เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 219

“เซียวชุ่น เจ้านี่มันบังอาจมากที่กล้ามาลงมือ รีบขอโทษกับโค่วชูเดี๋ยวนี้ เจ้าอยากให้พวกเราโดนฆ่าตายหรือไง?”โจวฉู่รีบเอ่ยออกมาอย่างกลัวตาย

เขานั้นกลัวว่าโค่วโม่ชูนั้นจะโกรธมาถึงตนเอง ถึงแม้เซียวชุ่นนั้นจะมีวิชา แต่ว่าก็ไม่ควรที่จะมาสู้กับโค่วโม่ชู

เขานั้นแน่ใจดีว่า ในสมัยนี้สามารถเอาชนะได้จะไปมีประโยชน์อะไร จะไปเอาชนะพวกที่เป็นถึงนักบู๊ได้หรอ? ไม่ต้องไปพูดถึงพวกที่เป็นปรมาจารย์บู๊

“เซียวชุ่น รีบขอโทษเขาสิ เดี๋ยวมันจะมาเดือดร้อนที่สาวเรานะ”

ภายในใจของเหยาเสี่ยวหยูตอนนี้ได้สงบลงกว่าแต่ก่อนแล้ว

ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าทำไมเซียวชุ่นเขาถึงได้ไปทำให้โค่วโม่ชูโกรธได้ และไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงหักแขนของชายหน้ายาวได้อย่างง่ายดาย หากเปรียบเทียบกับโค่วโม่ชูแล้ว พวกเขานั้นเป็นแค่คนตัวเล็กๆ

ส่วนหนุ่มสาวที่มากับโค่วโม่ชูต่างก็ตกใจ และมองไปที่เซียวชุ่นราวกับคนตาย เพราะพวกเขารู้ดีว่าการทำให้โค่วโม่ชูโกรธนั้น จะมีจุดจบเป็นอย่างไร

“กำจัดเขาส่ะ！”โค่วโม่ชูเอ่ยอย่างสีหน้าไม่มีอารมณ์ ก่อนที่จะปรบมือ และเอ่ยตะโกนออกไป

เมื่อสิ้นเสียงลง ข้างหลังเข้านั้นก็ได้มีบอดี้การ์ดทั้งสองคนเดินออกมา

บอดี้การ์ดที่คนหนึ่งเป็นนักบู๊ระดับสาม ส่วนอีกคนเป็นนักบู๊ระดับห้า สำหรับโค่วโม่ชูแล้วเซียวชุ่นนั้นก็เหมือนมีดเล่มเล็กๆเท่านั้นแหละ

เซียวชุ่นนั้นได้พยุงและผลักโอหยางเชียนเชียนออกไป ก่อนที่สายตาจะส่งสายตาอาฆาตอันแวววับออกไป ก่อนที่จะเอ่ยยิ้มๆ“หลีกผมไปไกลๆหน่อย เพื่อไม่อยากที่จะโดนเลือดของคุณนะ”

สองนักบู๊ที่แข็งแกร่งราวกับสายรุ้ง หมัดและเท้าของพวกเขานั้นชี้ไปทางที่เซียวชุ่น

สายตาของเซียวชุ่นนั้นไม่ได้หลบหนี ไม่แม้แต่จะถอยหลัง ร่างกายที่พลิ้วไสว แสงไฟที่ทำให้เขานั้นเหมือนกับผีที่อยู่ในแสงสลัว

ก่อนที่นักบู๊ระดับห้าดาวจะตกอยู่ในภวังค์

พลั๊ว！

ก่อนที่ร่างนั้นจะลอยไปกลางอากาศราวกับว่าวที่ถูกตัดเชือกขาด และมีเสียง ของร่างกายที่ไปปะทะกับเหล็กราวกับจะแตกละเอียด

ส่วนนักบู๊ระดับสาวนั้นได้ตกใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่คิดว่าอีกฝั่งจะเป็นนักบู๊ระดับสูง เพราะแม้แต่เงาก็มองไม่ชัด คนก็ไม่มีแล้ว งี้จะให้ไปต่อสู้ได้ยังไง?

แต่ว่าเขาอยากจะถอยหลังแต่ก็สายไปแล้ว ก่อนที่จะมีเงาสีดำนั้นผ่านหน้าของเขาไป ยังไม่ทันที่จะรู้สึก ก็มีหมัดที่ไม่รู้มาจากไหนนั้นชกเข้ามาที่เต็มหน้าของเขา

ก่อนที่สายตาของเขานั้นจะค่อยๆมืดลง ก่อนที่จะล้มลงไปนอนกับพื้นโดยไม่รู้ตัว

ตอนนี้ได้มองราวกับคนโง่ไปแล้ว โดยเฉพาะโค่วโม่ชู

โจวฉู่นั้นไม่เข้าใจพลังของทั้งสองคน แต่ว่าโค่วโม่ชูนั้นเข้าใจเป็นอย่างดี เพราะนักบู๊ระดับห้า ระดับสามนั้น ต่อหน้าของเซียวชุ่นนั้นยังทำอะไรไม่ได้ สรุปแล้วเจ้านี่มันเป็นใครกัน?

พลั๊ว！

โค่วโม่ชูที่ยังไม่ทันได้นึกว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ว่าก็ได้มีการตบมาที่ข้างหน้าของเขา ที่มีแรงมหาศาล ทันใดนั้นก็ได้มีเลือดไหลออกมาจากริมฝีปากของเขา

“แกกล้าต่อยข้าหรอ？”โค่วโม่ชูเอ่ยตะโกน“ แกรู้มั้ยข้าเป็นใคร？”

พลั๊ว！

เซียวชุ่นได้จับคอเสื้อเขา ก่อนที่จะยกขึ้น แล้วตบไปอีก ก่อนที่จะใช้แรงทุ่มเขาลงไปกับพื้น และใช้ตีนถีบไปบนหน้าอีกที และเลือดสดสีแดงก็ไหลออกมามากมาย มองแล้วตกใจกันไปหมด

“ตีก็ตีไปแล้ว จะไปสนอีกหรอว่าเจ้าเป็นใคร ？”

“ไม่เพียงแต่จะตีนะ วันนี้ข้าอยากจะหักขาทั้งสองข้างของแกทิ้งสะ

“ตอนนี้ข้าจะให้เวลาเจ้าขอวอน ข้ารออยู่！หากไม่ร้องขอชีวิตล่ะก็ ชีวิตที่เหลือของเจ้าก็รอที่จะนั่งรถเข็นไปส่ะ！”

เซียวชุ่นนั้นใช้มือประกบกัน ก่อนที่จะมองไปที่ผู้คนของโค่วโม่ชู ที่ยืนกันเป็นไปหมด แต่ว่าเขานั้นไม่ได้แม้แต่จะสนใจมอง

เหยาเสี่ยวหยูและหญิงคนอื่นๆต่างก็หน้าเปลี่ยนเป็นสีซีด และหมดหวัง ภายในใจอดไม่ได้ที่จะรีบเอ่ย จบแล้วจบแล้ว นี่มันต้องจบแล้วจริงๆ ไม่เพียงแต่เซียวชุ่นจะจบแล้ว และก็คิดว่าตัวเองจะต้องไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยแน่ๆ

“เซียวชุ่น เจ้ามันไอพวกเด็กเมื่อวานซืน เจ้าคิดอยากจะฆ่าข้าจริงๆหรือไง”

“โค่วชู เรื่องพวกนี้กับพวกเรานั้นไม่เกี่ยวอะไรทั้งนั้น พวกเราสาบาน ว่าพวกเรานั้นเจอเขาวันนี้วันแรก”