เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 216

ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงความโกลาหลเกิดขึ้นดังออกมา ถังเฟยเฟย เจียวเสว่พวกเธอไม่กี่คนอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมอง

เร็วๆนั้นก็มองเห็นชายหนุ่มหญิงสาวที่แต่งตัวสีสันสดใสเดินเข้ามาอย่างหยิ่งผยอง

หัวหน้าแก๊งที่ใส่เสื้อคลุมหนัง ชายหนุ่มที่มีศีรษะที่มัน เขาใส่แว่นสีดำ และนำชายหญิงกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาภายในห้อง

โดยได้เดินผ่านผู้คนเข้ามา และอีกทั้งยังนำพาความรู้สึกที่ทำให้คนเกรงกลัวเข้ามาอย่างไม่รู้ตัว

“นี่ใครหรอ？”ถังเฟยเฟยเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ไม่รู้จักหรอ เขานั้นคือคนรวยติดอันดับในเมืองเหลยหยางนามว่าโค่วโม่ชู ลูกชายของประธานบริษัทจินหลิงกรุ๊ป ประธานของบริษัท จินหลิงกรู๊ป รู้จักใช่ไหม?” โจวฉู่เอ่ยบอกอย่างยิ้มๆอวดโม้เหมือนตัวเองนั้นได้รู้จักสะอย่างนั้น

ถังเฟยเฟยแสดงหน้าอย่างไม่รู้จะทำยังไง

“พวกคุณอ่า รู้แค่ผิวเผิน แม้แต่บริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเมืองหนิงโจวพวกเรายังไม่รู้จักเลย เจินหลิงกรุ๊ปไม่เพียงแต่เป็นบริษัทที่มีอำนาจในเมืองหนิวโจว อีกทั้งยังได้ยินมาว่าพวกเราได้รับการสนับสนุนมาจากสมาคมบู๊โบราณ ดัง

นั้นเป็นเพราะสมาคมบู๊เลยทำให้ที่นี่ถึงมีขนาดใหญ่ได้ ”โจวฉู่เอ่ย

ถังเฟยเฟยและหญิงสาวคนอื่นๆต่างก็เอามือปิดปาก ใบหน้าแสดงถึงความตกใจ

“แต่ว่าเจ้าโค่วโม่ชูทีเป็นสี่หนุ่มหล่อของเมืองเหลยหยาง นี่ทำไมถึงได้มาที่เมืองเจียงไห่อย่างกะทันหัน？” โจวฉู่คิดไม่ออกจริงๆ

ในห้องคลับที่หรูหรานั้น หลินเจียอินใบหน้าที่เต็มไปด้วยสีแดง และเหมือนจะเมาเล็กน้อย ที่นั่งอิงอยู่ที่โซฟาเพียงคนเดียว

สายตาที่ว่างเปล่าของเธอนั้นจ้องมองไปที่เพดาน และไม่หลงเหลือความเป็นสาวมั่นที่เยือกเย็นอีกต่อไป ตอนนี้เธออยากจะเป็นเพียงไอ้ขี้เมา อยากจะเมาจนโงหัวไม่ขึ้น อย่างน้อยก็เพื่อที่จะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนเช้า

บนเวทีนั้นวางเต็มไปด้วยขวดเหล้าเปล่าที่มีแต่ของราคาแพง

เรื่องในตอนเช้านั้นทำให้เธออับอายและยากที่จะทำให้จิตใจของเธอนั้นสงบลงเป็นปกติได้ ราวกับกำลังได้รับการทรมาน

ประตูห้องถูกเปิดออก โค่วโมชู่ได้พาหญิงสาวและชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวทันสมัยเดินเข้ามาภายในห้อง

“สาวสวยคุณหลินเรื่องที่สนุกน่าสนใจขนาดนี้ ทำไมถึงต้องวิ่งมาที่นี่เมืองยากจน และดื่มเหล้าจนมาด้วย มาถึงที่หนิงโจวก็ไม่รู้จักที่จะบอกผมสักคำ” โค่วโม่ชูเอ่ยตัดขึ้น เขานั้นชอบที่จะไปเล่นในเมืองหลวง และได้รู้จักกับพวกคนรวยไม่กี่คน และได้รู้จักกับหลินเจียอินในงานเลี้ยง

ถึงแม้จะได้เกิดความสัมพันธ์ที่ไม่ถึงเรียกได้ว่าความรัก อีกทั้งยังได้มีโอกาสจุมพิตอันหอมหวาน แน่นอนว่าเขาจะไม่มีวันล้มเลิกโอกาสแบบนี้ โดยเฉพาะหลินเจียอินที่จบถึงปริญญาเอกที่ช่างเป็นของหายากและน่าหวงแหนจริงๆ

อีกทั้งโควโม่ชูยังเป็นในสี่หนุ่มหล่อแห่งเมืองเหลยหยางที่ไม่ขาดผู้หญิง เขาขาดแต่ความรู้สึกใหม่ๆ

เขาอยากจะรู้จริงๆว่าหลินเจียอินที่จบปริญญาเอกเมื่ออยู่บนเตียงแล้วจะเป็นยังไง เพราะเขาไม่เคยลองสาวปริญญาเอกมาก่อน

อีกทั้งในหนิงโจวหลินเจียอินยังไม่มีเส้นสายต่างๆในเมืองนี้อีก ถึงแม้จะโทรไปที่เมืองหลวง แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย

โดยเฉพาะที่เธอมองโค่วโม่ชูที่เป็นโง่เขลาพยายามเลียนแบบเป็นคนรวย แต่ว่าเธอก็ไม่รังเกียจที่จะใช้เขาในบางเวลา

เธอที่เป็นคนสวยและรวยมาก โดยตั้งแต่ตอนมัธยมตอนต้นเธอก็รู้ว่าใบหน้าที่สวยงามของเธอนี้ ที่พระเจ้ามอบให้เธอมานั้นคือข้อได้เปรียบ

ไม่กลัวถึงแม้คะแนนสอบของเธอนั้นจะอยู่อันดับต้นๆมาตลอด ไม่ได้หมายความว่าเธอนั้นทำอะไรไม่ได้ เพียงแต่ได้พูดว่าเธอนั้นคือผู้หญิงที่ฉลาดคนหนึ่ง ผู้หญิงสวยที่ฉลาดนั้นจะรู้วิธีข้อได้เปรียบของตนเอง

สายตาของหลินเจียอินหมุนไป ก่อนที่จะหันไปยิ้มและเอ่ย“ ฉันมาที่นี่เพื่อติดต่องานราชการน่ะ ดังนั้นเลยไม่ได้รบกวนโม่ชู”

โค่วโม่ชูเดินดิ่งไปที่โซฟาข้างๆเพื่อนั่ง ก่อนที่สายตานั้นจะจ้องมองสแกนไปที่หลินเจียอิน และหันไปมองขวดเหล้าเปล่าทางวางอยู่บนเวที และเอ่ยอย่างยิ้มๆ“มองดูหลินสาวสวยแล้วเรื่องน่าจะไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่นะ”

“เกินกว่าที่จะไม่ราบรื่น อีกทั้งยังโดนตีอีกต่างหาก” หลินเจียอินเอ่ยอย่างตาแดง สีหน้าที่น่าสงสาร ที่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น