เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 217

โจวฉู่นั้นได้จ้องมองไปที่คอที่ขาวสวยดั่งหงส์ของเหยาเสี่ยวหยู มองไปที่ปากที่กำลังเลียริมฝีปาก และกลืนเข้าไป เกลียดที่อยากจะพุ่งตัวเข้าไป แต่ดีที่เขานั้นยังคงอดทนได้

ก่อนที่จะบังคับกรอกไวน์หนึ่งแก้วเข้าไปในปากของเหยาเสี่ยวหยู และโจวฉู่ก็ได้มองอย่างยั่วยุไปที่เซียวชุ่น

ที่แท้ก็แค่คนไร้ประโยชน์ ที่ได้แต่มองพี่สะใภ้ของตนเองนั้นโดนจับเทเหล้ากรอกปาก แม้แต่ตดยังไม่กล้าทำ ก่อนที่มุมปากจากเผยให้เห็นรอยยิ้มของการที่ถูกดูถูกเหยียดหยาม

เซียวชุ่นนั้นไม่อยากที่จะสนใจ

ในสายตาของเขานั้น เหยาเสี่ยวหยูนั้นทำตัวเอง คิดยังไงก็ได้อย่างงั้นแหละ

โอหยางเชียนเชียนได้แต่มองด้วยสายตา มือนั้นกำแน่น ในใจอดไม่ได้ที่จะเอ่ย พี่ชาย ตีเขาสิ！จะมาอดทนแบบนี้ต่อไปหรอ? ！ช่างน่าหมดหวังจริงๆ นี่มันพี่สะใภ้ของคุณนะ！

โจวฉู่มองไปที่เซียวชุ่นที่หดหัวเหมือนเต่า ไม่กล้าออกเสียง อีกทั้งยังไม่สนใจใครอีก

เขาได้วางมือบนไหล่ของเหยาเสี่ยวหยู ส่วนอีกมือก็ค่อยๆลูบไปที่ขาของเธอ ถึงแม้เหยาเสี่ยวหยูจะดื่มไปเยอะ แต่ว่าสติของเธอนั้นก็ยังตื่นอยู่ เมื่อรู้สึกว่าไม่ดี ก่อนที่จะค่อยๆเอามือของเขาออกจากขอของเธอ

หลังจากนั้นไม่กี่วิ โจวฉู่ก็ได้ไม่สนใจและจับเข้าไปอีก

เหยาเสี่ยวหยูได้ผลักมือของเขาที่จะไหล่ของเธอออก ก่อนที่จะหันหน้าและขยับตัวไปหาเซียวชุ่น

“พี่ฉู่ อย่าทำอย่างงี้” เธอนั้นได้เอ่ยอย่างยิ้มๆ

“เหยาเสี่ยวหยู เธอจะมาเสแสร้งแกล้งทำเป็นไร้เดียงสาทำไม？ ทุกคนต่างก็ออกมาเที่ยวกันทั้งนั้น อย่ามาแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรหน่อยเลย” โจวฉู่เอ่ยอย่างทั้งโกรธและเขิน

“เสี่ยวหยู จับนิดหน่อยยังไงเนื้อก็ไม่หายไปหรอก จะไปกลัวอะไร” เจียวเสว่ที่นั่งอยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแปลกๆออกมา

“พี่ฉู่จับคุณนั่นหมายความว่าเขาชอบมองคุณน่ะ มีผู้หญิงตั้งมากมายอยากให้เขาจับ พวกเธอยังไม่โชคดีแบบนี้เลย”

“พี่ฉู่ พี่เอางานเลขาของพี่มาให้ฉัน ฉันลองช่วยคุณสักเดือนจะเป็นไงมั่ง？”

โจวฉู่มองสแกนไปที่เนินนมสูงๆของเจียวเสว่ ก่อนที่จะเอ่ยอย่างจงใจ “แต่ว่าเสี่ยวหยู่นั้นเหมาะกับรสนิยมของผม”

หลังจากที่พูดจบ เขานั้นก็ได้คว้ามือของเหยาเสี่ยวหยู ก่อนที่จะเอ่ยยิ้มอย่างจริงจัง “เสี่ยวหยู คุณไม่พิจารณาหน่อยหรอ พี่ชายจะดูแลคุณอย่างดีเลย”

“พี่ฉู่ คุณดื่มเยอะไปแล้ว……” เหยาเสี่ยวหยูใช้แรงอันน้อยนิดที่จะสะบัดออก แต่ว่าโจวฉู่นั้นจับอย่างแน่นมาก อีกทั้งเมื่อเธอดิ้น ร่างกายของโจวฉู่ก็ค่อยๆขยับเข้ามาแนบเธอมากเท่านั้น

“เอามือของคุณออกเดี๋ยวนี้” เซียวชุ่นจิบไวน์ ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา

โจวฉู่ตกตะลึง ก่อนที่จะหันมาเอ่ยกับเขา “เจ้าไร้ประโยชน์นี่มีสิทธิ์อะไรมาพูดหรอ?”

“เมื่อสักครู่ยังเป็นเด็กดีอยู่เลย？ทำไมหรอ？ ทำไมตอนนี้ถึงทนไม่ได้ล่ะ？”

โดยที่ความแค้นที่มีแต่เขานั้นได้สะสมมาตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้

คนอื่นต่างก็ยกย่องเขา มีเพียงแต่เซียวชุ่นกับโอหยางเชียนเชียนนั่นแหละที่ทำกับเขาไม่มีตัวจน โอหยางเชียนเชียนก็ช่างแล้ว แต่เจ้าคนไร้ประโยชน์นี่มีสิทธิ์อะไรมาดูถูกฉัน?

เขานั้นรอให้เซียวชุ่นทนไม่ได้ ก็ดีที่จะได้ใช้แรงถีบเขา จะมาแกล้งทำเป็นทะนงตัวอะไรกับฉัน ?

ภายในใจของโอหยางเชียนเชียนอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น ในที่สุดพี่ชายก็ยื่นมือออกมาขจัดความไม่ดีนี่ใช่ไหม?

อีกทั้งเหยาเสี่ยวหยูนั้นเป็นหญิงสาวที่เพิ่งจะออกมาเจอโลกภายนอกไม่นาน เมื่อเผชิญเหตุการณ์ดังนี้เลยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ทำได้แค่เขยิบตัวหลีกหนี ราวกับว่าตอนนี้ใกล้ที่จะไปแนบตัวกับเซียวชุ่นแล้ว

เมื่อเปรียบเทียบกับถังเฟยเฟยและสาวคนอื่นๆที่ชอบออกมาดื่มเหล้า ที่มักจะพบเจอกับเรื่องพวกนี้ แต่ก็นับไม่ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ที่สำคัญก็คือสามารถเปลี่ยนทรัพยากรเดิมได้หรือเปล่า

โจวฉู่ได้ยิ้มเยาะเย้ยเซียวชุ่น เมื่อมองเห็นเซียวชุ่นไม่โต้ตอบ ทำให้เขานั้นยิ่งฮึกเหิมทะนงตัวขึ้นไปอีก