เขยหมอสุดเทพ นิยาย บท 19

ในตอนที่หวางเย๋ใจลอยอยู่นั่นเอง เหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นบนเวทีก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว

พิธีกรที่แต่งตัวดุดีคนหนึ่ง มือถือไมโครโฟนพลางกล่าวอย่างยิ้มแย้ม: “ยินดีต้อนรับทุกท่านที่มาร่วมเป็นสักขีพยานในพิธีลงนามความร่วมมือระหว่างพวกเราดราก้อนโกลด์กรุ๊ปและไมค์กรุ๊ปในวันนี้ ดิฉันขอเป็นตัวแทนทั้งสองฝ่ายขอขอบคุณทุกท่านจากใจจริง”

หลังจากที่ได้กล่าวเปิดงานเสร็จเรียบร้อย พิธีกรก็กล่าวเสียงดัง: “ขอเชิญสาวพิธีการส่งหนังสือความร่วมมือขึ้นมา”

ระหว่างนั้นหวางเย๋จ้องมองบนเวทีตาไม่กะพริบ เพียงแค่มีความผิดปกติเล็กน้อย เขาจะสามารถรับรู้ได้ทันที ทันใดนั้นสายตาของเขาก็ได้จับจ้องไปที่สาวพิธีการที่เดินมาจากทางด้านซ้าย จ้องมองบริเวณขาของเธอ

หลงเหม่ยซินที่อยู่บนเวทีได้เห็นเข้าพอดี ในดวงตาปรากฏแววขยะแขยงขึ้นมาเล็กน้อย หวางเย๋คนนี้ทนมาสามปีในที่สุดก็ทนไม่ได้แล้วงั้นเหรอ?

ในความเป็นจริงแล้วหวางเย๋ไม่ใช่ผู้ชายที่หิวโหยขนาดนั้น เขาเห็นว่าน่องขาที่อยู่ใต้กี่เพ้าของสาวพิธีการคนนั้นผิดปกติเล็กน้อย มีร่องรอยของการถูกแดดเผา แต่นางแบบที่รับงานพิธีนั้นจะเอาใจใส่ขาของตัวเองที่สุด จะให้มันถูกแดดเผาได้ยังไง?

นี่เป็นข้อที่หนึ่ง นอกจากนี้ในตอนที่สาวพิธีการคนนี้เดินผ่านหน้าหวางเย๋ไป เธอได้ใช้หางตามองเขาแวบหนึ่ง นางแบบมืออาชีพจะแบ่งสมาธิในตอนที่งานกำลังดำเนินการได้ยังไง?

แต่อาศัยเพียงแค่สองจุดนี้ หวางเย๋ก็ไม่สามารถมั่นใจได้ว่าอีกฝ่ายเป็นนักฆ่า

ทันใดนั้นดวงตาคมกริบขอบเขาก็ได้สังเกตเห็นลำแสงสีแดงปรากฏออกมาจากถาดที่สาวพิธีการถืออยู่ เขาครุ่นคิดสักพัก หวางเย๋พลันเคลื่อนไหวทันที เขาพุ่งขึ้นไปบนเวทีราวกับเสือดาวล่าเหยื่อ

“เหม่ยซิน รีบหลบเร็ว มีระเบิด!” หวางเย๋ตะโกนไปยังหลงเหม่ยซิน

หลงเหม่ยซินได้ยินดังนั้น ก็สั่นสะท้านขึ้นมา แม้ว่าเธอจะไม่ชอบหวางเย๋ แต่เธอก็รู้ว่าหวางเย๋จะไม่ร้องออกมาแบบนี้ถ้าไม่มีเหตุผล ยิ่งไปกว่านั้นภายในใจของเธอเชื่อหวางเย๋

ไมค์ที่อยู่อีกข้างเมื่อพบว่าเป็นหวางเย๋ สีหน้าซีดเผือดไปทันที ท่านชายแห่งองค์กรฮั๋วบอกว่ามีระเบิดจะต้องไม่ใช่การล้อเล่นอย่างแน่นอน

เขาเองก็ไม่กล้าชักช้า รีบลุกขึ้นมาจากที่นั่งทันที มีบอดี้การ์ดคุ้มครองออกไปจากเวทีอย่างรวดเร็ว

สาวพิธีการที่เดินมาถึงด้านข้างหลงเหม่ยซิน จู่ ๆ ก็ยิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้าย หยิบมีดอันแวววาวออกมาและจ่อไปที่คอของหลงเหม่ยซิน แล้วเปิดผ้าสีแดงบนถาดออก

ระเบิดเวลา C4 ขนาดเล็กปรากฏขึ้นมาต่อสายตาทุกคน

“ว้าย......”

ผู้หญิงคนหนึ่งในฝูงชนกรีดร้องเสียงดังขึ้นมา

สถานการณ์โกลาหลขึ้นมาทันที นักข่าวและแขกที่มาร่วมงานต่างแย่งกันวิ่งออกจากลานห้องประชุม

หวางเย๋มองดูเครื่องจับเวลาที่อยู่บนระเบิด พบว่ายังเหลือเวลาอยู่อีกนาทีกว่า ๆ ดูเหมือนว่าเป้าหมายของอีกฝ่ายจะไม่ใช่การก่อการร้ายอะไร เป้าหมายคือหลงเหม่ยซินหรืออาจจะเป็นตัวเอง

แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ฝูงชนกระจัดกระจายออกไปแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรต้องเป็นกังวลมาก

"ใครส่งเธอมา เพียงแค่เธอบอกฉัน ฉันรับรองว่าจะไม่ฆ่าเธอแน่” หวางเย๋ถามพลางขยับเข้าใกล้

นักฆ่าหญิงหัวเราะเยาะ และตวาดขึ้นมา: “อย่าเข้ามาอีกนะ ไม่งั้นละก็เมียของนายไม่ปลอดภัยแน่”

ตอนนี้ทั้งสองอยู่ห่างกันประมาณเจ็ดแปดเมตร ปกติแล้วหวางเย๋สามารถจัดการอีกฝ่ายได้ภายในสามวินาที แถมยังเป็นผู้หญิงอีกด้วย แต่ว่าหลงเหม่ยซินอยู่ในมือของเธอ จะเสี่ยงไม่ได้

หวางเย๋หยุดอยู่กับที่ สายตาที่แหลมคมสังเกตเห็นรอยสักดอกซากุระบนมือของสาวพิธีการ สีหน้าพลันเปลี่ยนไป “น้องสาว เธอคงไม่ใช่นักฆ่าที่กลุ่มซากุระส่งมาหรอกนะ?”