เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 222

“เสี่ยวหยูเรียนอยู่ที่มหาลัยนั้นก็ไม่เลวเลยนะ อีกทั้งสาขายังดีอีก หากเธออยากจะมาฝึกงานที่แผนกเทคนิคก็ไม่เป็นไรนะ”

เหยาเสินนั้นค่อยๆเอื้อมเข้ามาหยิบเส้นผมบนผ้าขนหนูของเขาออก ก่อนที่จะเอ่ยอย่างตื่นเต้น “ในมื้อค่ำที่คุณไม่อยู่ คุณปู่รองของฉันเขาเข้ามาขอโทษพวกเราเองเลยนะ”

เหยาเจิ้นชูที่อยู่ในบ้านตระกูลเหยาแน่นอนว่านี่หมายถึงความมีอำนาจ เขาถึงสามารถที่จะเข้ามาขอโทษด้วยตนเองอีก นี่เป็นสิ่งที่เหยาเสินคิดไม่ถึงเลยจริงๆ

“ใช่หรอ？ จะให้คนที่แก่กว่ามาก้มหัวขอโทษมันไม่ง่ายเลยนะ” เซียวชุ่นเอ่ยยิ้มๆ

“หากพูดแบบนี้แม่ของพวกเรานั้นเขายอมที่จะกลับมาบ้านตระกูลเหยาแล้วใช่ไหม？”

ยังไม่ได้พูดเลย แต่เหมือนจะยอมๆบ้างแล้ว ฉันคิดว่าเขาน่าจะยอมนะ ฉันรู้จักนิสัยแม่ฉันดี อีกทั้งรอบนี้คุณปู่รองมาขอโทษเองด้วย นี่มันเป็นการไว้หน้าให้จริงๆ หรือว่าเจ้าหญิงจะกลับมาที่วังแล้ว เป็นเวลาที่หลินหยุนเซียง กลับมาเขานั้นเลิกคิ้ว เพราะนี่เป็นโอกาสดีที่จะกลับมาแสดงพลังในบ้านตระกูลเหยา เธอหรือจะพลาดโอกาสแบบนี้”

เหยาเสินนั้นยักคิ้ว ก่อนที่จะเอ่ยอย่าล้อเล่น

“มาพูดเรื่องผู้ใหญ่ลับหลังแบบนี้ ไม่กลัวฉันเอาไปฟ้องหรอ” เซียวชุ่นเอ่ยยิ้มและหัวเราะ

“คุณกล้าหรอ！” เหยาเสินเอ่ยอย่างโกรธๆ

”ก่อนที่จะเอ่ยอย่างจริงจัง “ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบคนพวกนี้ของตระกูลเหยา แต่ว่าพวกเรานั้นมีธุรกิจเป็นของตนเองแล้ว ไม่ต้องพึ่งใครอีก และไม่ต้องไม่สนใจสีหน้าของพวกเขาอีก หากคุณไม่ชอบก็ไม่ได้ไปพูดจากับพวกเขามากก็ได้ ”

“หลบไม่ได้หลอก ผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว” เซียวชุ่นเอ่ยแล้วหัวเราะออกมา

……

ถึงแม้เหยาเสี่ยวหยูจะถูกเซียวชุ่นทำให้ตกใจในคลับ แต่นี่เองก็ทำให้เธอมั่นใจว่าเขานั้นเหมาะที่จะเป็นลูกเขยของตระกูลเหยา โดนคนตระกูลเหยาเยาะเย้ยมาตั้งหลายปี เขาตั้งมีจุดประสงค์อื่นๆแน่ๆ

เพราะไม่งั้นเขาที่มีพลังอำนาจที่เยอะขนาดนี้ แล้วทำไมจะต้องยอมให้ใครๆก็ว่าเขา ยอมจำนนให้คนอื่นเขาเยาะเย้ยด้วย

ดังนั้นเธอเลยมีความคิดที่อยากจะช่วยเหยาเสิน ช่วยครอบครัยตะรกูลเหยาจากโศกนาฏกรรมจาก น้ำไฟ แต่ที่น่าเศร้าคือแลจะไร้เดียงสาเกินไป

วันที่สองเธอนั้นได้สะพายกระเป๋า ชาแนล ที่เหยาเสินเคยมอบให้เธอ เดินเข้าไปราวกับไม่เกรงกลัวอะไรเข้าไปในออฟฟิศของบริษัทซิงเหอ คีเอเจอร์

ในออฟฟิศ เมื่อเห็นเหยาเสินเธอก็ได้รีบเข้าไปกอดอย่างตื่นเต้น ก่อนที่จะโชว์กระเป๋าชาแนล แล้วจับมือของเธอแล้วเอ่ย“ขอบคุณพี่เหยาเสินที่ให้กระเป๋าฉันนะพี่”

เหยาเสินตะลึง เพราะคิดออกว่านั่นคือกระเป๋าที่หลิวม่ายเซียงให้กับเธอ

ยังไงสะเธอเองก็ไม่ชอบ งั้นก็ให้เธอไปยังจะดีกว่า

เธอเอ่ยอย่างยิ้มกริ่ม“ชอบไหม？”

เหยาเสี่ยวหยูเอ่ย “ชอบค่ะ”

“ชอบก็ดีแล้วล่ะ”

ในตอนเข้าเหยาเสินนั้นให้ม่ายหย่าฉินพาเหยาเสี่ยวหยูไปเที่ยวที่ห้าง ก่อนที่จะจัดการให้เธอไปลงที่แผนกช่างเทคนิค

เพราะตอนนี้แผนกช่างเทคนิคมีหน้าที่ที่สำคัญเลยก็คือทำให้ธุรกิจนั้นมีผลที่เติบโต อีกทั้งพวกเขายังไม่รู้จะทำยังไง ดังนั้นเลยจะให้หน้าที่ทุกคนหาอะไรที่หลากหลาย อีกทั้งยังเพื่อปรับปรุงธุรกิจเดิมให้ดีขึ้นไปอีก

หลังจากนั้นสองวัน ตำรวจได้พบศพที่ลอยมากับน้ำ นั้นก็คือโจวฉู่ผู้จัดการฝ่ายตลาดของบริษัทจินสีในรุ่นก่อน ทำไมถึงตายล่ะ ตำรวจเลยพิสูจน์และได้คำตอบว่าไม่มีบาดแผลอะไรเกิดขึ้น นี่เป็นการกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย

ในความเป็นจริงแล้ว คนส่วนมากไม่ได้สนใจเท่าไหร่

เพราะเขานั้นเป็นแค่เพียงคนที่ไม่มีความโดดเด่นอะไร เกิดตายยังไงก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องหรือสูญเสียใจกับใคร

นี่มันก็ไม่ใช่ความผิดของเซียวชุ่น คนอย่างโจวฉู่นั้นไม่ได้มีคนจะสนใจเลย ใครจะลงมือ เขานั้นก็ขี้เกียจที่จะไปเอ่ยถาม

จึงทำได้เพียงแค่ถอนหายใจยาวๆ เขานั้นมีความผิดแต่ก็ไม่ควรจะถึงตายนะ

หลังจากที่ฝนตก บรรยากาศเปลี่ยนเป็นร้อนขึ้น นั่นหมายความว่าฤดูใบไม้ผลินั้นใกล้เข้ามาแล้ว

ณ ลานถนนติ้งซิน

ชีวิตในสมัยก่อนนั้นช่างมีความสุขจริงๆเลย สามารถที่จะขโมยเวลาว่างๆไปครึ่งวัน