เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 67

บนระเบียงชั้นสองMomo Bar

เจิ้งหย่งจางพิงราวระเบียงพร้อมถือแก้วไวน์ไว้ในมือ หรี่ตามองท่อเหล็กบนเพดาน เขาไม่ได้สั่งคนมารื้อถอนหรือซ่อมแซม แต่ปล่อยทิ้งไว้แบบนั้น

“มันค่อนข้างเป็นส่วนตัวใช่ไหม?” เขาจิบไวน์แล้วพูดกับชายร่างใหญ่ที่อยู่ข้างๆ

“คุณชายเจิ้งมีรสนิยม” ชายร่างใหญ่พูดประจบ

เขาชื่อเสือทอง เป็นคนสนิทของเจิ้งหย่งจาง เรื่องการฆ่าสังหารคน ต้องใช้คนที่เชื่อถือได้ไปทำถึงจะไว้วางใจได้

“ไม่รู้ว่าหลีเย่าสืบรู้เรื่องคนคนนี้หรือยัง”

เจิ้งหย่งจาง เขามองขึ้นไปที่ท่อเหล็กที่ติดอยู่บนเพดานอีกครั้งและพูดพึมพำกับตัวเองว่า หลีเย่าที่เขาพูดถึงก็คือไอ้หน้าบากที่อยู่ในบาร์วันนั้น

คนม่ฝีมือขนาดนี้ หากได้มาทำงานด้วย ต่อไปทั่วทั้งเมืองเจียงไห่ ล้วนกลายเป็นสวรรค์ของตระกูลเจิ้ง

“ไอ้คนนั้นถือว่าตั้งใจทำงาน หากไม่มีข่าวแสดงว่ายังสืบไม่ได้ความ” เสือทองพูดตอบ

เจิ้งหย่งจางยิ้มหัวเราะ ลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องพิเศษ เสือทองเดินตามอยู่ข้างหลัง

“มังกรสามเชื่อถือได้ไหม?” เจิ้งหย่งจางเขย่าแก้วไวน์พร้อมถามขึ้น

“ข้าเคยต่อสู้กับมังกรสาม การฆ่าคนสำหรับเขาถือเป็นเรื่องง่ายดายมาก” เสือทองหัวเราะพร้อมพูดขึ้น

“เรื่องนี้ต่อให้เกิดเรื่องก็จะไม่สืบสาวมาถึงเรา พวกเราก็แค่พูดล้อเล่นบอกให้เขาไปฆ่าคน แต่ก็ไม่ได้บอกว่าให้เขาไปฆ่าใคร เพียงแค่พูดล้อเล่นเอง”

เจิ้งหย่งจางยิ้มกริ่ม เอนกายลงบนโซฟา

ผ่านไปประมาณสิบนาที มีเสียงเคาะประตูด้านนอกดังขึ้น

ทันใดนั้น ประตูห้องส่วนตัวถูกเปิดออก ใบหน้ายิ้มแย้มของมังกรสามปรากฏตรงหน้าทั้งสามคน

“งานเรียบร้อยแล้วหรือ?” เสือทองมองดูท่าทีของเขา ทั้งใบหน้าปรากฏรอยยิ้มกริ่ม

เจิ้งหย่งจางก็ลุกมาจากโซฟาอย่างเกียจคร้าน พร้อมมองดูเขา

“คุณชายเจิ้ง……”

มังกรสามกำลังจะพูดก็ถูกคนข้างหลังผลักไปด้านข้าง

“คุณคิดจะฆ่าผม?” เซียวชุ่นปรากฏตัวตรงหน้าประตู จ้องมองไปที่คนสองคนในห้องส่วนตัวด้วยสายตาเฉียบคม

เจิ้งหย่งจางทั้งสองต่างอึ้ง ต่างมองตากันและกันอย่างเข้าใจ คนที่มาไม่ประสงค์ดี

“เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคนมาหาที่ตายถึงที่” สีหน้าเจิ้งหย่งจางเปลี่ยนไป มองดูเซียวชุ่นอย่างยียวน พร้อมพูดขึ้น

เพิ่งพูดเสร็จ เสือทองก็เริ่มกดดันเซียวชุ่น ร่างกายที่แข็งแรงราวกับกำแพงเดินเข้าไปหาเซียวชุ่น ถึงแม้ร่างกายของเขาจะใหญ่โตแข็งแรง แต่ไม่เงอะงะ

กำปั้นใหญ่ราวกระสอบทราย พุ่งมาหาราวลมแรงซัดกระหน่ำอย่างรวดเร็วดุจสายฟ้า

ต่อให้เป็นเช่นนี้ สำหรับเซียวชุ่น ก็เป็นแค่หมัดเท้าปักบุปผา

เวลานี้ในใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ จึงลงมืออย่างไม่ออมแรง

เห็นกำปั้นของอีกฝ่ายขยับมาใกล้ เกือบแตะตัวเขาในวินาทีต่อมา เขาขยับกาย กำปั้นเสือทองจึงพลาด

โชคดีที่เขาฝึกศิลปะการต่อสู้มาตลอดหลายปี มีพื้นฐานที่มั่นคง รีบหยุดฝีเท้าได้อย่างไม่ล้ม

เมื่อเท้าหยุดมั่นคง เพียงพริบตาเดียว มือข้างหนึ่งของเซียวชุ่นคว้าจับบนไหล่ของเขา

“ไอ้ชั่ว ดนหาที่ตาย” เสือทองตะคอกพูดขึ้น กำลังจะสะบัดแขนของอีกฝ่ายให้หลุดออกจากไหล่

ก๊อบ แก๊บ

เสียงกระดูกหักที่ดังชัดเจน

รู้สึกเจ็บแปลบลามไปทั่วทั้งตัวอย่างรวดเร็ว

“คนที่โทรหาคนของผมก็คือคุณใช่ไหม? งั้นก็ขอแขนของคุณอีกข้าง”

เซียวชุ่นขยับกาย ไปอยู่ด้านอีกข้างของเสือทอง