเลื่อน ผู้โดยสารคนสุดท้ายเป็นหญิงสาวสวยอายุน้อย หน้าตาไม่เป็นอันตรายต่อสังคม บนใบหน้าเธอไม่มีความเหนื่อยเลยแม่แต่น้อย แต่กลับตื่นเต้นมาก

เหยาเสี่ยวหยู ยืนอยู่ที่ประตูห้องโดยสารและสูดหายใจเข้าลึก ๆ นี่คือกลิ่นของเจียงไห่ อากาศของบ้านเกิดดีที่สุด ในเมืองหลวงมีหมอกควันในฤดูหนาวมากเกือบเต็มท้องฟ้า เมื่อไม่มีหมอกควัน ลมก็แรงและแห้งแล้งมาก แต่ใครให้นั่นคือเมืองหลวงล่ะ สถานที่ที่ผู้คนนับไม่ถ้วนไล่ตามความฝัน แม้แต่เด็กที่ร่ำรวยอย่างเธอก็หวังจะพิสูจน์ตัวเองในที่นั่นเหมือนกัน

เมื่อเดินออกจากสนามบิน ก็เห็นว่าเซียวชุ่นรออยู่ที่นั่นแล้วคนในบ้านบอกว่าเขาไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

แต่ในสายตาของ เหยาเสี่ยวหยู ดูเหมือนจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เลย เขายังคงเป็นขยะเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าไอ้นี่ใส่ยาเสน่ห์อะไรให้พี่เหยาเสินให้ผู้หญิงที่ฉลาดและสวยเหมือนพี่เหยาเชื่อฟังเขาขนาดนั้น แถมยังให้เขาถือหุ้นบริษัทอีก บ้าไปแล้วจริงๆ

พ่อของเธอบอกกับเธอทางโทรศัพท์อย่างชัดเจนว่าพี่เหยาเสินถูกไล่ออกจากตระกูลเหยาเพราะผู้ชายคนนี้

เหยาเสินกว่าจะซื้อ ซิงเหอ คีเอเจอร์มาได้ ตอนนี้เริ่มดีขึ้นแล้ว จะปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ควบคุมบริษัทไม่ได้ อย่างน้อยสูตรของ หุ้ยเซิงหยวน ต้องอยู่ในมือของตระกูลเหยาถ้าผู้ชายคนนี้มีแผนอะไรที่ไม่ได้จะได้มีมาตรการรับมือ

นี่ก็เพื่อประโยชน์ของพี่เหยาขอให้พี่เหยา จะไม่โทษฉันนะ

เหยาเสี่ยวหยูเดินไปหา เซียวชุ่นขณะที่คิดถึงสิ่งที่ เหยาเต๋อ บอกกับเธอทางโทรศัพท์

เซียวชุ่นไม่รู้ว่าเหยาเต๋อพูดอะไรกับเหยาเสี่ยวหยูทางโทรศัพท์

ภาพลักษณ์ที่เขามีต่อเหยาเสี่ยวหยู ไม่ได้แย่นัก แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเธอดูถูกเขาเหมือนคนอื่นๆ ในตระกูลเหยา แต่เธอเรียนที่เมืองหลวงและทำงานอยู่ที่นั่นหลังจากสำเร็จการศึกษา หนึ่งปีก็ไม่ได้เจอกันสักกี่ครั้ง

เจอกันบ้างเป็นครั้งคราว แม้ว่าเหยาเสี่ยวหยูจะไม่คุยกับเขานัก แต่เขาไม่ค่อยพูดจาไม่ดีเหมือนคนอื่นๆ ในตระกูลเหยา

“ระหว่างทางราบรื่นดีไหม?” เซียวชุ่นถามอย่างเป็นกันเองขณะที่เดินไปหยิบกระเป๋าจากมือของเธอ

เหยาเสี่ยวหยูทำเสียง "อืม" จากรูจมูกของเธอแล้วเดินออกไป หลังจากเห็นรถของเซียวชุ่น เธอพูดเบา ๆ ว่า "พี่เขย ช่วงนี้สบายเนาะ ขับรถแล้วด้วย"

เซียวชุ่นเก็บสัมภาระไว้ในท้ายรถ หัวเราะเฮอะๆและพูดว่า "เพิ่งฝึกขับ"

เหยาเสี่ยวหยูเยาะเย้ยที่มุมปาก ส่ายหัวแล้วเปิดประตูเข้าไปในรถ

ตามหลักการของ ซ่งหลิงเอ๋อร์ที่ไม่ชนคนอื่น รถของ เซียวชุ่นขับได้อย่างราบรื่นมาก ใช่ เขาไม่ยอมรับว่าช้าหรอก แต่นี่คือนิ่ง

เหยาเสี่ยวหยูกลอกตา ขยะก็คือขยะ แม้กระทั่งขับรถก็เป็นสภาพแบบนี้ จะทำอะไรได้อีกเนี่ย