เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 78

“แท่นบู๊เงามืด คืออะไรอีกหล่ะ？”

เซียวชุ่นเริ่มสนใจสิ่งที่เขาเรียกว่าแท่นหมัดเงามืด

เขารู้ฝีมือของมังกรสามดี สำหรับนักมวยธรรมดาไม่น่าจะมีปัญหาอะไร วันนี้เห็นเขาเป็นแบบนี้ แม้บาดแผลภายนอกไม่หนักมาก แต่จากเสียงที่เขาพูด เซียวชุ่นรู้ทันทีว่าเขาเจ็บไปถึงอวัยวะภายใน

"โอ้โห แท่นบู๊เงามืดคืองานประลองบู๊ที่เถ้าแก่ใหญ่จากเจียงไห่จัดขึ้นที่เมืองก่าง เนื่องจากมีรางวัลมากมาย และเงินสดสูงสุดเกือบ100ล้านบาท จึงมีนักบู๊จำนวนมากมาเข้าร่วมทุกปี แต่พวกเขาจะแบ่งตามระดับ อย่างเช่นฉันสามารถเข้าร่วมได้เพียงการแข่งขันระดับต่ำบางรายการ และถ้าชนะก็จะได้เงินรางวัลหนึ่งพันบาท”

น่าสนใจ ไม่คิดว่าในชนบทอย่างนี้จะมีตัวยงเยอะขนาดนี้ คนแบบสามมังกรสามารถเล่นได้แค่ระดับต่ำสุดเท่านั้น

“คนที่ชนะรางวัลสูงสุดจะเป็นคนแบบไหนกัน?” เซียวชุ่นถาม

“สมัยก่อนส่วนใหญ่คนที่ชนะจะเป็นปรมาจารย์พื้นบ้าน แต่ปีนี้ว่ากันว่าสมาคมบู๊โบราณจะส่งคนมาร่วมด้วย รางวัลปีนี้คงหนีไม่พ้นพวกเขาแน่” มังกรสามตอบกลับ

“สมาคมบู๊โบราณเหรอ? พึ่งจะเคยได้ยินชื่อนี้เป็นครั้งแรก”

เซียวชุ่นพูดในใจ

“ไม่แปลกใจที่สมาคมบู๊โบราณเป็นองค์กรกึ่งราชการและกึ่งพลเรือน และการดำเนินการอย่างลึกลับมาตลอด คนส่วนใหญ่ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้และถึงแม้จะเคยได้ยินแต่ไม่ค่อยได้เห็นสมาชิก พี่เซียวอยากไปดูเหรอ?”

มังกรสามเคยเห็นฝีมือของเซียวชุ่น ถ้าเขาลงแข่งด้วย อย่างน้อยเขาอาจจะได้ชกในระดับที่สูงที่สุด และถ้าชนะก็จะได้เงินรางวัลอย่างน้อย50,000บาท เขาคิดว่าเซียวชุ่นไม่สนใจเงินแค่นั้น และที่สำคัญเขาสามารถไปดูการแข่งขันระดับสูงไปกับเขาได้ว่าเป็นอย่างไร

“เธอค่อยพาฉันไปดูวันอื่น” เซียวชุ่นพูด

“ได้สิ ไม่มีปัญหา จะไปเมื่อไหร่ก็ได้”

“เกือบลืมเรื่องสำคัญไปเลย โรงงานฉันต้องการคนช่วยงาน รีบเก็บข้าวของแล้วช่วงบ่ายไปโรงงานกับฉัน เรื่องที่พักฉันจัดการให้แล้ว ส่วนเรื่องแม่ของเธอ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉัน ฉันจะรักษาแม่เธอให้หาย”

“พี่เซียว การรักษาแม่ให้หายต้องใช้เงินจำนวนมาก...” มังกรสามรู้สึกลังเล

เซียวชุ่นยิ้มเบา ๆ และตบไหล่เขา: “ฉันบอกแล้วไง เธอเป็นเพื่อนฉัน ฉันจะรักษาโรคของแม่เธอให้หายและไม่ต้องจ่ายเงิน”

มังกรสามยังคงสับสน แต่ในเมื่อเซียวชุ่นไม่อยากอธิบายและเขาก็ไม่กล้าถาม เขาทำเพียงพยักหน้าและตอบตกลงไป

เซียวชุ่นยื่นที่อยู่ของสตาร์ไลท์บีโอให้เขา แล้วพูดว่า: “ไม่ต้องเอาอะไรไป ฉันจัดการให้เธอแล้ว ตอนบ่ายนั่งรถไปก็พอแล้วถึงแล้วโทรหาฉันด้วย”

“ได้ครับ ขอบคุณพี่เซียวมากนะครับ”

หลังจากออกจากบ้านของมังกรสาม เซียวชุ่นหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดโทรหาซ่งหลิงเอ๋อร์

“อาจารย์เรียกหนูมีเรื่องอะไรรึเปล่วคะ?” ซ่งหลิงเอ๋อร์เสียงใสเหมือนนกกระจิบ

“ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีธุระอะไร ฉันจะพาเธอไปสถานที่ที่หนึ่ง”

“สถานที่อะไรคะ?”

“เธอยังไม่เคยลองต่อสู้ในสนามจริง ฉันจะพาเธอไปฝึกต่อสู้ที่สนามจริง”

“ได้ค่ะ ได้ค่ะ” ซ่งหลิงเอ๋อร์ตอบตกลงอย่างมีความสุข

หลังจากออกจากมังกรสาม เซียวชุ่นก็โทรหาเหยาเสินและขอให้นางจัดที่สำหรับมังกรสามในโรงงาน

จากนั้นเขาก็ไปที่สืออันถังเพื่อซื้อสมุนไพรและกลับไปที่จิ่นซิ่วกั๋วจี้

แม่ของมังกรสามป่วยระยะสุดท้าย รักษาด้วยการฝังเข็มเพียงอย่างเดียวอาจไม่ได้ผล ระดับเปลี่ยนแปลงโชคชะตาเหยียนหวงสิบสามเข็มของเขายังไม่ถึงเวลา

เขาหยิบโสมป่าอายุพันปีซึ่งพระราชาทรงประทานแก่เขาออกมาแล้วหั่นเป็นชิ้นบางๆ ผสมกับยาอื่นๆแล้วห่อเป็นเล็กๆ ต้มยาเหล่านี้ดื่ม เพื่อประคับประคองอาการของหล่อนสักสองสามปี แล้วค่อยคิดหาวิธีการรักษาอื่นๆ

อีกด้านหนึ่ง เหยาเสินก็ทำงานอย่างไม่หยุดพักเเช่นกัน