เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 217

โจวฉู่นั้นได้จ้องมองไปที่คอที่ขาวสวยดั่งหงส์ของเหยาเสี่ยวหยู มองไปที่ปากที่กำลังเลียริมฝีปาก และกลืนเข้าไป เกลียดที่อยากจะพุ่งตัวเข้าไป แต่ดีที่เขานั้นยังคงอดทนได้

ก่อนที่จะบังคับกรอกไวน์หนึ่งแก้วเข้าไปในปากของเหยาเสี่ยวหยู และโจวฉู่ก็ได้มองอย่างยั่วยุไปที่เซียวชุ่น

ที่แท้ก็แค่คนไร้ประโยชน์ ที่ได้แต่มองพี่สะใภ้ของตนเองนั้นโดนจับเทเหล้ากรอกปาก แม้แต่ตดยังไม่กล้าทำ ก่อนที่มุมปากจากเผยให้เห็นรอยยิ้มของการที่ถูกดูถูกเหยียดหยาม

เซียวชุ่นนั้นไม่อยากที่จะสนใจ

ในสายตาของเขานั้น เหยาเสี่ยวหยูนั้นทำตัวเอง คิดยังไงก็ได้อย่างงั้นแหละ

โอหยางเชียนเชียนได้แต่มองด้วยสายตา มือนั้นกำแน่น ในใจอดไม่ได้ที่จะเอ่ย พี่ชาย ตีเขาสิ！จะมาอดทนแบบนี้ต่อไปหรอ? ！ช่างน่าหมดหวังจริงๆ นี่มันพี่สะใภ้ของคุณนะ！

โจวฉู่มองไปที่เซียวชุ่นที่หดหัวเหมือนเต่า ไม่กล้าออกเสียง อีกทั้งยังไม่สนใจใครอีก

เขาได้วางมือบนไหล่ของเหยาเสี่ยวหยู ส่วนอีกมือก็ค่อยๆลูบไปที่ขาของเธอ ถึงแม้เหยาเสี่ยวหยูจะดื่มไปเยอะ แต่ว่าสติของเธอนั้นก็ยังตื่นอยู่ เมื่อรู้สึกว่าไม่ดี ก่อนที่จะค่อยๆเอามือของเขาออกจากขอของเธอ

หลังจากนั้นไม่กี่วิ โจวฉู่ก็ได้ไม่สนใจและจับเข้าไปอีก

เหยาเสี่ยวหยูได้ผลักมือของเขาที่จะไหล่ของเธอออก ก่อนที่จะหันหน้าและขยับตัวไปหาเซียวชุ่น

“พี่ฉู่ อย่าทำอย่างงี้” เธอนั้นได้เอ่ยอย่างยิ้มๆ

“เหยาเสี่ยวหยู เธอจะมาเสแสร้งแกล้งทำเป็นไร้เดียงสาทำไม？ ทุกคนต่างก็ออกมาเที่ยวกันทั้งนั้น อย่ามาแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรหน่อยเลย” โจวฉู่เอ่ยอย่างทั้งโกรธและเขิน

“เสี่ยวหยู จับนิดหน่อยยังไงเนื้อก็ไม่หายไปหรอก จะไปกลัวอะไร” เจียวเสว่ที่นั่งอยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแปลกๆออกมา

“พี่ฉู่จับคุณนั่นหมายความว่าเขาชอบมองคุณน่ะ มีผู้หญิงตั้งมากมายอยากให้เขาจับ พวกเธอยังไม่โชคดีแบบนี้เลย”

“พี่ฉู่ พี่เอางานเลขาของพี่มาให้ฉัน ฉันลองช่วยคุณสักเดือนจะเป็นไงมั่ง？”

โจวฉู่มองสแกนไปที่เนินนมสูงๆของเจียวเสว่ ก่อนที่จะเอ่ยอย่างจงใจ “แต่ว่าเสี่ยวหยู่นั้นเหมาะกับรสนิยมของผม”

หลังจากที่พูดจบ เขานั้นก็ได้คว้ามือของเหยาเสี่ยวหยู ก่อนที่จะเอ่ยยิ้มอย่างจริงจัง “เสี่ยวหยู คุณไม่พิจารณาหน่อยหรอ พี่ชายจะดูแลคุณอย่างดีเลย”

“พี่ฉู่ คุณดื่มเยอะไปแล้ว……” เหยาเสี่ยวหยูใช้แรงอันน้อยนิดที่จะสะบัดออก แต่ว่าโจวฉู่นั้นจับอย่างแน่นมาก อีกทั้งเมื่อเธอดิ้น ร่างกายของโจวฉู่ก็ค่อยๆขยับเข้ามาแนบเธอมากเท่านั้น

“เอามือของคุณออกเดี๋ยวนี้” เซียวชุ่นจิบไวน์ ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา

โจวฉู่ตกตะลึง ก่อนที่จะหันมาเอ่ยกับเขา “เจ้าไร้ประโยชน์นี่มีสิทธิ์อะไรมาพูดหรอ?”

“เมื่อสักครู่ยังเป็นเด็กดีอยู่เลย？ทำไมหรอ？ ทำไมตอนนี้ถึงทนไม่ได้ล่ะ？”

โดยที่ความแค้นที่มีแต่เขานั้นได้สะสมมาตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้

คนอื่นต่างก็ยกย่องเขา มีเพียงแต่เซียวชุ่นกับโอหยางเชียนเชียนนั่นแหละที่ทำกับเขาไม่มีตัวจน โอหยางเชียนเชียนก็ช่างแล้ว แต่เจ้าคนไร้ประโยชน์นี่มีสิทธิ์อะไรมาดูถูกฉัน?

เขานั้นรอให้เซียวชุ่นทนไม่ได้ ก็ดีที่จะได้ใช้แรงถีบเขา จะมาแกล้งทำเป็นทะนงตัวอะไรกับฉัน ?

ภายในใจของโอหยางเชียนเชียนอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น ในที่สุดพี่ชายก็ยื่นมือออกมาขจัดความไม่ดีนี่ใช่ไหม?

อีกทั้งเหยาเสี่ยวหยูนั้นเป็นหญิงสาวที่เพิ่งจะออกมาเจอโลกภายนอกไม่นาน เมื่อเผชิญเหตุการณ์ดังนี้เลยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ทำได้แค่เขยิบตัวหลีกหนี ราวกับว่าตอนนี้ใกล้ที่จะไปแนบตัวกับเซียวชุ่นแล้ว

เมื่อเปรียบเทียบกับถังเฟยเฟยและสาวคนอื่นๆที่ชอบออกมาดื่มเหล้า ที่มักจะพบเจอกับเรื่องพวกนี้ แต่ก็นับไม่ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ที่สำคัญก็คือสามารถเปลี่ยนทรัพยากรเดิมได้หรือเปล่า

โจวฉู่ได้ยิ้มเยาะเย้ยเซียวชุ่น เมื่อมองเห็นเซียวชุ่นไม่โต้ตอบ ทำให้เขานั้นยิ่งฮึกเหิมทะนงตัวขึ้นไปอีก

“ เจ้าบ้านี่มีอะไรคุณสมบัติอะไรมาเถียงฉัน อย่ามาคิดว่าภรรยาของตนเองนั้นมีบริษัทเน่าๆเล็กๆก็คิดว่าตัวเองเก่ง? สุดท้ายก็เป็นแค่ไปพวกเกาะกิน แม่ง! กล้ามาต่อเถียงกับฉัน ?”

“แต่ว่าข้านั้นเป็นถึงประธานบริษัทจินหลิงกรุ๊ป มีทั้งเส้นสาย มีทั้งเงิน เจ้าจะเอาอะไรมาเปรียบเทียบ?”

ถังเฟยเฟย เจียวเสว่ โกฉิง และฟ่านหยาง ต่างก็มองหยามไปที่เซียวชุ่น

หากเปรียบเทียบโจวฉู่กับเซี่ยวชุ่น แน่นอนว่าเซียวชุ่นไม่ใช่อะไรทั้งนั้น ยังจะมาเสแสร้งทำตัวเป็นใหญ่ นั่งอยู่ตรงนั้นตั้งครึ่งวันไม่ทำอะไร แล้วตอนนี้ทำหน้าแบบนี้ให้ใครเห็นล่ะ?

“พี่ฉู่ พอได้แล้ว พี่อย่าไปเอาอะไรกับไอ้โง่นั่นเลย อีกทั้งเขายังไม่ใช่คนระดับเดียวกับพวกเราอีกด้วย อย่าไปเสียอารมณ์กับคนแบบนั้นเลย พวกเรามากินต่อกันเถอะ”

เพราะงานนี้ถังเฟยเฟยเป็นคนเริ่ม อีกทั้งเธอยังไม่กลัวอะไรอีก และอยากจะทำให้เหยาเสี่ยวหยูอับอาย

“คุณเป็นผู้จัดการฝ่ายตลาดใช่ไหม？”เซียวชุ่นเอ่ยพร้อมวางแก้วเหล้าวง ก่อนจะเอ่ยต่อ “คุณโดนไล่ออกแล้ว พรุ่งนี้ไม่ต้องเข้ามาทำงานที่โรงงานนะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้คนต่างก็ตะลึง ก่อนที่จะหัวเราะกันออกมา

“คุณไล่ผมออก？คุณคิดว่าคุณคือใครกัน？สมองมีปัญหาหรือเปล่า？” โจวฉู่เอ่ยและหัวเราะออกมา

“เจ้าบ้า คุณจงใจที่จะพยายามติดไฟให้ไหม้ใช่ไหม?？” ถังเฟยเฟยเอ่ยและจ้องมองมาที่เขา

เหยาเสี่ยวหยูอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เซียวชุ่น ถึงแม้ตอนนี้เซียวชุ่นจะออกหน้าแทนเธอ แต้ว่าเธอนั้นก็ตื่นเต้น ถึงแม้เขาจะไม่มีปัญญา แต่ถึงยังไงก็ไม่ควรที่จะพูดคำเท็จแบบนี้ออกมา

วันนี้ทำไมหรอ？บ้าไปแล้วแน่ๆ ที่มาทำให้คนเขาหัวเราะกันขนาดนี้

“มามามา มาบอกฉันสิ ว่าเจ้ามีคุณสมบัติอะไรมาไล่ข้าออก” โจวฉู่เอ่ยอย่างเย่อหยิ่งสุดๆ ก่อนที่จะคิ้วขมวด แล้วหัวเราะ

“ไอเหี้ย！”

ฟ่านหยางลุกขึ้น ก่อนที่จะสาดเหล้าเข้าไปที่หน้าของเซียวชุ่น เขาหันหน้า เลยทำให้เหล้านั้นสาดผ่านเขาไป พอดีที่มีคนอื่นเดินผ่านมา

ห้ะ！

เหล้าที่สาดไปนั้นได้หกไปโดนที่รองเท้าของหญิงสาวผมสีแดง ก่อนที่สาวผู้นั้นจะรีบตะโกนร้องออกมา

คนกลุ่มนั้นรีบหยุดเดินทันที ก่อนที่จะมองมาที่พวกเขา

ฟ่านหยางมองคนกลุ่มนั้นแล้วการแต่งตัวทั้งหมดน่าจะเป็นแบรนด์เนมทั้งนั้น อีกทั้งยังเป็นแบรนด์เนมที่พวกเขาซื้อไม่ไหวอีกต่างหาก ตอนนี้เขาได้ตกใจ ก่อนที่จะรีบลุกขึ้น แล้วใช้สองมือไหว้ขอโทษ “ขอโทษครับ ขอโทษครับ”

“มานี่ มาเลียของสกปรกออกไปจากรองเท้าของแฟนฉันเดี๋ยวนี้” ชายที่สุดสูท ที่มีรูปร่างชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังโอบกอดเอวของสาวผมแดง หรี่ตาแล้วเอ่ยพูดออกมา

ในตอนนี้โจวฉู่มองเห็นคนกลุ่มนี้แล้วคิดว่าไม่ควรที่จะไปทำให้โกรธ และฟ่านหยางก็เป็นแค่น้องชาย ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเอ่ย“พี่ชายใจเย็นๆ มองดูหน้าแล้ว ให้มันแล้วไปไม่ได้หรอ? อีกสักพักผมจะให้น้องชายผมเอาเหล้าดีๆไปให้เป็นการขอโทษแทนได้มั้ย……”

ชายหนุ่มเหลือบตามองหันหลังไปที่เขา ก่อนจะเอ่ยที่มุมปาก “ไว้หน้าคุณหรอ? คุณคิดว่าหน้าของคุณมันมีค่ามากหรือไง? ราคาเท่าไหร่ต่อครึ่งกิโลกัน? หากให้คุณ คุณจะรับไหวหรือไง? ผมหรอจะอยากได้เหล้าแค่ขวดนั้น?”

เนื่องด้วยเดิมทีแล้วโจวฉู่นั้นได้เมาเหล้ามาก จากที่หน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง จนแดงไปถึงลำคอของเขา

“อย่ามามากเกินไปนะ ก็แค่รองเท้าคู่เดียวไหมล่ะ แค่ให้พวกเราจ่ายทดแทนก็พอแล้วไหมล่ะ？”ถังเฟยเฟยเอ่ย

เมื่อสักครู่หญิงสาวผมแดงเดินเข้ามาสองก้าว และตบเข้าไปที่ข้างหูของเธอ “มีสิทธิ์อะไรมาพูด？”

ถังเฟยเฟยเดินเซ ก่อนที่จะฟุบลงไปที่โซฟา ก่อนที่จะใช้มือจับไปที่หน้า ก่อนจะมองไปแล้วคิดว่าคนพวกนี้ไปทำให้โมโหไม่ได้เลยจริงๆ

เหยาเสี่ยวหยู เจียวเสว่และโกฉิงต่างก็ตกใจก่อนที่จะเขยิบไปนั่งแอบๆรวมกัน

เซียวชุ่นที่นั่งทำหน้าแบบนั้น ก่อนที่จะค่อยๆหยิบมะเขือเทศราชินีเข้าปากไป ราวกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

สีหน้าโอหยางเชียนเชียนที่ราวกับรอดูละคร ก่อนในใจจะเอ่ย คนชั่วมันต้องเจอคนชั่วกว่านั่นแหละ