เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 214

เมื่อเซียวชุ่นเดินไปถึง ทั้งสองคนก็นั่งลงแล้ว นอกจากพวกเธอ 2 คน ยังมีสาวงามอีกสามคนที่แต่งกายอย่างมีสไตล์และการแต่งหน้าที่สีสันแตกต่างกัน แต่ละคนมีจุดเด่นของตนเอง แต่มีอยู่คนหนึ่งที่หน้าตาคุ้นๆ

เขานึกขึ้นทันที เหมือนเคยพบในงานเลี้ยงที่บ้านของโม่ยี่ไป๋แต่เขานึกชื่อไม่ออก

เมื่อ โอหยางเชียนเชียนเห็น เซียวชุ่นเธออดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เธอไม่คิดว่าจะได้พบกับ เซียวชุ่นในสถานที่แบบนี้ ผู้มีฐานะแบบเขาควรอยู่ในสถานที่ที่หรูหรากว่านี้ไม่ใช่เหรอ? เหมือนคลับส่วนตัวหรืออะไรทำนองนั้น

ครั้งที่แล้วที่จากกันอย่างรีบร้อน โอหยางเชียนเชียนรู้ดีว่าเซียวชุ่นเป็นตัวละครแบบไหน

หลังหาเรื่องคุณชายต่งและหลี่ซ่างจื้อที่อยู่ยงคงกระพันใน เจียงไห่เสร็จ กยังสามารถถอยได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

ใน เจียงไห่นอกเหนือจากบุคคลลึกลับที่ทำลายตระกูลซือคงในชั่วข้ามคืน ทำให้หัวหน้าตระกูลซือคงตาย ให้ตระกูลซือคงหลบหนีไป นอกจากคนๆนั้นจะเป็นใครไปได้อีก

ในเมื่อเป็นบุคคลลึกลับแม้แต่ผู้บริหารเองก็ไม่ค่อยจะเอ่ยนามของเขา ดังนั้นจึงเดาได้ว่าเซียวชุ่นไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนของเขา

โอหยางเชียนเชียนก็เลยยิ้มและพยักหน้าให้เขาเป็นการทักทาย

เซียวชุ่นยิ้มให้เธอ แต่ก็ไม่ได้ทักทายออกเสียงเช่นกัน

นอกจากเพื่อนผู้หญิงของเหยาเสี่ยวหยูแล้ว ยังมีชายหนุ่มอีกสองคน

เมื่อพวกเขาเห็นเหยาเสี่ยวหยูดวงตาของพวกเขาเป็นประกายทันที มีความปรารถนาโลภเล็กน้อยก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขา

เหยาเสี่ยวหยู แต่งหน้าอ่อนๆ ไม่ว่าจะรูปลักษณ์หรือบุคลิกของเธอก็ดีกว่าผู้หญิงคนอื่นๆไม่น้อย

ผู้หญิงที่กอดกับเธอเมื่อกี้ชื่อถังเฟยเฟย หล่อนชี้ไปทางผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่ชุดลายดอกไม้ และแนะนำให้ เหยาเสี่ยวหยู “นี่คือ"

จากนั้นก็ชี้ไปที่ชายหนุ่มที่มีผมสีเหลืองอยู่ด้านหลัง: "นี่คือฟ่านหยางทั้งสองคนเป็นเพื่อนใหม่ของฉัน"

“นี่คือเพื่อนรักของฉันเหยาเสี่ยวหยูนำคำทักทายจากผู้คนในเมืองหลวงมาทำความรู้จักกับทุกคน ถ้าน้องสาวของฉันมีอะไรในอนาคต ทั้งสองท่านต้องดูแลเธอเป็นพิเศษด้วยนะคะ”

จากนั้น ถังเฟยเฟยโอบไหล่ของ เหยาเสี่ยวหยูและแนะนำเธอให้กับชายทั้งสอง

เหยาเสี่ยวหยูทักทายทั้งสองและนั่งลง โดยไม่มีท่าทีที่จะแนะนำ เซียวชุ่นเมื่อชายสองคนเห็น เซียวชุ่นดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตที่มีต่อผู้ชาย

เดิมทีเหยาเสี่ยวหยูไม่คิดที่จะแนะนำ เซียวชุ่นเลย แต่หลังที่ถังเฟยเฟยได้เห็นเซียวชุ่นแล้ว ก็มองเขาและถามด้วยความรังเกียจเล็กน้อย "เสี่ยวหยูนี่คือแฟนเธอเหรอ"

เหยาเสี่ยวหยูรีบอธิบาย: “ไม่ใช่ นี่เป็นสามีของลูกพี่ลูกน้องของฉัน เซียวชุ่นที่มารับฉันที่สนามบิน และได้รับสายจากเธอครึ่งทางก็เลยมาด้วยกัน

ถังเฟยเฟยกะพริบตาและพูดขึ้นทันที: “เป็นเขยแต่งเข้าของลูกพี่ลูกน้องคนสวยของเธอใช่ไหม”

หลังพูดจบ เธอมองที่ เซียวชุ่นอีกครั้ง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจ

เมื่อ โอหยางเชียนเชียนได้ยินคำเหล่านี้ หัวใจของเธอก็กระชับขึ้นทันที

เธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับถังเฟยเฟยกลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะพูดอะไรที่อุกอาจมากกว่านี้

ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เป็นเสือ งีบๆนะ พอไม่โกรธก็เหมือนแมวที่นิ่งๆ งัวเงีย พอโกรธขึ้นมาสามารถบีบให้ทุกคนในที่นี้ตายด้วยปลายนิ้วได้

โชคดีที่เซียวชุ่นไม่สนใจและนั่งลงที่ขอบเก้าอี้

โอหยางเชียนเชียนวางใจลง คิดว่าตัวเองอาจจะคิดมากเกินไป

อันที่จริงบิ๊กบอสท่านนี้ก็เป็นคนอารมณ์ดี เมื่อครั้งที่แล้วที่อยู่บ้านของโม่ยี่ไป๋มีคนมากมายเยาะเย้ยเขา แต่เขาไม่สนใจและไม่ถือสา

แต่ยังคงต้องระมัดระวังอยู่ดี อยู่เคียงข้างราชาผู้เปรียบเสมือนอยู่ข้างเสือ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นราชาเจียงไห่ในตอนนี้

เหยาเสี่ยวหยู ไม่ได้หลบเลี่ยง ยอมรับโดยตรง: “อื่ม คือเขาเอง”

จากนั้นก็แนะนำเพื่อนของเธอให้รู้จักกับ เซียวชุ่นสั้น ๆ : "เซียวชุ่นนี่คือเพื่อนของฉัน ถังเฟยเฟย โกฉิง โอหยางเชียนเชียน เจียวเสว่"

เซียวชุ่นพยักหน้าอย่างสงบ พยักหน้าตอบสนองทุกคน

เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้ก็เคยได้ยินบางสิ่งที่เกี่ยวกับเขยแต่งเข้าของพี่สุดสวยของ เหยาเสี่ยวหยู

นอกจากนี้ดูเหมือนว่าเซียวชุ่นจะไม่เข้ากับคนเหล่านี้และสถานที่นี้ ดังนั้นสายตาของทุกคนที่มีต่อเขาจึงกลายเป็นว่าไม่ใช่เชื้อชเดียวกัน ต่างก็เป็นคนโง่ทั้งนั้น

ระดับชีวิตของพวกเขาไม่สามารถเข้าถึงเรื่องใหญ่แบบที่เซียวชุ่นทำ แม้แต่โอหยางเชียนเชียนก็เดาด้วยสัญชาตญาณเท่านั้น

“เสี่ยวหยูกลับมาในครั้งนี้จะอยู่ยาวหรือเพียงแค่กลับมาดู” หลังจากแนะนำตัวเสร็จ ถังเฟยเฟยก็ก้าวเข้าประเด็น

“ครั้งนี้กลับมาคงไม่กลับในเวลาสั้นๆนี้ บางทีมันอาจจะหวนคืนสู่รากเหง้าแล้วก็เป็นไปได้” เหยาเสี่ยวหยูตอบ

“จะกลับมารับมรดกของตระกูลแล้วเหรอ”

“ฉันไม่คิดที่จะทำงานในบริษัทของตระกูล วิชาเอกไม่ตรงกัน ฉันจะไปที่ ซิงเหอ คีเอเจอร์ของลูกพี่ลูกน้องฉัน ที่ฉันเรียนคือวิทยาศาสตร์โมเลกุล ซิงเหอ คีเอเจอร์ของลูกพี่ลูกน้องของฉันทำผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ จะไปฝึกฝนที่ฝ่ายเทคนิคดู” เหยาเสี่ยวหยูจิบไวน์แล้วพูด

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็มองไปที่เซียวชุ่น

เธอรู้ว่าตอนนี้ เซียวชุ่นถือหุ้นทั้งหมดของ ซิงเหอ คีเอเจอร์และเขาเป็นเจ้านายที่แท้จริงของ ซิงเหอ คีเอเจอร์ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่คุ้มแทนเหยาเสินอีกครั้ง

ไม่รู้จริงๆ ว่าพี่เหยาเสินคิดอะไรอยู่ ปล่อยให้ไอ้นี่ถือหุ้นส่วนทั้งหมดไว้ในมือของเขา

“พี่เขยจะต้อนรับฉันใช่ไหม” เหยาเสี่ยวหยูถามด้วยรอยยิ้ม

“แน่นอน” เซียวชุ่นตอบเบาๆ

“เธอไปทำงานที่ลูกพี่ลูกน้องก็ต้องทักทายกับเขาเหรอ เขาเป็นแค่ลูกเขยขยะไม่ใช่เหรอ เขามีสิทธิ์อะไรที่จะพูด” ถังเฟยเฟยพูดด้วยรอยยิ้ม จับมือเหยาเสี่ยวหยูอย่างสนิทสนม

หัวใจดวงน้อยๆของ โอหยางเชียนเชียนกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง และเธอก็เหลือบมอง ถังเฟยเฟยด้วยสายตาที่ซับซ้อน รู้สึกเหมือนกำลังดูเพื่อนจะตกลงไปในปากของเสือ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

จากนั้นเธอก็เหลือบไปที่ เซียวชุ่นอีกครั้ง

เขาเหมือนเป็นภิกษุผู้เฒ่าผู้เข้าสู่สมาธิแล้ว ลักษณะของบ่อน้ำเก่าไม่มีคลื่นของน้ำ ดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจเรื่องยนี้

โอหยางเชียนเชียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เฟยเฟยเธอพูดให้น้อยกว่านี้สักสองสามคำเถอะ...” โอหยางเชียนเชียนก็ยังทนไม่ไหวเตือนถังเฟยเฟย

ถังเฟยเฟยเหลือบมองที่เธออย่างสงสัย: "เชียนเชียนมีอะไรหรือเปล่า"

โอหยางเชียนเชียนเม้มปาก: “ไม่มีเป็นไรพี่เซียวพบกับพวกเราเป็นครั้งแรก ไม่ควรพูดแบบนี้”

ถังเฟยเฟยยิ้มและพูดว่า "คุณหนูเชียนเชียนของพวกเราช่วงนี้กินอาหารเจเหรอคะทำไมใจดีแบบนี้ อีกอย่างที่ฉันพูดก็ไม่ผิดน่ะ ใครที่ไม่รู้ว่าลูกพี่ลูกน้องที่สวยงๆของ เสี่ยวหยูแต่งงานกับผู้ชายไร้ประโยชน์"

โอหยางเชียนเชียนกลอกตาไปที่ ถังเฟยเฟยและไม่สนใจเธอ ในใจคิดแต่ว่าขอให้ตัวเธอมีบุญมากพอละกัน

“ฝ่ายเทคนิคไม่มีอนาคตน่ะ เงินเดือนคงที่ทุกเดือน ถ้าเธอสนใจก็มาที่บริษัทพวกเราได้ บังเอิญว่าอดีตผู้ช่วยของฉันเพิ่งออกไป ฉันขาดผู้ช่วย ไม่เพียงมีแต่เงินเดือนพื้นฐานแต่ยังมีค่าคอมมิชชั่นสูงด้วยนะ”

ในเวลานี้ ดวงตาของโจวฉู่เป็นประกายด้วยความคิดชั่วร้าย มองไปที่ เหยาเสี่ยวหยูและพูด

พนักงานที่พึ่งเข้าสังคมที่สวยงามอย่างเหยาเสี่ยวหยู เมื่ออยู่เคียงข้างเขา ด้วยวิธีการของเขาอีกไม่ก็จะหลอกขึ้นเตียงๆได้