เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 223

หลังจากนั้นไม่กี่วัน เซียวชุ่นได้รับโทรศัพท์จากเหล่าฉินแผนกช่างเทคนิคสตาร์ไบท์บีโอ

เหล่าฉินชื่อจริงๆว่าฉินโป๋ อายุประมาณราวๆสี่สิบ เป็นช่างเทคนิคคนเก่าแก่ ตอนสมัยหนุ่มก็ทำงานเป็นช่างเทคนิคในสาร์ไลท์บีโอ เนื่องด้วยเวลาผ่านไปหลายชั่วฤดู เขานั้นก็ผูกพันกับสตาร์ไลท์ เมื่อรู้ว่าสตาร์ไลท์เปิดใหม่ เขาจึงเลือกที่จะกลับมา

เซียวชุ่นนั้นตอนแรกรีบไปทักทายช่างเทคนิคทั้งสองคน และก็นับว่ารู้จักกันดีแล้ว

“ท่านประธานเซียว ได้ยินมาว่าเหยาเสี่ยวหยูคนที่จะมาใหม่ใช่น้องสาวของท่านประธานเหยาไหม จริงๆใช่ไหม？”ฉินโป๋โทรมาถาม

“ใช่ ลูกพี่ลูกน้อง ทำไมหรอ？”

“ช่วงนี้เธอมักจะชอบถามเกี่ยวกับสูตรวัตถุดิบของพวกเรา……”ฉินโป๋พูดอ้ำอึ้ง เพราะเป็นลูกพี่ลูกน้องของท่านประธานเหยา เขานั้นก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยมากนัก

อีกทั้งเหยาเสี่ยวหยูเพิ่งจะจบมาได้ไม่นาน เพราะเขามีประสบการณ์ไม่เยอะ ไม่แปลกใจเลยทำให้ฉินโป๋อดไม่ได้ที่จะสงสัย

เซียวชุ่นก็ไม่คิดว่าเธอนั้นจะแสดงออกมาได้เร็วขนาดนี้ มองดูแล้วตระกูลเหยาน่าจะเร่งรีบมากๆ

เขานั้นอยากจะแตะตระกูลเหยา เพราะจะฆ่ามดตัวนึงให้ตายนั้นง่ายมาก แต่ว่าเหยาเสินนั้นไม่ได้เกลียดคนบ้านตระกูลเหยา เพราะพวกเขายังต้องคำถึงความรู้สึกคนอื่นๆด้วย

ก็ได้ งั้นก็ลองมาดูว่าตระกูลเหยานั้นจะทำอะไรได้บ้าง

“เธออยากได้สูตรก็ให้เธอไปสิ แต่ว่าอย่าให้เธอได้รับมันไปง่ายๆก็พอแล้ว ” เซียวชุ่นเอ่ยอย่างมีความหมายนัยๆแล้วหัวเราะ

ฉินโป๋แอบตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะเข้าใจความหมายที่เซียวชุ่นเอ่ย“รับทราบครับ ท่านประธานเซียว”

เมื่อวางโทรศัพท์ลง เซียวซุ่นได้แต่ส่ายหัว

เพราะสูตรของบริษัทสตาร์ไลท์นั้นเป็นสูตรเฉพาะของบริษัท เพราะของนั้นก็เหมือนๆกันน้ำตาล หากหยิบมาเปล่าก็ไร้ประโยชน์ แต่ว่ายังไงสะก็สามารถที่จะเห็นอะไรดีๆออก มันก็มีผลไม่เลว

ในตอนที่หลิวหยุนเซียงพูดคุยกับน้องสาวแล้วก่อนที่จะเอ่ยกันจนมาถึงเรื่องหุ้นของซิงเหอ คีเอเจอร์

แน่นอนว่าเธอไม่อยากให้เหยาเสินทั้งสองคนนั้นมีปัญหาทางด้านความรู้สึก หากแต่ว่ามีล่ะ

แต่ว่าเธอนั้นมองเห็นเซียวชุ่นยื่นเช็กเงินสดยี่สิบล้านให้เหยาเสิน ก่อนที่จะแน่ใจว่าเช็กนั้นได้อยู่ในมือของเหยาเสินจริงๆ

แต่ว่าความปรารถนาของคนนั้นไม่มีที่สิ้นสุด อีกทั้งบริษัทซิงเหอ คีเอเจอร์ยังจะดีขนาดนี้ หากเป็นจริงล่ะก็อาจจะทำเงินได้ถึงกี่สิบล้าน หรือกี่ร้อยล้าน

เธออยากให้เหยาเสินนั้นคว้าจับสิ่งของให้เยอะๆภายในมือ ไม่เพียงแต่จะเป็นหลักประกันให้เธอแล้ว อีกทั้งยังเป้นหลักประกันการแต่งงานระดับนี้ด้วย

แน่นอนว่านอกจากจับเงินแล้ว จับใจนั้นก็สำคัญมากนะ

หลิวหยุนเซียนช่วงนี้เขาก็ชอบพูดถึงเหยาเสิน อยากให้เธอกล้าๆหน่อย ให้รีบๆมีลูก แต่ส่วนมากแล้วเหยาเสินจะทำได้แค่ยิ้มๆตอบ ราวกับว่าคำพูดเหมือนสายลมไปสะงั้น เธอจึงทำได้แค่เร่งๆเธอ

ในช่วงนี้ที่กินข้าวเย็น เซียวชุ่นหลังจากที่ดูโทรทัศน์เสร็จแล้วก็มักจะเข้าไปในห้องอ่านหนังสือเพื่อเล่นคอม

ในตอนที่เล่นจนเข้าขาได้อารมณ์นั้น หลินหยุนเซียงก็เคาะประตูและเดินเข้ามา ภายในมือเต็มไปด้วยผลไม้ ก่อนที่จะเอามาวางไว้ข้างๆโต๊ะอ่านหนังสือ

“ฉันหั่นผลไม้ให้แล้ว เล่นคอมให้มันน้อยๆหน่อย มันไม่ดีต่อสายตานะ”

“ขอบคุณครับแม่”

เซียวชุ่นเอ่ยขอบคุณอย่างไม่ใส่ใจ เพราะช่วงนี้หลินหยุนเซียงมักชอบทำตัวแปลกๆราวกับเหมือนมีอะไร เขานั้นก็รู้สึกว่าเธอมีอะไรที่อยากจะพูด แต่ว่าเอาแต่เก็บไว้ข้างในไม่ยอมเอ่ย

”ในตอนนี้เขาเห็นเธอวางจานผลไม้ไว้ แล้วยืนอยู่ตรงนั้นอย่างลังเล เซียวชุ่นจึงหยุดเกมลง ก่อนที่จะหันหลังไปถาม “แม่ มีเรื่องอะไรหรอ?”

“อันนั้น……ลูกเขย ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะ”

หลิวหยุนเซียงพูดอ้ำอึ้ง และไม่คุ้นชิน เซียวชุ่นตอนนี้ที่ได้เข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ ก็รู้ดีว่าเซียวชุ่นนั้นเป็นคนออกเงินซื้อบริษัทมา อีกทั้งพวกยี่สิบล้านบาท ครอบครัวเดียวกัน แต่ถึงเธอจะหน้าหนาแต่ก็ยากที่จะพูดออกมา