เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 46

“ออเดอร์ของยู่เหลย อินเตอร์เนชั่นเนลยกเลิกได้หรือไม่?” เซียวชุ่นถามเสียงเบา

ออเดอร์มูลค่า 50 ล้าน แม้จะไม่มีธุรกิจอื่นก็ตาม อาศัยเพียงออเดอร์เหล่านี้ของหวางเฟิง ยู่เหลย อินเตอร์เนชั่นเนลก็สามารถดำเนินการต่อไปได้สบาย

ในเมื่ออยากเล่น แน่นอนว่าเขาไม่มีทางปล่อยหยาวฮั่นไปง่าย ๆ แน่

“ฉันสามารถรู้ได้ไหมว่าทำไม?” หวางเฟิงตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง

“บริษัทนี้ไม่ใช่ของภรรยาฉันอีกต่อไปแล้ว”

“อ่อ เข้าใจแล้ว คุณไม่เก็บระเบิดของฉันไว้ก่อนหรือ? บางทีในอนาคตมันอาจจะระเบิดได้งดงามกว่าก็ได้” หวางเฟิงคลุกคลีอยู่ในโลกธุรกิจหลายปี จากน้ำเสียงของเซียวชุ่นก็พอจะสามารถเดาอะไรบางอย่างได้ เขาครุ่นคิดเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะเบา ๆ

เซียวชุ่นยิ้มออกมาทันที พูดคุยกับคนฉลาดมันเป็นเรื่องง่ายแบบนี้

เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ยังคงเป็นประธานหวางที่วิสัยทัศน์กว้างไกล”

หวางเฟิงยิ้มสดใส “หมอเทวดาเซียวชมเกินไปแล้ว ตอนนี้เชือกอยู่ในมือของคุณแล้ว คุณจะให้ฉันระเบิดเมื่อไร ฉันก็จะระเบิดเมื่อนั้น”

“เช่นนั้นก็ขอบคุณประธานหวางมาก”

หลังจากวางโทรศัพท์ เขาก็ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา ในมือของเขาไม่ได้มีแค่ระเบิดลูกเดียว เหยาเจิ้นชูจะเล่นกับฉัน? ต่อให้วางไพ่จนหมดหน้าตักคุณก็ไม่มีวันชนะ!

เหยาเสินตื่นขึ้นด้วยความงุนงง ก็มองเห็นเซียวชุ่นนั่งลงตรงขอบเตียงเหม่อมองเธออยู่ เธออดไม่ได้ที่จะหน้าแดงและถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไร? กี่โมงแล้ว?”

เซียวชุ่นดึงสติกลับมา เขาไอสองครั้งเพื่อซ่อนความเขินอายของเขาและพูดเบา ๆ “สี่ทุ่มแล้ว ข้าวเย็นยังไม่ได้กิน ฉันไปทำอะไรให้คุณกินสักหน่อยดีมั้ย?”

เหยาเสินส่ายหน้า สีหน้ามืดมน ดวงตาแดงก่ำขึ้นอีกครั้งอย่างกลั้นไม่ได้ “ไม่ต้องหรอก ไม่อยากกิน”

“ฉันรู้เรื่องหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นอย่าไปรับบริษัทห่วย ๆ นั่นเลย พักผ่อนให้สบายใจไปสักระยะหนึ่งเถอะ”

“ให้นั่งกินลมหรือไง?” เหยาเสินยิ้มอย่างลำบากใจ

“ยังมีฉันอยู่ไม่ใช่หรือไง? คุณดูแลฉันมาสามปี ตอนนี้ได้เวลาให้ฉันดูแลคุณแล้ว” เซียวชุ่นกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

“คุณ? เอาอะไรมาดูแลฉัน?” เหยาเสินเหลือบตามองบนใส่เขา ถึงอย่างนั้นก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่นในใจ

“อย่าลืมสิ ว่าตอนนี้ฉันเป็นคนที่มีคฤหาสน์ใหญ่” เซียวชุ่นนานครั้งจะพูดล้อเล่น

เหยาเสินเหลือบมองเขา เมื่อเห็นหน้าบูดบึ้งของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เอื้อมมือไปหยิกเขาหลายครั้ง เซียวชุ่นไม่หลบและไม่ร้องเจ็บด้วย ปล่อยให้เธอหยิกได้ตามสบาย

“คุณเป็นท่อนไม้หรือไง?”

เหยาเสินหยุดลง ถอนหายใจเบา ๆ “พรุ่งนี้ฉันจะไปพูดกับคุณปู่รอง บางทีอาจจะยังมีหนทางอื่นอยู่บ้าง”

“ฉันจะไปกับคุณด้วย” เซียวชุ่นคิดและพูดออกมา

เหยาเสินพยักหน้า ถือว่าเป็นการตอบตกลง

...

กฎของตระกูลเหยา เฉพาะสมาชิกในครอบครัวของครอบครัวสายตรงเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าบ้านเก่าแก่

เช้าวันต่อมา โถงใหญ่บ้านเก่าแก่ตระกูลเหยา เหยาเจิ้นชู หยาวฮั่น พ่อแม่ของหยาวฮั่น และญาติสายตรงคนอื่น ๆมาร่วมตัวกันที่โถงหลัก

“ท่านปู่ ท่านวางแผนว่าจะเรียกคืนยู่เหลย อินเตอร์เนชั่นเนลเมื่อไรหรือ?” หยาวฮั่นยิ้มพร้อมกับนวดไหล่ให้เหยาเจิ้นชูอยู่ด้านหลัง

เหยาเจิ้นชูเขาหันหน้าเล็กน้อย พูดอย่างเคร่งขรึม “ทำไม? เจ้าอยากได้ยู่เหลย อินเตอร์เนชั่นเนลอีกแล้วหรือ?”

เขารู้ดีถึงนิสัยของหลานชายของเขาเป็นอย่างดี ไม่ได้มีความสามารถอะไรแต่ก็ยังอยากจะทำเรื่องใหญ่ ๆ

อย่างไรก็ตาม เด็กคนนี้ปากหวานและอยู่ใกล้เขาที่สุด เขารู้เต็มอกว่าตามใจแบบนี้มันไม่ดี แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะอยากทำดีกับเด็กคนนี้ ในใจของได้แอบกำหนดไว้แล้วว่าให้เขาเป็นทายาทของผู้นำของครอบครัวตระกูลเหยาในอนาคต