เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 221

เซียวชุ่นทำเสียงหึในลำคอ ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างเยือกเย็น“หมาเปลี่ยนเป็นไม่กินขี้ เจ้าสมาคมจาง ผมไม่อยากให้มือเปื้อน งั้นให้คุณจัดการก็แล้วกัน”

จวงจินสะบัดมือ ก่อนที่ชายหนุ่มชุดดำสองคนจะเดินเข้ามา ก่อนที่จะลากโค่วโม่ชูออกไปจากคลับ หลังจากนั้นก้ได้ยินเสียงร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวด

ไม่นานมานั้น ชายทั้งสองคนก็ลากโค่วโม่ชูออกมา

มองเห็นหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ สีหน้าขาวซีด สายตาพร่าเบลอ กางเกงทั้งสองข้างนั้นเต็มไปด้วยเลือด

เซียวชุ่นหันหัวไปมองพรรคพวกที่มากับเขา “คนที่มาด้วยกันกับเขาช่วยพาเขากลับไปที่เหลยหยางที อย่าให้เขามาเจอกันฉันอีก ไม่งั้นรอบหน้าจะไม่ปล่อยไปง่ายๆแบบนี้นะ”

ส่วนกลุ่มคนรวยที่ชอบดูถูกคนอื่นนั้น ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน แต่เมื่อพบกับฉากนี้ แต่ละคนเลยได้แต่ทำหน้าตกใจและแทบจะไม่กล้าที่จะหายใจ

“ฟังเข้าใจหรือยัง？”

เซียวชุ่นเอ่ยต่ออย่างเยือกเย็น ราวกับว่ากำลังปลุกพวกเรา และก่อนที่จะพยักหน้า“เข้าใจแล้วครับ เข้าใจแล้วครับ”

“ไสหัวออกไปสะ” เซียวชุ่นเอ่ยแล้วสะบัดมือ

ก่อนที่พวกเขาจะรีบวิ่งออกไป และรีบเข้าไปพยุงโค่วโม่ชู ก่อนที่จะรีบออกไปจากคลับ

เซียวชุ่นได้มองหลินเจียอินที่นั่งร้องไห้อยู่กับพื้นแล้วเอ่ย “เจ้าก็ไปเถอะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินเจียอินค่อยๆลุกขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนที่จะเดินออกไปอย่างไม่เงยหน้ามองอย่างไร้วิญญาณ

นี่คงเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมาเลย อีกทั้งเซียวชุ่นที่เอ่ยออกมาซ้ำราวกับตบหน้าเธอ ยังทำให้เธอจำขึ้นใจอีกต่างหาก

“เจ้าคือโจวฉู่ใช่มั้ย？” ในที่สุดเซียวชุ่นก็หันหน้ามามองที่โจวฉู่

ตอนนี้ภายในใจของโจวฉู่นั้นยากที่จะอธิบายมาก ก่อนที่มองเซียวชุ่นที่สามารถจะจัดการโค่วโม่ชูราวกับสายฟ้า ภายในใจทั้งกลัว ทั้งตกใจ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ในสุดท้ายมันก็มาถึงเขาแล้ว

เขานั้นกระวนกระวายใจก่อนจะก้าวเดินเข้ามา แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าเซียวชุ่น

พั๊วพั๊วพั๊ว ก่อนที่จะตบตีหน้าตัวเอง ก่อนจะเอ่ยขอร้อง “ผมมันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ทำให้ท่านประธานเซียวไม่พอใจ ไม่ขออะไรทั้งนั้น ขอแค่ท่านประธานเซียวไว้ชีวิตผมก็พอครับ”

“ดังนั้นตอนนี้ผมมีอำนาจที่จะไล่คุณออกแล้วหรือยัง？”

“นี่……” โจวฉู่ในตอนนี้ไม่รู้ว่าจะต้องตอบหรือทำตัวยังไง ทำได้แต่เป็นใบ้

“อำนวยการขอบคุณชื่อต่งหย่งเหนียนใช่ไหม？โทรหาเขาตอนนี้สิ” เซียวชุ่นเอ่ยออกมาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

โจวฉู่ตกใจ เขาไม่คิดว่าเซียวชุ่นจะทำแบบนี้ ตอนนี้เขานั้นราวกับเนื้อปลาที่ถูกแล่ จึงได้แต่ทำตามนั้น ก่อนที่จะโทรหาตงหย่งเหนียน และยื่นไปให้เซียวชุ่น

เซียวชุ่นกดเปิดลำโพง ทันใดนั้นฝั่งตรงข้ามก็ส่งเสียงของต่งหย่งเหยียนออกมา

“โจวฉู่ โทรมาดึกขนาดนี้มีอะไรหรอ？”

“ผมเซียวชุ่นเอง ผู้ดูแลฝ่ายขายเขาเหมือนจะไม่เหมาะสมกับตำแหน่งเท่าไหร่ เลยถูกผมไล่ออกไปแล้วนะ” เซียวชุ่นเอ่ย

ต่งหย่งเหนียนตกใจ

เซียวชุ่นนั้นไม่เคยที่จะมาถามเกี่ยวกับกิจการของบริษัทเลย ที่มาพูดแบบนี้แน่นอนว่ามันต้องมีเหตุผล

อีกทั้งเดิมทีแล้วโจวฉู่นั้นเป็นคนดั้งเดิมของบริษัท อีกทั้งยังช่วยพยุงลูกค้าหลายใหญ่หลายๆรายให้บริษัท ดังนั้นเลยไม่ง่ายเลยที่จะเปลี่ยนคน

แต่ก็อย่างงั้น เพราะในบริษัทนั้นโจวฉู่ที่ค่อนข้างจะเย่อหยิ่ง อีกทั้งยังไม่เอาเขาผู้อำนวยการคนนี้อยู่ในสายตาอีก

ในเมื่อกรรมการเอ่ยเองกับปากเช่นนี้ งั้นเขาก็ลังเล ก่อนจะเอ่ย “เข้าใจแล้วท่านประธานเซียว”

“ท่านประธานเซียว？”

เมื่อได้ยินต่งหย่งเหยียนเรียกว่าประธานเซียว โจ่วฉู่ก็ได้เข้าใจอะไรบางอย่าง

เพราะประธานบริษัทคนใหม่นั้นเป็นปริศนา เพราะเขานั้นไม่เคยมาที่บริษัทเลยมาก่อน